Το 1765 ο καπετάνιος Τζον Μπάιρον, ο οποίος αναζητούσε το μυθικό νησί Πέπις, εξερεύνησε το νησί Σόντερς, το οποίο απέχει 2,5 χλμ. από την ακτή του Δυτικού Φώκλαντ, όπου δημιούργησε το λιμάνι Εγκμοντ. Τον επόμενο χρόνο, ο καπετάνιος Τζον ΜακΜπράιντ ίδρυσε εκεί έναν βρετανικό οικισμό. Σύντομα, όμως, η βρετανική παρουσία στα νησιά θα διακοπεί από τους Ισπανούς κατά τη διάρκεια της κρίσης των Φώκλαντ (10 Ιουλίου 1770 – 22 Ιανουαρίου 1771). Οι οικονομικές πιέσεις θα αναγκάσουν τη Βρετανία να αποσυρθεί το 1774, ενώ και οι Ισπανοί, οι οποίοι είχαν εν τω μεταξύ ιδρύσει δικό τους οικισμό, αποσύρθηκαν το 1811. Εκτοτε, τα νησιά παρέμειναν ένας σημαντικός σταθμός για τους φαλαινοθήρες και τους κυνηγούς φώκιας, οι οποίοι κατέφευγαν εκεί για να προστατευθούν όταν οι καιρικές συνθήκες ήταν δύσκολες στον Νότιο Ατλαντικό.
Το 1823, μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας τους εναντίον της Ισπανίας (1810-1818), οι Ηνωμένες Επαρχίες του Ρίο ντε λα Πλάτα παραχώρησαν στον Γάλλο έμπορο Λουί Βερνέ γη στο Ανατολικό Φώκλαντ. Πέντε χρόνια αργότερα, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Επαρχιών προχώρησε σε νέες παραχωρήσεις στον Βερνέ, οι οποίες αφορούσαν το Ανατολικό Φώκλαντ. Οι εν λόγω παραχωρήσεις περιελάμβαναν την αξιοποίηση όλων των πόρων του και επίσης προέβλεπαν απαλλαγή από τη φορολογία σε περίπτωση δημιουργίας αποικίας εντός τριών ετών. Ο Βερνέ συμφώνησε να δίνει τακτική αναφορά στον Βρετανό πρόξενο, ενώ παράλληλα ζήτησε την προστασία της Βρετανίας για την εγκατάστασή του στα νησιά.
Οταν επέστρεψε στα Φώκλαντ, το λιμάνι μετονομάστηκε σε Πουέρτο Λούις. Το 1829, οι Ηνωμένες Επαρχίες τον ανακήρυξαν κυβερνήτη των νησιών, αγνοώντας τόσο τις βρετανικές διπλωματικές διαμαρτυρίες για την κίνηση αυτή όσο και τις διακηρύξεις του Ηνωμένου Βασιλείου περί της κυριαρχίας του στα νησιά. Λίγο αργότερα, οι Ηνωμένες Επαρχίες παραχώρησαν στον Βερνέ αποκλειστικό δικαίωμα για το κυνήγι φώκιας στα νησιά – επιλογή που αμφισβητήθηκε από τα προξενεία της Βρετανίας και των ΗΠΑ και οδήγησε σε νέες διπλωματικές διαμαρτυρίες.
Ο Βερνέ συνέλαβε τρία αμερικανικά πλοία που κυνηγούσαν φώκιες και παρέπεμψε σε δίκη τους ανώτερους αξιωματικούς τους.
Αξιοποιώντας τις εξουσίες που του είχαν παραχωρηθεί, το 1831 ο Βερνέ συνέλαβε τρία αμερικανικά πλοία που κυνηγούσαν φώκιες στα νερά των Φώκλαντ και παρέπεμψε σε δίκη τους ανώτερους αξιωματικούς τους. Ο πρόξενος των ΗΠΑ διαμαρτυρήθηκε έντονα, ενώ παράλληλα κατέπλευσε στα Φώκλαντς το «Λέξιγκτον», του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. Από την πλευρά του, ο Βερνέ υποστήριξε ότι, λόγω της επίθεσης του αμερικανικού ιστιοφόρου, ο οικισμός καταστράφηκε. Αποτέλεσμα των εξελίξεων αυτών ήταν να κηρυχθούν τα νησιά ελεύθερα από κάθε Αρχή και να συλληφθούν οι επτά ανώτεροι αξιωματούχοι του οικισμού για πειρατεία.
Το περιστατικό αυτό ώθησε τη Βρετανία να διεκδικήσει εκ νέου την κυριαρχία στα νησιά. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση του Μπουένος Αϊρες διόρισε τον ταγματάρχη Εστεμπάν Μεστιβιέ νέο κυβερνήτη των νησιών, ωστόσο κατά την άφιξή του, στις 15 Νοεμβρίου 1832, οι στρατιώτες του προχώρησαν σε ανταρσία και τον σκότωσαν. Η ανταρσία κατεστάλη από ναύτες του γαλλικού φαλαινοθηρικού «Ζαν Ζακ» και του βρετανικού πλοίου «Ράπιντ», το οποίο κυνηγούσε φώκιες.
Αυτό περίπου ήταν το σκηνικό στα νησιά, όταν έφθασαν εκεί πλοία με βρετανικές δυνάμεις υπό τον Τζον Τζέιμς Ονσλοου. Οι βρετανικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στα Φώκλαντ στις 3 Ιανουαρίου και με μια συμβολική –και όχι μόνο– κίνηση αντικατέστησαν τις σημαίες που κυμάτιζαν εκεί. Με την κίνηση αυτή η Βρετανία διεκδικούσε –επίσημα πια– την κυριαρχία στην περιοχή.
Ο στρατός των Ηνωμένων Επαρχιών, ο οποίος είχε φθάσει λίγο πριν, θα αναγκαζόταν να αποχωρήσει δύο ημέρες αργότερα, στις 5 Ιανουαρίου. Υπεύθυνος των νησιών ορίστηκε ο Ουίλιαμ Ντίκσον, ο οποίος και είχε λάβει την εντολή κάθε σκάφος που βρισκόταν στο λιμάνι να φέρει τη βρετανική σημαία.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
