Η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής παρουσιάζει πολλά και ενδιαφέροντα κεφάλαια, από τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας έως σήμερα. Ιδιαίτερα γνωστά στο ευρύ κοινό είναι τα κεφάλαια που αφορούν τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης του Μεσοπολέμου και την κατοπινή ανάπτυξη, τη συμμετοχή στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, στη διάρκεια του οποίου οι ΗΠΑ πρωταγωνίστησαν ως ηγέτιδα δύναμη του δυτικού συνασπισμού. Λιγότερο γνωστές είναι οι πτυχές της ιστορίας που αφορούν την επέκταση στα εδάφη που αποτελούν σήμερα τις δυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές των ΗΠΑ.
Το Τέξας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση και πληθυσμό πολιτεία των ΗΠΑ. Ταξιδεύοντας κανείς από τα ανατολικά προς τα δυτικά της πολιτείας, περνά από πυκνά πευκοδάση και δάση με βελανιδιές, από πεδιάδες με χιλιάδες εκτάρια καλλιεργήσιμης γης, ατελείωτα λιβάδια, απότομους λόφους και μια έρημο. Τα γόνιμα εδάφη του Τέξας προσέλκυσαν αμέσως το ενδιαφέρον των Ισπανών κονκισταδόρες, οι οποίοι κατέλαβαν την περιοχή στο όνομα του ισπανικού στέμματος το 1519. Το Τέξας παρέμεινε στην κυριαρχία της ισπανικής αυτοκρατορίας έως το 1821, όταν εντάχθηκε στα εδάφη του Μεξικού, το οποίο μόλις είχε κερδίσει την ανεξαρτησία του.
Σύντομα, άρχισε να εκδηλώνεται δυσαρέσκεια από τμήματα του πληθυσμού για τη μεξικανική διοίκηση του Τέξας. Πολλοί ήταν εκείνοι που προσδοκούσαν την ένταξή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως πληθυσμοί λευκών οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει από πολιτείες του αμερικανικού Νότου στο Τέξας με την ελπίδα της απόκτησης γης. Οι προσδοκίες αυτές ήταν εύλογο να υποστηρίζονται επίσημα ή ανεπίσημα και από την πλευρά των ΗΠΑ, οι οποίες εποφθαλμιούσαν τα εύφορα εδάφη της τεράστιας σε έκταση περιοχής του Τέξας.
Οι Τεξανοί κήρυξαν την ανεξαρτησία τους από το Μεξικό αντιδρώντας στα περιοριστικά μέτρα που εφάρμοσε ο πρόεδρος της χώρας.
Τον Μάρτιο του 1836, οι Τεξανοί κήρυξαν την ανεξαρτησία τους από το Μεξικό αντιδρώντας στα περιοριστικά μέτρα που εφάρμοσε ο πρόεδρος της χώρας Αντόνιο Λόπεζ ντε Σάντα Αννα. Εναν μήνα αργότερα, στις 20-21 Απριλίου, οι Τεξανοί ένοπλοι νίκησαν στη μάχη του Σαν Γιασίντο τις κυβερνητικές δυνάμεις του Μεξικού, οι οποίες είχαν σταλεί για να καταπνίξουν την εξέγερσή τους. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο Σάντα Αννα υπέγραψε το πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του Τέξας, όντας φυλακισμένος των Τεξανών εξεγερθέντων. Το Μεξικό, βέβαια, δεν αναγνώρισε αυτή την πράξη με την αιτιολογία ότι είχε υπογραφτεί υπό καθεστώς απειλής.
Οι ΗΠΑ, υπό την προεδρία του Μάρτιν φαν Μπιούρεν βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Αν κήρυτταν την ένωση με το Τέξας θα προκαλούσαν τις αντιδράσεις των Φιλελεύθερων του Βορρά, οι οποίοι αντιτάσσονταν στη δουλεία (στο Τέξας η δουλεία ήταν ευρέως διαδεδομένη) και θα έρχονταν σε πολεμική σύγκρουση με το Μεξικό. Διαφορετική πολιτική, όμως, ακολούθησε ο πρόεδρος Τζον Τάιλερ, ο οποίος έθεσε ως ύψιστη προτεραιότητα της διακυβέρνησής του την ένωση με το Τέξας. Επειτα από πολλές παλινωδίες, η Βουλή των Αντιπροσώπων υπερψήφισε το νομοσχέδιο για την ένωση στις 28 Φεβρουαρίου 1845 και την επομένη ο πρόεδρος Τάιλερ, λίγες ημέρες πριν την αποχώρησή του από το ύπατο αξίωμα στις ΗΠΑ, υπέγραψε το κείμενο της ένωσης.
Ο διάδοχος του Τάιλερ στον Λευκό Οίκο, Τζέιμς Πολκ, ήταν εκείνος που διαπραγματεύτηκε τις τελευταίες λεπτομέρειες της ένωσης. Στις 4 Ιουλίου η Συνέλευση του Τέξας ψήφισε σχεδόν ομόφωνα το σχέδιο της ένωσης με τις ΗΠΑ, το τελικό κείμενο του οποίου υπέγραψε ο πρόεδρος Πολκ στις 29 Δεκεμβρίου 1845. Το Τέξας ήταν πλέον και επίσημα η 28η πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Μολονότι το Μεξικό δεν υλοποίησε τις απειλές του ότι θα κήρυττε τον πόλεμο στις ΗΠΑ εάν προσαρτούσαν στα εδάφη τους το Τέξας, οι σχέσεις των δύο κρατών παρέμειναν τεταμένες εξαιτίας των διαφορών τους στη χάραξη των κοινών συνόρων τους.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
