Ο Γεώργιος Β΄ κλήθηκε να διαδεχθεί τον πατέρα του Κωνσταντίνο Α΄ εντελώς αιφνιδιαστικά στις 14/27 Σεπτεμβρίου 1922, σε ηλικία 32 ετών. Η τελετή της στέψης του ήταν λιτή και σύντομη, με ελάχιστα πρόσωπα να είναι παρόντα. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες μαρτυρίες, πάντως, το κλίμα δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση χαρμόσυνο γεγονός, αλλά παρέπεμπε σε κηδεία.
Ο Γεώργιος Β΄ γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1890 στη βασιλική έπαυλη στο Τατόι, όντας ο πρωτότοκος γιος του διαδόχου –τότε– Κωνσταντίνου και της πριγκίπισσας της Πρωσίας, Σοφίας. Η σταδιοδρομία του στον στρατό ήταν εν πολλοίς αναμενόμενη, δεδομένου ότι οι περισσότεροι γόνοι των βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης της Belle Époque τηρούσαν την παλαιά παράδοση να λαμβάνουν στρατιωτική εκπαίδευση. Το 1907 εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε δύο έτη αργότερα ως ανθυπολοχαγός του Πεζικού και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου, όπου και παρέμεινε έως τις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων.
Οταν ο Κωνσταντίνος Α΄ εξωθήθηκε σε παραίτηση, ο Γεώργιος τον ακολούθησε στην εξορία και στον θρόνο ανέβηκε ο μικρότερος αδερφός του.
Στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων υπηρέτησε στο πλευρό του πατέρα του, ο οποίος είχε αναλάβει την αρχιστρατηγία των ελληνικών δυνάμεων. Στο πλευρό του πατέρα του παρέμεινε και τα επόμενα χρόνια, την περίοδο του Εθνικού Διχασμού. Οταν ο Κωνσταντίνος Α΄ εξωθήθηκε σε παραίτηση τον Μάιο/Ιούνιο του 1917, ο Γεώργιος τον ακολούθησε στην εξορία και στον θρόνο ανέβηκε ο μικρότερος αδερφός του, Αλέξανδρος. Επέστρεψε στην Ελλάδα στις 6/19 Δεκεμβρίου 1920, έπειτα από την παλινόρθωση του Κωνσταντίνου στον θρόνο.
Η Μικρασιατική Καταστροφή υπήρξε το δραματικό τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας και της ελληνικής παρουσίας στην Ανατολία έπειτα από χιλιάδες χρόνια. Τα πολιτικά πάθη στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα οξυμένα και η εξέλιξη των γεγονότων που ακολούθησαν ήταν ραγδαία. Ο Κωνσταντίνος Α΄ αναγκάστηκε να παραιτηθεί για δεύτερη φορά από τον θρόνο, αυτήν τη φορά οριστικά, ενώ οι ηγέτες του αντιβενιζελικού χώρου συνελήφθησαν ως υπαίτιοι για την ήττα, δικάστηκαν από έκτακτο στρατοδικείο και στις 15/28 Νοεμβρίου ορισμένοι από αυτούς εκτελέστηκαν. Σχεδόν δύο μήνες αργότερα, στις 11/24 Ιανουαρίου 1923, ο Κωνσταντίνος Α΄ άφησε την τελευταία του πνοή στο Παλέρμο, όπου είχε μεταβεί μετά την αποχώρησή του από την Ελλάδα.
Μετά την αποτυχία του κινήματος Γαργαλίδη-Λεοναρδόπουλου, τον Οκτώβριο του 1923, ο αντιβενιζελικός χώρος αποσυντέθηκε ακόμα περισσότερο εξαιτίας της φυγής στελεχών του, όπως ο Ιωάννης Μεταξάς, στο εξωτερικό, της παύσης κυκλοφορίας για κάποιο χρονικό διάστημα των αντιβενιζελικών εφημερίδων, συμπεριλαμβανομένης της «Καθημερινής», και των διώξεων που υπέστησαν μεσαία και κατώτερα στελέχη του. Ακόμη, βασιλόφρονες αξιωματικοί που συμμετείχαν στο κίνημα αποτάχθηκαν, αφήνοντας τους βενιζελικούς να μονοπωλήσουν την επιρροή του στρατού στις πολιτικές εξελίξεις.
Στις 16 Δεκεμβρίου διεξήχθησαν εκλογές για την ανάδειξη Συντακτικής Συνέλευσης, από τις οποίες απείχαν οι αντιβενιζελικοί.
Εκείνο το φθινόπωρο τέθηκε προς συζήτηση το Πολιτειακό. Παρότι εναντίον της έξωσης του θρόνου από την Ελλάδα τάχθηκαν μετριοπαθείς βενιζελικοί, όπως ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, ο Γεώργιος Καφαντάρης και ο Παναγιώτης Δαγκλής, επικράτησαν οι φωνές των ακραίων στελεχών του χώρου με πρωτοστάτες τον Θεόδωρο Πάγκαλο και τον Γεώργιο Κονδύλη. Στις 16 Δεκεμβρίου διεξήχθησαν εκλογές για την ανάδειξη Συντακτικής Συνέλευσης, από τις οποίες απείχαν οι αντιβενιζελικοί. Κατέχοντας τη συντριπτική πλειονότητα των εδρών στη νέα Βουλή, οι βενιζελικοί απέκτησαν και με τη λαϊκή ψήφο τον απόλυτο έλεγχο στην πολιτική.
Ο Γεώργιος Β΄ βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση, μην έχοντας κάποιο ισχυρό πολιτικό έρεισμα στη χώρα. Αποδέχθηκε τα πολιτικά τετελεσμένα και στις 19 Δεκεμβρίου 1923 αποχώρησε από την Ελλάδα με προορισμό τη Ρουμανία, από την οποία καταγόταν η σύζυγός του Ελισάβετ. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο οξυμένη, ώστε δεν του παραχωρήθηκε κάποιο πολεμικό πλοίο για τη μετακίνησή του, αλλά επιβιβάστηκε στο πλοίο της γραμμής με το όνομα «Δάφνη». Δείγμα του κλίματος που επικρατούσε εναντίον του στέμματος στη χώρα ήταν ότι το άγημα που παρατάχθηκε στην αποβάθρα του Πειραιά δεν απέδωσε τις πρέπουσες τιμές στον Γεώργιο, ακολουθώντας τις εντολές της ηγεσίας της επαναστατικής κυβέρνησης Γονατά.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
