Η αποκαλούμενη «Μεγάλη Καταιγίδα» του 1703 ήταν ένας καταστροφικός κυκλώνας που έπληξε τη βορειοδυτική Ευρώπη και πρωτίστως τη Βρετανία στα κεντρικά και τα νότια. Για την Εκκλησία της Αγγλίας, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωσή της, η καταιγίδα ήταν η εκδίκηση του Θεού για τις αμαρτίες του έθνους. Για τον Ντάνιελ Ντεφόε, από την άλλη, δημοσιογράφο και συγγραφέα του μυθιστορήματος Ροβινσών Κρούσος, η «Μεγάλη Καταιγίδα» αποτέλεσε θεϊκή παρέμβαση και τιμωρία για την κακή εικόνα που είχε επιδείξει ο στρατός, στον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής.
Το Λονδίνο, το οποίο είχε ανοικοδομηθεί εξ ολοκλήρου μετά τη Μεγάλη Πυρκαγιά του 1666, υπέστη σοβαρότατες ζημιές. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, οι δρόμοι ήταν καλυμμένοι με κεραμίδια και πλάκες από τις στέγες των σπιτιών ενώ, στην άκρη της πόλης, ολόκληρα σπίτια είχαν «κατακερματιστεί σε κομμάτια σαν χαρτόκουτα» και είχαν διασκορπιστεί σε μα μεγάλη έκταση.
Παρόμοιες ήταν οι ζημιές σε πολλές πόλεις και χωριά στη νότια Βρετανία, με την πλειονότητα των σπιτιών να έχει απογυμνωθεί εν μέρει ή και πλήρως από τα κεραμίδια. Επιπλέον, ένας σημαντικός αριθμός από αυτά υπέστη μεγάλη καταστροφή από την κατάρρευση της κεντρικής καμινάδας. Στην κομητεία του Κεντ, για παράδειγμα, καταστράφηκαν πάνω από 1.000 σπίτια και αχυρώνες, ενώ σε 100 περίπου εκκλησίες αποσπάστηκαν οι στέγες, έσπασαν τα παράθυρα και σε μερικές περιπτώσεις τα καμπαναριά έπεσαν πάνω στο υπόλοιπο κτίριο. Ιδιαίτερα ευάλωτοι αποδείχθηκαν οι ανεμόμυλοι και περισσότεροι από 400 καταστράφηκαν ολοκληρωτικά. Η ανεμοθύελλα και η καταιγίδα έπληξαν και τον ποταμό Σέβερν, πλημμυρίζοντας χωριά κατά μήκος της βόρειας ακτής του Σόμερσετ, καθώς και το κέντρο της πόλης του Μπρίστολ, οι αποβάθρες και οι αποθήκες του οποίου κατέπεσαν. Κατά μήκος της Μάγχης και στο σημερινό Μπράιτον, δε, η εικόνα σύμφωνα με περιγραφές της εποχής, θύμιζε την ερήμωση που ακολουθεί λεηλασία από εχθρό.
Οι καταστροφές ορισμένων παράκτιων πόλεων στο βόρειο Βέλγιο και την Ολλανδία υπήρξαν σχεδόν εξίσου τρομακτικές.
Από τη «Μεγάλη Καταιγίδα», όμως, δεν επλήγη μόνο η Βρετανία. Οι καταστροφές που υπέστησαν ορισμένες παράκτιες πόλεις στο βόρειο Βέλγιο και την Ολλανδία υπήρξαν σχεδόν το ίδιο τρομακτικές. Σημαντικές ζημιές παρατηρήθηκαν και αλλού: από περιοχές κοντά στο Ντίσελντορφ μέχρι το Ρόστοκ, στην ακτή της Βαλτικής, όπου η ταχύτητα των ανέμων, σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών, έφτανε τα 400 χιλιόμετρα την ώρα. Κάπως καλύτερη ήταν η κατάσταση στη Δανία, όπου στις περισσότερες πόλεις της χώρας οι ζημιές ήταν περιορισμένης έκτασης.
Στις περιοχές της Αγγλίας και της Ουαλίας, 123 άνθρωποι σκοτώθηκαν από στέγες και καμινάδες που κατέρρευσαν, ενώ 200 τραυματίστηκαν σοβαρά. Στην υπόλοιπη Ευρώπη τουλάχιστον άλλοι 20 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Παράλληλα, υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια του φαινομένου υπήρξαν πάνω από 100 ναυάγια, με τους νεκρούς σε αυτά να ανέρχονται περίπου σε 8.000. Οσον αφορά δε τα οικόσιτα ζώα, οι απώλειες εκτιμώνται σε δεκάδες χιλιάδες.
Σύγχρονοι παρατηρητές, όπως ο Ουίλιαμ Ντέραμ στο νότιο Εσεξ, κατέγραψαν βαρομετρικές μετρήσεις έως και 973 millibar. Σήμερα εικάζεται από τους επιστήμονες ότι επρόκειτο για έναν τυφώνα κατηγορίας 2.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
