Εντυπη έκδοση Μέσα σε μια μέρα χθες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης έβαλε τέσσερα νέα θέματα στην οικονομική πολιτική. Προσδιόρισε τις επιπτώσεις που θα έχουν όσοι ιδιοκτήτες και ενοικιαστές επιμείνουν να συναλλάσσονται με μετρητά εκτός τραπεζών επί των μηνιαίων μισθωμάτων τους, αύξησε τα πρόστιμα (έως το τριπλάσιο) σε περιπτώσεις περιστατικών λαθρεμπορίου, κάνοντας τις εταιρείες εμπορίας πετρελαιοειδών συνυπεύθυνες σε παραβατικές συμπεριφορές, ξεμπλόκαρε τις μεταβιβάσεις ακινήτων για όσους χρωστούν μεν στην εφορία, αλλά έχουν ενταχθεί σε ρύθμιση των οφειλών τους και διπλασίασε το όριο των συναλλαγών IRIS. Ολα τους ήταν θέματα μικροδιαχείρισης, από αυτά που σπανίως τυγχάνουν της προσοχής των Ελλήνων πολιτικών καριέρας. Συνήθως αφήνουν να τα διαχειριστούν υφυπουργοί ή γενικοί γραμματείς και λοιποί τεχνοκράτες. Στην Ελλάδα έχουμε μάθει αλλιώς, οι υπουργοί να ψάχνουν μόνο τα «μεγάλα». Αυτά που θα τα «βαφτίσουν» μεταρρυθμίσεις, με στόχο στην ιδανική περίπτωση να φέρει το σχετικό νομοθέτημα και το όνομά τους. Είναι διαχρονικά τόσο αυτάρεσκο το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, που σε πολλές περιπτώσεις τού αρκεί να φέρει ένα τέτοιο κείμενο στη Βουλή και ας μην κάνει τίποτα άλλο, ας μην εφαρμοστεί ούτε καν η… μεταρρύθμιση που φέρει το όνομά του. Φτάνει απλά να ψηφιστεί για να τη γράψει στο βιογραφικό του.
Η κοινωνία ωστόσο – αλλά και η οικονομία – έχει ανάγκη να βρει λύσεις στα πολλά μικρά θέματα που την ταλαιπωρούν και τη δυσκολεύουν στην καθημερινότητα. Η ενασχόληση με όλα αυτά είναι πολύ πιο σημαντική, υπό μια ωστόσο απαράβατη προϋπόθεση: ότι θα εντάσσεται η επίλυσή τους σε ένα ευρύτερο σχέδιο.
Η περίπτωση Πιερρακάκη φαίνεται από την αρχή της θητείας του στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, ότι υπηρετεί αυτό τον σκοπό. Εχει δηλαδή ένα σχέδιο το οποίο υπηρετεί, που απαρτίζεται από δεκάδες μικρές και μεσαίες μεταρρυθμίσεις. Οπως αυτές που «ασπρίζουν» τα «μαύρα» ενοίκια αυξάνοντας τη φορολογητέα ύλη ή εκείνες που επιτρέπουν σε έναν διευθυντή μιας χρεωμένης αλλά με ρυθμισμένες οφειλές επιχείρησης να μπορεί να μεταβιβάσει ένα ακίνητο στο παιδί του, ενώ πριν δεν μπορούσε, καθώς και αυτές που ρυθμίζουν το προφανές, ότι αν ένα πρατήριο υγρών καυσίμων έχει την ταμπέλα μιας εταιρείας εμπορίας, έχει κι αυτή ευθύνη εάν το καύσιμο που θα βάλω στο αυτοκίνητό μου είναι νοθευμένο ή λιγότερο από όσο πλήρωσα. Σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλες «μικρές» μεταρρυθμίσεις, όπως αυτές για τους εγκλωβισμένους δανειολήπτες του ελβετικού φράγκου ή για την έλλειψη προσφοράς κατοικιών. Θα μείνουν «ορφανές» και δεν θα γράψουν ιστορία, αλλά θα βελτιώσουν τις ζωές χιλιάδων πολιτών.
