Από την εποχή ακόμα της περίφημης «εργαλειοθήκης» δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε τι θέλει να μας πει ο ΟΟΣΑ. Ως εκ τούτου, από τις εκατοντάδες μεταρρυθμίσεις, που είχαμε πληρώσει τότε για να μας προτείνει, ελάχιστες υλοποιήσαμε. Πολλές τις νομοθετήσαμε, αλλά και αυτές έμειναν στα χαρτιά. Γενικά δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε τι θέλει να μας πει.
Στην έκθεση του Δεκεμβρίου ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης είχε παρατηρήσει ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμα θεσπίσει ειδικούς φόρους στα τρόφιμα που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, ζάχαρη και αλάτι. Δηλαδή σε προϊόντα που αποδεδειγμένα κάνουν κακό στον οργανισμό μας, και μάλιστα είχε παρουσιάσει στοιχεία για την αύξηση της παχυσαρκίας των Ελλήνων. Για κάποιο λόγο το συγκεκριμένο θέμα φαίνεται να μη μας αφορά και ας έχει αυξηθεί το σχετικό ποσοστό των παχύσαρκων νέων από 22% το 2018 στο 28% το 2022. Δηλαδή, πάνω από ένας στους τέσσερις νέους μας βρίσκεται στην επικίνδυνη κατηγορία, αλλά ουδείς ασχολείται, σε μια χώρα που το μεγάλο θέμα εδώ και μια τετραετία είναι γιατί δεν μειώνεται ο ΦΠΑ. Γενικά και αόριστα. Σαν φάρμακο για όλες τις αρρώστιες.
Λογικό οπότε, τώρα που προτείνει την κατάργηση του υπερμειωμένου συντελεστή 6%, πολλοί να σοκαριστούν. Ως γνωστόν σε αυτόν υπάγονται είδη πρώτης ανάγκης, όπως τα φάρμακα, η ηλεκτρική ενέργεια και το φυσικό αέριο, αλλά και άλλες υπηρεσίες… λιγότερο πρώτης ανάγκης, όπως τα εισιτήρια θεατρικών παραστάσεων και συναυλιών. Ο ΟΟΣΑ δεν υποχρεώνει κανέναν, απλώς λέει ότι θα μπορούσατε με αυτά τα χρήματα να μειώσετε κι άλλο τις ασφαλιστικές εισφορές των χαμηλόμισθων εργαζομένων. Να μειωθεί το εργατικό κόστος, ειδικά αυτό που αφορά τους νεοεισερχόμενους και αυτούς που απασχολούνται στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις της χώρας.
Ο ελληνικός δημόσιος διάλογος, όπως διαμορφώνεται από ένα μέρος της κοινωνίας και της πολιτικής, προτείνει να μειωθεί ο ΦΠΑ για όλους, πλούσιους και φτωχούς. Οι οικονομολόγοι του ΟΟΣΑ λένε ας αυξηθεί για όλους, αλλά με τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν ενισχύστε τους πιο αδύναμους της αγοράς εργασίας. Υπάρχει μια διαφορά απόψεων, αλλά για να την απορρίψουμε πρέπει πρώτα να την καταλάβουμε. Ειδικά σε μια χώρα που έχει πορευτεί επί χρόνια με οριζόντιες ρυθμίσεις, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις εισοδηματικές ιδιαιτερότητες.
Ο ΟΟΣΑ με τη μελέτη του, πέρα από το αν έχει δίκιο ή λάθος, επαναφέρει το μεγάλο εθνικό μας ερώτημα όσον αφορά την οικονομική πολιτική: Θέλουμε απλώς να μειώσουμε φόρους για να ενισχύσουμε την εγχώρια κατανάλωση ή θέλουμε να τονώσουμε την εργασία μειώνοντας φόρους και εισφορές;
