Για τους περισσότερους εργαζομένους η αποταμίευση αρκετών χρημάτων, ώστε να μη δουλεύουν, είναι μακρινό όνειρο. Στις ΗΠΑ, όμως, όλο και περισσότεροι νέοι κάνουν μικρά διαλείμματα μερικών μηνών από τη δουλειά, επενδύοντας σε άλλα κομμάτια της ζωής τους.
Αυτή η τάση της «μίνι σύνταξης» προσελκύει πολλούς εργαζομένους, οι οποίοι κλονίζονται από το έντονο στρες και τη φόρτιση της συνεχόμενης εργασίας. «Είχα περισσότερο χρόνο να γυμναστώ. Ετρωγα καλύτερα, κοιμόμουν καλύτερα. Ηταν σαν μια πλήρης επαναφορά. Για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου δεν είχα αυτό το σύννεφο δουλειάς στον ορίζοντα», σχολίασε στους New York Times η Μαρίνα Κασάρ, η οποία τον Δεκέμβριο του 2023 αποφάσισε να παραιτηθεί από τη δουλειά της χωρίς να έχει διασφαλίσει την επόμενη και έτσι έκανε οικειοθελώς ένα διάλειμμα τριών μηνών.
Αυτή η «μίνι σύνταξη» εμφανίζεται σε πολλές μορφές: κάποιοι επιλέγουν να μην ψάξουν δουλειά για λίγο καιρό μετά την απόλυσή τους, ώστε να εξετάσουν τις εναλλακτικές τους, άλλοι ζητούν άδεια άνευ αποδοχών χωρίς εγγύηση για την επιστροφή τους και ορισμένοι παρατείνουν τον ελεύθερο χρόνο αφότου παραιτηθούν.
«Αυτή ίσως είναι η μοναδική περίοδος της ζωής μου στην οποία μπορώ απλά να σηκωθώ και να φύγω χωρίς να επηρεάσω ιδιαίτερα κανέναν». Αυτό ήταν το σκεπτικό της Σάντρα ντε λα Κρουζ, η οποία το 2015 στην ηλικία των 25 ετών αποταμίευσε κάποια χρήματα μένοντας με τους γονείς της και αποφάσισε να κάνει ένα τετράμηνο διάλειμμα από τη δουλειά της.
Οπως είπε στους NYT, πέρασε ένα μήνα σε συγγενείς της στο Περού και ύστερα πήγαινε από χόστελ σε χόστελ στη Νότια Αμερική. «Δεν τρέμεις να ξυπνήσεις και να πρέπει να πας δουλειά. Απλώς ξυπνάς και βλέπεις πού θα σε βγάλει η μέρα», σχολίασε.
Η Ντε λα Κρουζ είχε φροντίσει τις επαγγελματικές της σχέσεις και συνεπώς μπόρεσε να βρει δουλειά στον κλάδο της ένα μήνα αφότου επέστρεψε. Η ίδια δηλώνει ότι το μάθημα που πήρε από αυτό το τετράμηνο διάλειμμα ήταν η αυτοπεποίθηση να αντιμετωπίζει την αβεβαιότητα. «Εχω λιγότερο φόβο για τις αλλαγές, διότι ξέρω ότι υπάρχουν τόσο πολλές άλλες δυνατότητες», είπε.
Διαφορετική ήταν η περίπτωση της Ιζαμπελ Φαλς, η οποία άφησε τη Νέα Υόρκη και τη δουλειά της στον ερευνητικό σχεδιασμό το 2023, καθώς ήθελε να βρεθεί πιο κοντά στη φύση και να «αισθανθεί ζωντανή». Μάζεψε αρκετές αποταμιεύσεις για να κάνει διάλειμμα ενός χρόνου, γνωρίζοντας ότι έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει στους γονείς της σε περίπτωση ανάγκης. Οσο ταξίδευε εξέταζε τις πιθανές κατευθύνσεις για την καριέρα της. Πλέον ζει στο Μεξικό και δουλεύει σε μια ταξιδιωτική υπηρεσία, εξακολουθώντας να αναζητά την κατάλληλη πορεία για την ίδια.
Σύμφωνα με τους New York Times, η τάση προς τέτοιου είδους διαλείμματα μπορεί να αποτελεί αντίδραση στην εργασιακή κουλτούρα των ΗΠΑ, η οποία δίνει προτεραιότητα στη δουλειά έναντι άλλων πτυχών της ζωής. Ιδίως, όμως, μετά την πανδημία οι νέοι Αμερικανοί έχουν αλλάξει τη συμπεριφορά τους. Πολλοί αισθάνονται ότι δεν χρειάζεται να μείνουν αφοσιωμένοι σε έναν εργοδότη και γενικά οι εργαζόμενοι είναι πιο συνειδητοποιημένοι σε ό,τι αφορά την επίδραση της δουλειάς στην ευεξία τους.
Η Κασάρ είπε ότι το διάλειμμα βελτίωσε μεν τη ζωή της, αλλά δεν έλειψε εντελώς το στρες. Παρότι είχε αποταμιεύσει αρκετά χρήματα, ήξερε ότι μπορεί να χρειαστεί αρκετό χρόνο μέχρι να ξαναβρεί μια καλή δουλειά. Τελικά, ξόδεψε περίπου τις μισές της αποταμιεύσεις, μέρος των οποίων πήγε σε ταξίδι ενός μήνα σε συγγενείς της στο Πακιστάν. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ ξεκίνησε μια μικρή επιχείρηση, έκανε ένα ξεκαθάρισμα στο σπίτι της και ξεκίνησε γυμναστική. Τελικά βρήκε μια νέα θέση με υψηλότερο μισθό από την προηγούμενη. «Δεν αισθάνομαι το ίδιο στρες και βάρος πια. Και πιστεύω ότι γι’ αυτό ευθύνεται ότι πήρα χρόνο να αποφορτιστώ».
