Θέατρο

Μία μουσικοθεατρική παράσταση, μία διάλεξη-περφόρμανς, πολλά αυτοβιογραφικά κείμενα που ζωντανεύουν στη σκηνή από τους ίδιους τους δημιουργούς τους επιζητώντας συχνά τη συμμετοχή των θεατών, δύο λογοτεχνικά βιβλία που μεταφέρονται στη θεατρική σκηνή. 

Ξυπνάω νωρίς, πολύ νωρίς, μ’ αρέσει ο ήχος της πόλης όταν κοιμάται και ξυπνάει σιγά σιγά, πολύς καφές παρέα με τον εαυτό μου. Μοναχικότητα. Σκέψεις προσωπικές, εκκρεμότητες και υποχρεώσεις της ημέρας. Στο τέλος του πρωινού τα πρώτα τηλεφωνήματα και μέιλ. Πάντα πολύ νωρίς γύρω στις 08.30

Στην αρχαία γη της Αιγύπτου, σ’ ένα τάφο στην πόλη Μεγίρ (Μοίρες), δίπλα σε μια μούμια, βρέθηκε το 1889 ένας κύλινδρος από πάπυρο. Το εύρημα ήταν εξαιρετικά σημαντικό, αφού περιείχε επτά, σχεδόν ακέραιους, μιμίαμβους του Ηρώνδα (3ος αι. π.Χ.), δηλαδή διαλογικά ποιήματα που δεν υπερβαίνουν τους 100 στίχους, γραμμένα στην ιωνική διάλεκτο σε «χωλό» ιαμβικό τρίμετρο. 

Tο κλασικό έργο του Τζον Στάινμπεκ μεταφέρεται χρονικά και χωρικά, σε μια από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις της χρονιάς.

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ο Μάιος σηματοδοτούσε την… αρχή του τέλους για τις λίστες θεαμάτων των εφημερίδων, αφού ελάχιστα θέατρα έπαιρναν το ρίσκο να παρατείνουν τις παραστάσεις τους μέχρι το καλοκαίρι και ακόμα λιγότερα προγραμμάτιζαν πρεμιέρες νέων έργων για τις τελευταίες εβδομάδες της σεζόν. 

Στους «Γάμους του Φίγκαρο» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη για την Εθνική Λυρική Σκηνή, από την πρώτη στιγμή που σηκώνεται η αυλαία, το εντυπωσιακό σκηνικό μήκους 35 μέτρων –αναπαριστά 8 δωμάτια στο αρχοντικό του κόμη Αλμαβίβα που εναλλάσσονται με τη βοήθεια ενός θεατρικού τράβελινγκ– εντυπωσιάζει τους θεατές.

«Το να αγοράζεις θεατρικά εισιτήρια στη διάρκεια μιας οικονομικής κρίσης είναι μια πράξη διαμαρτυρίας απέναντι στην πραγματικότητα», έγραφε στους Financial Times η δημοσιογράφος και συγγραφέας Αλεβ Σκοτ τον Σεπτέμβριο του 2018 αναφερόμενη στα «Μαθήματα πολέμου», την πρωτότυπη δραματοποιημένη απόδοση της Ιστορίας του Θουκυδίδη από τον φιλόλογο Γιάννη Λιγνάδη.

Η Νάλα θέλει βόλτα. Δεν ξέρω ποιος της είπε ότι είναι καλή ιδέα να ξυπνάει τη μαμά της με το λουρί στο στόμα και με τα μάτια μες στο παράπονο. Σηκώνομαι, της λέω «βγες στο μπαλκόνι για λίγο», κοιτάω τον ουρανό – μια λωρίδα κόκκινου με γκρίζα σύννεφα. Κάτι τέτοιες στιγμές αισθάνομαι πως μεγαλώνω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό σκέφτομαι. Η ζωή προχωράει. Πέφτω ξανά για ύπνο.

Περπατώντας στον πεζόδρομο της Αγίας Ζώνης, στην Κυψέλη, στο νούμερο 39 πίσω από την ψηλή μάντρα και τα δένδρα διακρίνεται το συγκρότημα του Ασύλου Ανιάτων. Εδώ έστησε ο Κιουταχής το αντίσκηνό του κατά την πολιορκία της Ακρόπολης. Εδώ χτίστηκε η έπαυλη του Βρετανού ναυάρχου σερ Πάλτνι Μάλκολμ περίπου το 1831 με επίβλεψη των αρχιτεκτόνων Κλεάνθη και Σάουμπερτ.

Η μεταφορά λογοτεχνικών κειμένων στη σκηνή δεν είναι μία ακόμη «τάση» αλλά σταθερή κατάσταση που μέσα στα χρόνια έχει πολλαπλώς ωφελήσει καλλιτέχνες του θεάτρου και κοινό. Για τους πρώτους γιατί η διαδικασία σύμπτυξης πολυσέλιδων λογοτεχνικών έργων σε λίγες δεκάδες σελίδων απαιτεί προσεκτική μελέτη, και εμβάθυνση στα τιμαλφή σπουδαίων συγγραφέων. 

Ηταν ψυχικά διαταραγμένος ο Γιόχαν Κρίστιαν Βόιτσεκ, ο φουκαριάρης που σκότωσε σε κρίση ζήλιας τη γυναίκα με την οποία είχε σχέση στη Λειψία το 1824;  Επειτα από προσεκτική εξέταση κρίθηκε υγιής –η ιδιοσυγκρασία και ο ηθικός εκφυλισμός τον οδήγησαν στον φόνο αποφάνθηκε ο ειδικός– και ο Βόιτσεκ εκτελέστηκε διά αποκεφαλισμού.