«Νομίζω ότι η μισή Ελλάδα χρωστάει το χιούμορ της στις “Τρεις Χάριτες”, στους “Δύο ξένους”, στο “Ρετιρέ” κ.ά. Είναι λες και υπήρχε ένα άλλο χιούμορ μέχρι τότε και από εκεί και έπειτα μπήκαν οι βάσεις για κάτι τελείως διαφορετικό. Αν οι δημιουργοί ήξεραν εκ των προτέρων πόσο μεγάλη ευθύνη θα έφεραν στη διαμόρφωση του χιούμορ μιας ολόκληρης χώρας, δεν νομίζω ότι θα το άντεχαν». Με αυτά τα λόγια ο Βασίλης Βηλαράς αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα μιας αστείας αλλά και σκοτεινής παράλληλα ιστορίας, η οποία θα ζωντανέψει μέσα από τη νέα του σατιρική παράσταση «Η εκδίκηση του Φώτη», στο bijouχ de kant hood art space, στις 24 Νοεμβρίου.
O νεαρός σκηνοθέτης, με σταθερή και ουσιαστική πορεία στον χώρο του θεάτρου, εστιάζοντας κυρίως σε ζητήματα φύλου, ταυτότητας και κοινωνικής θέσης, φέρνει στη σκηνή ένα δυναμικό έργο με κεντρικό ήρωα τον Φώτη, ένα ανήλικο παιδί που μεγαλώνει τη δεκαετία του 1990. Βρίσκεται συνεχώς κλεισμένος στο παιδικό του δωμάτιο και παρακολουθεί όλη μέρα σειρές, μαθαίνοντας τον κόσμο μέσα από την οθόνη.
«Εχω μεγάλη αγάπη στις σειρές αυτών των δεκαετιών, γιατί με συντρόφευαν και εμένα ως παιδί. Ηταν ένα ολόκληρο σύμπαν. Μεγαλώνοντας όμως, όταν τις έβλεπα ξανά και ξανά και έχοντας πια μια συγκεκριμένη κοινωνική και πολιτική ταυτότητα, ο λόγος τους άρχισε να μου φαίνεται αρκετά κακοποιητικός», μας λέει ο κ. Βηλαράς, ο οποίος υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία σε ένα μονόλογο που ερμηνεύει ο ίδιος. «Η παράσταση δεν λειτουργεί μόνο ως πολιτισμικό σχόλιο, αλλά και ως προσωπική αφήγηση. Ηθελα να πω εγώ ο ίδιος την ιστορία μου, αλλά και τόσων άλλων ανθρώπων, φωτίζοντας το πώς η τηλεοπτική εμπειρία έγινε μέρος της ταυτότητάς μας», αναφέρει.
Στη σκηνή δεν θα βρίσκεται μόνος τους. Οπως περιγράφει, θα τον συνοδεύουν, μέσω μιας οθόνης που θα προβάλλει αποσπάσματα σειρών, ήρωες όπως η Μαρίνα Κουντουράτου (Εβελίνα Παπούλια) και ο Κωνσταντίνος Μαρκοράς (Νίκος Σεργιανόπουλος) από τους «Δύο ξένους», η Χριστίνα Μαρκάτου (Αννα Παναγιωτοπούλου) από τη σειρά «Ντόλτσε Βίτα» και πολλοί ακόμη με τους οποίους θα έρθει σε έναν ευθύ διάλογο.
«Το παράδοξο είναι ότι παρόλο που σε πολλές σειρές ακούμε άσχημα σχόλια για τις γυναίκες ή τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, ταυτόχρονα αποτελούν μια περιοχή μεγάλης ασφάλειας. Πόσοι θα φάνε το μεσημέρι μπροστά από την τηλεόραση βλέποντας κάτι τέτοιο για 50ή φορά; Εμένα παραδέχομαι ότι με γυρνάει στην ασφάλεια του παιδικού μου δωματίου, τη στιγμή που από μέσα μου σοκάρομαι συνειδητοποιώντας με το τι έχουμε μεγαλώσει», μας λέει ο σκηνοθέτης. «Δεν υπάρχει απάντηση στο αν θα έπρεπε να προβάλλονται ή όχι. Μου αρέσει που υπάρχουν, γιατί πλέον τις κρίνω διαφορετικά».
Η συζήτησή μας οδηγείται στον Γιώργο Καπουτζίδη και συγκεκριμένα στη θεία Σταματίνα, τον πρώτο ίντερσεξ χαρακτήρα στην ελληνική τηλεόραση, που παρουσιάστηκε μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Σέρρες». «Τα βήματα προόδου που έχουν γίνει έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τον κάθε δημιουργό, τις ιδεολογίες και τα πιστεύω του. Φαντάζομαι ότι θα ήταν δύσκολο αρχικά για τον Καπουτζίδη να φέρει έναν τέτοιο χαρακτήρα στην ελληνική τηλεόραση, ειδικά όταν ξέρεις ότι θα ακολουθήσουν και σχόλια μίσους. Παρότι τα περισσότερα είναι θετικά, αυτά τα λίγα αρνητικά δεν είναι απλώς κακόβουλα – είναι πληγωτικά».
