Στην ανατολική Θεσσαλονίκη, κάτι φαίνεται πως αλλάζει. Ο αριθμός 75 της οδού Κωνσταντινουπόλεως γίνεται σημείο αναγέννησης για τη γειτονιά, η οποία ζωντανεύει ξανά με ήχους από πρόβες και συζητήσεις καλλιτεχνών — μια ενέργεια που πηγάζει από τον νέο χώρο του Θεάτρου Τεχνών Θεσσαλονίκης.
Ιδρυτές του πολιτιστικού αυτού κόμβου είναι ο Βασίλης Αραμπατζής και ο Χριστόφορος Χριστοφορίδης. Δύο φίλοι που, μέσα από κοινές εμπειρίες και με όπλο τη δημιουργικότητά τους, θέλουν να αφήσουν το στίγμα τους στο θεατρικό τοπίο της πόλης. «Με τον Χριστόφορο είμαστε συνεργάτες εδώ και 15 χρόνια», λέει στην «Κ» ο Βασίλης Αραμπατζής. «Γνωριστήκαμε στην κατασκήνωση, στην ομάδα ψυχαγωγίας, όπου μαζί οργανώναμε δραστηριότητες για τα παιδιά. Σχεδιάζαμε μεταξύ άλλων παραστάσεις μεγάλης κλίμακας, με τη συμμετοχή χιλιάδων κατασκηνωτών και την παρουσία των γονέων που παρακολουθούσαν».
Αυτό που ξεκίνησε ως καλοκαιρινή ψυχαγωγία, εξελίχθηκε σύντομα σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Οι δυο τους διαμόρφωναν πρότζεκτ για τρίτους· στην πανδημία γεννήθηκε η ιδέα ενός θεματικού χριστουγεννιάτικου πάρκου, που σύντομα προσέλκυσε το ενδιαφέρον κάποιου επιχειρηματία. Ετσι, προέκυψε η εταιρεία παραγωγής τους, Twimagination. «Στην αρχή ασχολούμασταν με παιδικές και βραδινές παραστάσεις, με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Χριστόφορο να οδηγεί τη δημιουργική πορεία», εξηγεί ο Βασίλης. «Από την αρχική αυτή επιτυχία συνειδητοποιήσαμε κάτι σημαντικό: στη Θεσσαλονίκη έλειπε ένας σύγχρονος χώρος με ευκαιρίες για τους ανθρώπους του θεάτρου».
Το Θέατρο Τεχνών Θεσσαλονίκης άνοιξε τις πόρτες του στις 4 Οκτωβρίου, και η πρώτη παράσταση που ανέβηκε στο σανίδι ήταν η «Δημοπρασία», το μονόπρακτο του Σταύρου Τσιώλη, με τον Αργύρη Μπακιρτζή στον πρωταγωνιστικό ρόλο. «Ο κ. Μπακιρτζής, μας επισκέφθηκε μόλις άνοιξε ο χώρος –πριν ακόμα ολοκληρωθεί– και επέλεξε να βρεθεί εδώ» λέει ο συνιδρυτής του Θεάτρου Τεχνών Θεσσαλονίκης συμπληρώνοντας ότι «η αίθουσα όχι μόνο γέμισε, αλλά και οι άνθρωποι που έφευγαν ήταν χαμογελαστοί και ευχαριστημένοι με ό,τι παρακολούθησαν».
Για να επιτευχθεί το όραμά της, η ομάδα εργάζεται με ζήλο και πάθος. Εκτός από τον Βασίλη και τον Χριστόφορο, σημαντικό μέλος είναι και η Ελευθερία Καμπαγιοβάνη, υπεύθυνη για το διοικητικό – σχολικό πρόγραμμα, ταμείο κ.ά.
Παράλληλα, οι ιδρυτές έχουν αναπτύξει το Support SKG Theater, μια στρατηγική πρωτοβουλία στήριξης των θεατρικών ομάδων της Θεσσαλονίκης που παρέχει σκηνή, τεχνικό εξοπλισμό και επικοινωνιακή υποστήριξη. «Πρόκειται για τον κεντρικό πυλώνα της λειτουργίας μας. Με αυτόν τον τρόπο, το θέατρο μετατρέπεται σε κοινότητα δημιουργίας, ανοιχτή σε κάθε καλλιτεχνική φωνή της Θεσσαλονίκης», τονίζει ο Βασίλης. Στόχος είναι να δοθεί βήμα σε νέους καλλιτέχνες που επιθυμούν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, χωρίς να βρεθούν αντιμέτωποι με τα συνήθη πρακτικά εμπόδια. Παραστάσεις πειραματικές, σύγχρονες και κοινωνικά ευαίσθητες φιλοξενούνται με ευνοϊκούς οικονομικούς όρους, προσφέροντας δυνατότητα συνδιοργάνωσης.
Και έτσι, ο χώρος αποκτά ζωή. Δεν είναι απλώς μια σκηνή, αλλά ένας ενεργός οργανισμός που αναπνέει μαζί με την πόλη και εξελίσσεται στον ρυθμό της, αντανακλώντας τον παλμό της συνοικίας.
Επιστροφή στις θεατρικές αίθουσες
Οσον αφορά τους πόρους, η ομάδα δεν βασίστηκε σε εξωτερική χρηματοδότηση. Αντιθέτως, αποφάσισε να φέρει το όραμά της στη ζωή με δικά της κεφάλαια και αφοσίωση, αξιοποιώντας μόνο δανειοδότηση όταν χρειάστηκε. «Αναλάβαμε όλα τα στάδια μόνοι μας. Συνεργαζόμαστε με ηθοποιούς και πολλές φορές αναλαμβάνουμε εμείς τις προσλήψεις, ώστε κάθε παραγωγός να μπορεί να ανεβάσει την παράστασή του», λέει ο Βασίλης. Ισως να έμοιαζε δύσκολο, αλλά η ιδέα προχώρησε χάρη στην αποφασιστικότητα του 31χρονου Βασίλη και του 37χρονου Χριστόφορου. «Πάντα νιώθεις μια ανησυχία, αλλά έτσι όπως τα βάλαμε κάτω μας φαινόταν ότι θα λειτουργούσε. Υπάρχει πάντα μια δόση άγνοιας κινδύνου, αλλά και πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε».
Ο ίδιος αναφέρει ότι ιδιαίτερη ήταν η υποστήριξη από μηχανικούς, μάστορες και εργάτες, οι οποίο «αγκάλιασαν» την ιδέα από την πρώτη στιγμή. «Ο Στέργιος Δημογιάννης, για παράδειγμα, είναι ο μηχανικός, ενώ ο μηχανολόγος Χρίστος Δημητριάδης και ο θεατράνθρωπος Γιάννης Ζαφειρίου προσέφεραν πολύτιμη συνδρομή και εμπειρία, συμβάλλοντας καθοριστικά στην υλοποίηση του εγχειρήματος».
Η φροντίδα και η επιμέλεια των εμπνευστών αυτού του πρότζεκτ βρίσκουν το αντίκρισμά τους στο ενθουσιώδες κοινό. Η Θεσσαλονίκη φαίνεται να επιστρέφει στις θεατρικές αίθουσες. Το Θέατρο Τεχνών, μάλιστα, εντάσσεται σε μια μικρή «συμμαχία» (Αμαλία, Metropolitan, Κολοσσαίον) δημιουργώντας πλέον μια γειτονιά γεμάτη θεατρική ζωή.
Παραστάσεις για όλους
Τις επόμενες εβδομάδες, η σκηνή θα φιλοξενήσει την παράσταση «Είδα Μάτια» του NòVan Theater Group και το έργο «ART» της Γιασμίνα Ρεζά, σε παραγωγή Triple Threat Production. Τον Νοέμβριο, θα ακολουθήσει ο «Ριχάρδος στη Γάζα» από την ομάδα του Θάνου Νίκα, μια παράσταση βασισμένη στον Ριχάρδο Γ’ του Σαίξπηρ, που συνδέει το κλασικό κείμενο με μαρτυρίες Παλαιστινίων και την ιστορία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται, οι φωνές και οι σκιές των καλλιτεχνών «γεμίζουν» τον χώρο. Εξάλλου, όπως λέει και ο συνιδρυτής της πρωτοβουλίας, «όταν ανοίγεις έναν όμορφο χώρο που εκπέμπει φρεσκάδα και νεανική ενέργεια, οι θεατές έρχονται με ακόμα μεγαλύτερη χαρά, ανεξαρτήτως του έργου που παρουσιάζεται».
