Το πρωινό ξύπνημα, η ίδια διαδρομή για τη στάση του τρένου, τα χαρτιά του γραφείου που μαζεύονται σε τεράστιες στοίβες, τα τηλέφωνα που χτυπούν αδιάκοπα και η απελπισία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο, είναι μερικές από τις ψηφιακές εικόνες που προβάλλονται και συνθέτουν το προφίλ της πρωταγωνίστριας Σίσσυς Δουτσίου, στη θεατρική μεταφορά της «Μεταμόρφωσης». Η «Κ» παρακολούθησε την παράσταση με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τον θάνατο του Φραντς Κάφκα το 1924, η οποία παίζεται τα τελευταία πέντε χρόνια στην Αθήνα.
Η ιστορία ξετυλίγεται χωρίς να αποκλίνει από τον πυρήνα της νουβέλας του 1912. Ωστόσο, ο Τάσος Σαγρής επιλέγει να μην σκηνοθετήσει μια ρετρό παράσταση, αλλά αντιθέτως, να την ντύσει με καφκικά στοιχεία του σήμερα. Ετσι λοιπόν, μιλάει για τη ζωή του κεντρικού ήρωα, πριν μεταμορφωθεί σε τεράστιο έντομο, μέσα από ένα βίντεο, που πέρα από τις εικόνες μιας αφόρητης καθημερινότητας, συνοδεύεται και από πλάνα δευτερολέπτων της θρυλικής ταινίας του Χέρτζογκ, «Νοσφεράτου», αλλά και από τη μουσική της Βερολινέζικης μπάντας Einsturzende Neubauten. «Θέλαμε να αναφερθούμε όχι μόνο στο έργο του Κάφκα αυτό καθαυτό, αλλά και στο πόσο έχει επηρεάσει τις υπόλοιπες τέχνες στον 20ο και 21ο αιώνα, κάτι το οποίο τον καθιστά διαχρονικό και τον κάνει να υπάρχει πάντα», μας λέει ο ίδιος.
Ισως το γεγονός ότι ο κ. Σαγρής έχει επιλέξει να μεταμορφώσει σε παράσιτο μία γυναίκα αντί για έναν άνδρα όπως στο πρωτότυπο, να είναι ένα από τα στοιχεία που έχουν καθορίσει την πενταετή επιτυχία της παράστασης. «Ζούμε σε μία εποχή που η Γκρέγκορι Σάμσα υπάρχει, ενώ στα χρόνια του Κάφκα όχι. Τότε οι γυναίκες δεν δούλευαν και είχαν διαφορετικό ρόλο. Ετσι λοιπόν, θεώρησα πως είναι καιρός να την φέρουμε στην επιφάνεια και να δούμε τη γνωστή αυτή ιστορία, ειπωμένη από την πλευρά ενός κοριτσιού», εξηγεί ο κ. Σαγρής.
Η νεαρή Γκρέγκορι, ξυπνά και έχει μεταμορφωθεί σε κάτι αλλόκοτο. Δεν μπορεί να κινηθεί με ευκολία στον χώρο, να ανοίξει την πόρτα του δωματίου της και να αντικρίσει την οικογένεια της. Το πιο τρομακτικό όμως, είναι πως αδυνατεί να δουλέψει. Πρέπει να το κάνει για να καλύψει τις ανάγκες των γονιών και της μικρής αδερφής της, χωρίς να μεριμνά καθόλου για τον εαυτό της, αφού ο χρόνος της δεν επαρκεί.
Ο Κάφκα, μιλάει για όλους εκείνους που δεν άντεξαν άλλο να υπηρετούν, κάτι το οποίο τους μεταμόρφωσε όχι μόνο σε κάτι «άχρηστο» για το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά και σε κάτι αηδιαστικό, που προκαλεί την αποστροφή. Οποιος δεν είναι παραγωγικός ή δεν συμμορφώνεται με τα οικογενειακά και κοινωνικά «πρέπει», βλέπουμε μέσα από το έργο, πως γρήγορα εξοντώνεται και τη θέση του παίρνει ο επόμενος που είναι ικανός να παράξει.
Η παράσταση παρουσιάζεται στο θέατρο Olvio κάθε Σάββατο στις 11.30 μ.μ. έως τις 5 Απριλίου.
