Η επιγραφή του Ρεξ σού «εντυπώνεται» στο μάτι, έτσι κόκκινη και φωτεινή πάνω σε ένα τεράστιο κτίριο και δίπλα σε γκρίζες, άσχημες πολυκατοικίες.
Θεατρική σκηνή για μεγάλα θεάματα, το Ρεξ, το οποίο περιήλθε στην κυριότητα του Εθνικού Θέατρου το 1993, δεν πρέπει να «ταλαιπωρείται» από πειραματισμούς: το κοινό στο οποίο απευθύνεται δεν τους προτιμά. «Λόγω θέσης έχει πιο λαϊκό έρεισμα. Οσα χρόνια είχαμε κάνει πειραματικές δουλειές σε κάποια σκηνή του Ρεξ, πήγαν “άκλαυτες”. Πρέπει επίσης να ανεβαίνουν γνωστά έργα».
Μετά το Ρεξ, όταν φτάσεις στο αριστοκρατικό κτίριο του Εθνικού Θεάτρου στην Αγίου Κωνσταντίνου, αποκτάς μία ακόμη δυνατή εικόνα. Ο φωτισμός του αναδεικνύει το κτίριο του Ερνέστου Τσίλλερ και δίνει λάμψη στην υποβαθμισμένη, σκοτεινή γειτονιά.
Παράλληλα, το κεντρικό κτίριο του Εθνικού Θεάτρου «υποβάλλει» και το ρεπερτόριό του. Η Κεντρική Σκηνή ζητάει κλασικό ρεπερτόριο. «Και μάλιστα έχει αποδειχθεί ότι το κοινό προτιμά κλασικά ανεβάσματα κλασικών έργων. Δεν θες μια δεύτερη “Στέγη” στο Τσίλλερ». Συμφωνώ, εάν κρίνουμε από πρόσφατο δεινοπάθημα σαιξπηρικού έργου. Βέβαια, μη φτάνουμε στο άλλο άκρο και οι θεατές κοιμηθούν, βλέποντας… βρικόλακες!
Αλλωστε, το κτίριο Τσίλλερ διαθέτει ουκ ολίγους χώρους για πειραματισμό. Επί καλλιτεχνικής διεύθυνσης του αείμνηστου Νίκου Κούρκουλου η Νέα Σκηνή ανακαινίστηκε, προσφέροντας στέγη σε σύγχρονα, ελληνικά και ξένα έργα. Επίσης, το κτίριο της Αγίου Κωνσταντίνου διαθέτει χώρους στο υπόγειό του οι οποίοι έχουν αξιοποιηθεί για πειραματικές δουλειές –εκεί γεννήθηκε η Πειραματική Σκηνή του Στάθη Λιβαθινού–, ενώ έχουν χρησιμοποιηθεί και άλλοι χώροι του (π.χ. πάνω στη σκηνή της Κεντρικής Σκηνής!). «Από όλα διαθέτει ο μπαχτσές του Εθνικού, κάποια καλύτερα να μην τα θυμόμαστε».
Το Εθνικό Θέατρο θα γυρίσει σελίδα, καθώς σε λίγο θα αναλάβει ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής. «Κάναμε μια προσπάθεια την τελευταία τριετία να θωρακίσουμε τον οργανισμό. Οι προκλήσεις ήταν πολλές, η διαχείριση κρίσεων καθημερινότητα. Το Εθνικό Θέατρό μας, όμως, βγήκε αλώβητο, η Δραματική Σχολή συνέχισε την ελπιδοφόρα δραστηριότητά της, το κοινό αγκάλιασε τις παραστάσεις και τις δράσεις του οργανισμού. Παραδίδουμε ένα θέατρο χωρίς οικονομικά βαρίδια, ένα θέατρο που απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του κοινού, ένα θέατρο εξωστρεφές, “φωτεινό”, συμπεριληπτικό», ανέφερε στον απολογισμό του ο Γιάννης Μόσχος, απερχόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής, εστιάζοντας και στα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της θητείας του, αλλά και στα εισπρακτικά ρεκόρ.
Εντεκα θεατράνθρωποι δήλωσαν έτοιμοι να αναλάβουν το τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου – ο καθείς και οι περγαμηνές του. «Αυτό που χρειάζεται το Εθνικό είναι έναν διευθυντή που να μη σκέφτεται μόνο το δικό του καλλιτεχνικό όραμα, αλλά και να ακούει και τους ανθρώπους του θεάτρου!», μου τόνισε έμπειρος διοικητικός υπάλληλος της πρώτης σκηνής. Ο ίδιος, άλλωστε, κρύβεται πίσω από όλες τις εντός εισαγωγικών παραπάνω δηλώσεις. Στη Λίνα Μενδώνη ανήκει η απόφαση για το ποιος θα πιει από την πηγή νερό.
