Ακολουθεί αληθινή ιστορία. Ο Νίκος ονειρευόταν να γίνει μάγειρας. Οχι ένας απλός μάγειρας. Σεφ με χρυσούς σκούφους, αστέρια Μισελέν, να έχει στην κουζίνα του όλα τα λαμπερά βραβεία της παγκόσμιας γαστρονομίας, να πρωταγωνιστεί στις λίστες με τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, να ταξιδεύουν από όλα τα μήκη και πλάτη της γης για να δοκιμάσουν τα πιάτα του.
Ηταν συνειδητοποιημένος από την αρχή. Δεν έδωσε Πανελλήνιες, γράφτηκε σε μια σχολή μαγειρικής στην Αθήνα, την τελείωσε αριστεύοντας –λίγα χέρια σαν κι αυτόν έχω δει στη σχολή, θυμάται ακόμα ο δάσκαλός του– και μόλις αποφοίτησε, με τις οικονομίες του αγόρασε ένα αεροπορικό εισιτήριο για το Λονδίνο για να περάσει δοκιμαστικό σε ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια της πόλης.
Ξεκίνησε από το μηδέν και έλιωσε στη δουλειά. Δούλευε 14 ώρες την ημέρα, ορθοστασία, βαριά δουλειά η μαγειρική, σε συνθήκες αφόρητης πίεσης, οι κακοί τρόποι στους αρχαρίους είναι σχεδόν κανόνας στις κουζίνες, ειδικά σε αυτές των πολύ καλών εστιατορίων, όπου και η παραμικρή λεπτομέρεια πρέπει να είναι άψογη. Είχε ένα ρεπό την εβδομάδα και το μόνο που έκανε στον ελεύθερο χρόνο του ήταν να αναπληρώνει τον χαμένο ύπνο. Ούτε τα χρήματα που έβγαζε ήταν τίποτα σπουδαίο, ο βασικός μισθός. Συνέχισε σε αυτούς τους ρυθμούς τα επόμενα οκτώ χρόνια, έφτασε να δουλεύει στην μπριγάδα εστιατορίου που ανακηρύχθηκε το καλύτερο στον κόσμο, πέρασε από διάφορα πόστα στην κουζίνα, γέμισε εμπειρίες, έμαθε τεχνικές από τους κορυφαίους, ανακάλυψε πρώτες ύλες που του ήταν εντελώς άγνωστες, είδε πώς διοικείται μια κουζίνα κι εκεί που κανείς θα πίστευε ότι είχε έρθει η ώρα να ανοίξει τα φτερά του και να αναλάβει μόνος του μια κουζίνα, κρέμασε την ποδιά του και άλλαξε πορεία.
Παράτησε αυτό που αγαπούσε τόσο πολύ, όχι γιατί δεν είχε τις ικανότητες ούτε επειδή δεν άντεχε τη σκληρή δουλειά, αλλά γιατί συνειδητοποίησε ότι δεν αξίζει. Δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του όρθιο πάνω από ένα πιάτο αμέτρητες ώρες από τη ζωή του, προκειμένου να αγγίξει την τελειότητα. Και γιατί; Για να έρθει κάποιος στο εστιατόριό του, που πιθανότατα δεν γνωρίζει ούτε το 10% από μαγειρική σε σχέση με εκείνον, και να αποφασίσει αν πρέπει να κερδίσει ή να χάσει ένα αστέρι. Είναι καθαρή τρέλα.
