Kακώς συνδέονται με τον Πιερρακάκη τα μικρόψυχα σχόλια που ενέπνευσε σε κάποιους η εκλογή του στην προεδρία του Eurogroup. Οχι ότι ο Πολάκης, ο Βαρουφάκης και το παλαιολιθικό ΚΚΕ τρέφουν κάποια συμπάθεια για τον υπουργό· απλώς η δεδομένη αντιπάθειά τους δεν συγκρίνεται με το μίσος τους για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τα αξιώματα που αυτοί προσφέρουν. Οποιος κι αν ήταν στη θέση του προέδρου του Eurogroup, λοιπόν, Ελληνας ή ξένος, την ίδια περιφρόνηση θα εισέπραττε από όσους φαντάζονται την Ευρωπαϊκή Ενωση ως κέντρο σκοτεινών συμφερόντων που απεργάζεται ύπουλα σχέδια κατά των λαών. Η ίδιοι βέβαια κανένα πρόβλημα δεν είχαν μέχρι πριν από λίγα χρόνια να απαιτούν από τους «Ευρωπαίους δυνάστες» να χρηματοδοτούν αενάως και δίχως όρους την πτωχευμένη Ελλάδα. Oι αντιφάσεις, ωστόσο, ποτέ δεν διέρρηξαν καμία ιδεοληψία.
Σκάψε τον λάκκο σου
Αυτό δεν σημαίνει πως οι αντιφάσεις δεν εκδικούνται. Οποιος, για παράδειγμα, βλέπει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ όχι ως εκτεταμένο φαινόμενο διαφθοράς, αλλά ως μικροπολιτική ευκαιρία για να πατάξει τους αντιπάλους του, θα ανακαλύψει ότι την ίδια οπτική μπορούν να υιοθετήσουν και οι αντίπαλοί του: Αν λοιπόν ο Μητσοτάκης φέρει ευθύνη για τις ατυχείς κουμπαριές της οικογένειάς του, δεν μπορεί να μη φέρουν αντίστοιχη ευθύνη για τους κουμπάρους τους και οι πολιτικοί του αντίπαλοι που έχουν αναγάγει την κουμπαριά σε είδος συναυτουργίας. Λέει περισσότερα για τον Μητσοτάκη η σχέση του πατέρα του με τον αδερφό του Γιώργου Ξυλούρη απ’ ό,τι λέει για τον Ανδρουλάκη η σχέση του με τον ίδιο του τον κουμπάρο και συλληφθέντα πια, Γιώργο Λαμπράκη;
Gaslighting
Τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ δεν προσπαθεί να βγει κι από πάνω όταν πέφτει στις παγίδες που στήνει μόνο του. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, από την άλλη, αξιώνει να γυρίσει ο κόσμος τούμπα για να μην εγγραφούν τα παραπτώματά της στη συνείδησή μας ως παραπτώματα. Αφού χρησιμοποίησε το βήμα της στην Εξεταστική Επιτροπή για να φωνάξει στη Μαρία Συρεγγέλα «προσέξτε μη σκίσετε κανένα καλσόν», όταν η τελευταία τόλμησε να μιλήσει με ευγένεια σε μάρτυρα, επιχείρησε να μας πείσει ότι η περί σκισίματος καλσόν δεν είναι σεξιστική, αλλά «ταξική» έκφραση. Ακόμα και ο σεξισμός, τον οποίο επανειλημμένα –και δικαιολογημένα– η Κωνσταντοπούλου έχει καταγγείλει, χάνει το νόημά του όταν ξεβολεύει την πρόεδρο. Πράγμα που δείχνει και πόσο την απασχολεί στην πραγματικότητα.
Αντισημιτική τυφλότητα
Δεν είναι ασύνηθες να αποδεικνύεται ότι όπου περισσεύει το εκδηλωτικό συναίσθημα περισσεύει καλά κρυμμένη και η υποκρισία. Για τους θανατηφόρους πυροβολισμούς σε εβραϊκή γιορτή σε παραλία του Σίδνεϊ δεν ακούστηκαν οι βροντερές καταγγελίες που ακούγονται σε άλλες περιπτώσεις περί συστημικού μίσους, κανονικοποιημένου ρατσισμού και ευάλωτων πληθυσμών. Οι Εβραίοι που δολοφονούνται απλώς επειδή είναι Εβραίοι τείνουν να αφήνουν ασυγκίνητους τους καθ’ έξιν ευσυγκίνητους, κι αυτή είναι ίσως η πιο τρανή απόδειξη της δύναμης του αντισημιτισμού: το αντιεβραϊκό μένος είναι τόσο παγιωμένο που δεν γίνεται καν αντιληπτό όταν εκδηλώνεται εγκληματικά· οι Εβραίοι είναι καταδικασμένοι να ευθύνονται όχι μόνο για τις ατομικές τους πράξεις, αλλά και για τις πράξεις άλλων Εβραίων.
Ενιαίο μέτωπο
Δεν ευθύνονται όλοι οι αγρότες για τους αγρότες που ασκούν το επάγγελμά τους πλημμελώς – είτε με τρόπο αντιαναπτυξιακό και επιχειρηματικά εσφαλμένο, είτε με τρόπο εγκληματικό (ενθυλακώνοντας παράνομες επιδοτήσεις και κάνοντάς τες Πόρσε και Τζάγκουαρ π.χ.). Τα οργανωμένα αγροτικά μέτωπα, ωστόσο, δημιουργούν μία ταυτότητα που κάνει δύσκολη τη διάκριση ανάμεσα σε καλούς και κακούς, έντιμους και άτιμους. Οταν όλες οι φωνές γίνονται μία, αδιάλλακτη, επιθετική και παραλυτική, πώς να ξεχωρίσεις ποιοι έχουν δίκιο και ποιοι φωνάζουν για να κρύψουν πόσο άδικο έχουν;
