Οι επαγγελματίες αθλητές είναι διαρκώς στο επίκεντρο. Οτιδήποτε κάνουν μπορεί να σχολιαστεί, να επικριθεί, να γίνει θέμα (καφενειακής ως επί το πλείστον) συζήτησης, κυρίως πλέον μέσω των αδηφάγων social media.
Οταν, όμως, σβήνουν τα φώτα και ο αθλητής βυθιστεί στη μοναξιά της προσωπικής του ζωής, ουδείς γνωρίζει τι βιώνει, τι σκέφτεται, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, τα βάσανα που τον ταλαιπωρούν, τους δαίμονες που τον στοιχειώνουν.
Τη Δευτέρα (10/11) συμπληρώθηκαν 16 χρόνια από τον τραγικό θάνατο του Ρόμπερτ Ενκε. Του Γερμανού διεθνούς τερματοφύλακα του Αννόβερου, με θητεία σε Γκλάντμπαχ, Μπενφίκα και Μπαρτσελόνα, μεταξύ άλλων, ο οποίος έβαλε τέλος στην ζωή του μόλις στα 32 του χρόνια, πέφτοντας στις γραμμές του τρένου.
Ουδείς, πλην της χήρας του, Τερέζας, και της οικογένειάς του, γνώριζε ότι ο Ρόμπερτ, ένας επιτυχημένος επαγγελματίας με παχυλό μισθό, υπέφερε επί έξι χρόνια από κατάθλιψη και έβλεπε ψυχίατρο, αφού δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το σοβαρό πρόβλημα υγείας της κορούλας του, Λάρα, η οποία πέθανε το 2006.
Συμπτωματικά, αλλά ενδεχομένως και σημειολογικά, ο Τόμας Σούτσεκ επέλεξε αυτές τις ημέρες για να παρουσιάσει την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Suk», στην οποία αποκάλυψε ότι για δύο χρόνια έδωσε μάχη με την κατάθλιψη και την αϋπνία.
Kapitán české reprezentace Tomáš Souček vydává svou autobiografii! 📘🇨🇿 Už ve středu 12. listopadu si ji budete moct koupit ve svém oblíbeném knihkupectví. 🦁✨ pic.twitter.com/dw2j48NOc5
— Česká fotbalová reprezentace (@ceskarepre_cz) November 10, 2025
Μια μάχη που τον έβγαλε νικητή και πιο δυνατό. Μια μάχη για την οποία ουδείς, πλην των πολύ κοντινών του ανθρώπων, γνώριζε τίποτα. Και, προσοχή, δεν μιλάμε για έναν τυχαίο ποδοσφαιριστή, αλλά για τον αρχηγό της εθνικής Τσεχίας και, εδώ και λίγα 24ωρα, πρώτο Τσέχο σκόρερ στην ιστορία της αγγλικής Premier League.
Το απόγευμα του Σαββάτου (08/11), ο Σούτσεκ ήρθε από τον πάγκο και συνέβαλε στη νίκη-τεράστια ανάσα της Γουέστ Χαμ επί της Μπέρνλι (3-2). Αυτό ήταν αισίως το 38ο γκολ του σε επίπεδο Premier League, πιάνοντας στην πρώτη θέση των Τσέχων σκόρερ όλων των εποχών τον Πάτρικ Μπέργκερ, έχοντας αφήσει προ πολλού πίσω θρύλους όπως ο Μίλαν Μπάρος (28) και ο Τόμας Ροζίτσκι (19).
Οπως κάνει εδώ και δυόμισι χρόνια, ο 30χρονος μέσος πανηγύρισε μιμούμενος την απογείωση ενός ελικοπτέρου. Οταν το έκανε για πρώτη φορά, τον Οκτώβριο του 2023, ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε αν σήμαινε κάτι ή απλώς ήταν ένας τυχαίος πανηγυρισμός.
Tomas Soucek identifies as an attack helicopter. pic.twitter.com/T65jDcdb34
— ExponentialAnger (@Anger_x_Anger) November 25, 2023
«Σημαίνει, αλλά είναι προσωπικό, δεν μπορώ να σου πω», του απάντησε. Πλέον, μέσω του βιβλίου που έγραψε σε συνεργασία με τους δημοσιογράφους Γιαν Παλίτσκα και Ντάβιντ Τσέρνακ, ο Σούτσεκ αποφάσισε να μιλήσει. Ή, καλύτερα, να γράψει.
«Εγινα ένα ελικόπτερο γιατί, παρά τις άσχημες στιγμές, μπορώ ακόμα να πετάω. Μόλις σημειώνω ένα γκολ, βάζω σε λειτουργία τη μηχανή και πετάω προς τον ουρανό, ώστε να μπορέσω ξανά να αγγίξω τα αστέρια», εξηγεί για το ελικόπτερο που συμβολίζει την εκτόξευσή του από τα «δύο χρόνια φρίκης», όπως χαρακτηρίζει το πολύ δύσκολο διάστημα που βίωσε.
Ενα δράμα που συνέπεσε με δύο από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της καριέρας του: Τον Ιούνιο του 2023, την κατάκτηση του Europa Conference League, το πρώτο τρόπαιο της Γουέστ Χαμ ύστερα από 43 χρόνια, και μάλιστα στην Πράγα, μόλις 115 χιλιόμετρα από τη γενέτειρά του, την κωμόπολη Χαβλίτσκουβ Μπροντ.
Και, επτά μήνες αργότερα, την υπογραφή νέου συμβολαίου έως το 2027 με τα «σφυριά», τα οποία τον Ιούλιο του 2020 επένδυσαν 21 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσουν από τη Σλάβια Πράγας και ξέρουν ότι άξιζε κάθε λεπτό, κάθε ευρώ που έδωσαν για τον Σούτσεκ.
Την ώρα που θριάμβευε στα γήπεδα, όμως, ο σύζυγος της Ναταλί και πατέρας τριών παιδιών, ο οποίος ως πιτσιρικάς είχε ως σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης τον πατέρα και πρώτο του προπονητή Φράντισεκ, έδινε μια σκληρή μάχη έξω από τις τέσσερις γραμμές.
«Ντρεπόμουν να μιλήσω γι’ αυτό για πολύ καιρό. Ακόμα και οι γονείς μου, μέχρι που αποφάσισα να γράψω την εξομολόγησή μου, δεν είχαν ιδέα ότι κάτι κακό συνέβαινε», εξηγεί στην αυτοβιογραφία του ο Σούτσεκ, αποκαλύπτοντας ότι είδε ειδικούς γιατί κοιμόταν ελάχιστα, είχε βυθιστεί στο σκοτάδι και έφτασε στο σημείο ακόμα και να σκεφτεί σοβαρά να βάλει (πρόωρο) τέλος σε μια σπουδαία καριέρα.
«Αϋπνία. Κατάθλιψη. Φόβος για το μέλλον. Ο δέκατος τρίτος θάλαμός μου. Στην αρχή ήταν μόνο ελαφρώς ενοχλητικό, αλλά μετά από μερικούς μήνες έγινε αφόρητο. Ημουν στον πάτο, έπεφτα σε κάθε αγώνα χωρίς ύπνο. Κάθε αγώνα! Μπορείτε να φανταστείτε; Φοβόμουν την αποτυχία, φοβόμουν τις αντιδράσεις, φοβόμουν τα πάντα», συνεχίζει σε μια εξομολόγηση ψυχής για ένα δράμα που αντιμετώπισε με θεραπείες και χάπια.
Και, βεβαίως, με τον πανηγυρισμό «ελικόπτερο», σύμβολο αυτής της ξεχωριστής μάχης και νίκης. «Αυτή η κίνηση δεν σημαίνει ότι όλα τα άσχημα έχουν φύγει, αλλά είναι περισσότερο μια επιστροφή στις ρίζες μου. Στην αγνή αγάπη για το ποδόσφαιρο που είχα χάσει για δύο χρόνια και για την οποία έπρεπε να παλέψω» συμπληρώνει ο «Σούπερ Τομ», όπως τον έχουν βαφτίσει στην Αγγλία.
Ο «Σούπερ Τομ» που όμως έχει τις αδυναμίες του, όπως κάθε άνθρωπος. Που έδωσε, έχασε και κέρδισε μάχες οι οποίες άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή του, αλλά τον έκαναν πιο δυνατό, πιο ανθεκτικό. Οπως, για παράδειγμα, οι έλικες ενός ελικοπτέρου…
