Ανοιξε, λέει, ένα καινούργιο μαγαζί με σούσι στη Φολέγανδρο. Μου το είπαν την πρώτη ημέρα που έφτασα στο νησί. Και ύστερα, με το που αποβιβάστηκα στη Λέρο, μου μήνυσαν ότι άνοιξε ένα φοβερό ιταλικό. Αχου και δεν με νοιάζει, σκέφτηκα. Μα δεν πήγα στο νησί για να φάω την κουζίνα ενός άλλου τόπου. Δεν πήγα μόνο για τις βουτιές στη θάλασσα, αλλά και για τα μακροβούτια στην ουσία του τόπου. Ηθελα να κολυμπήσω χωρίς μπρατσάκια στη γαστρονομία του, να κάνω υποβρύχιο χωρίς αναπνευστήρα στην τοπική παραγωγή του. Να μάθω, να νιώσω, να αισθανθώ, να αφουγκραστώ, να ζήσω για λίγο σαν ντόπια, να φύγω και να επιστρέψω στον τόπο μου με αληθινές εμπειρίες. Να πάρω μαζί μου ένα βίωμα που θα με συντροφεύει για πάντα, κι όταν θα αναπολώ τις καλοκαιρινές μου διακοπές, να κρέμεται ένα χαμόγελο από τα χείλη μου, και να στενάζει η γούλα μου στη θύμηση των ντόπιων εδεσμάτων. Το ημερολόγιο των διακοπών μου είναι στην ουσία ένα υπερχρονικό συνταγολόγιο, που αφηγείται την ιστορία μιας μικρής πατρίδας, και υπόσχεται ένα μέλλον που κρατά ανοιχτό τον διάλογο με το παρελθόν. Πίσω στην εστία μου, ανατρέχω συχνά πυκνά σε αυτό το ημερολόγιο, κάποιες σελίδες του είναι τραγανές από την άμμο, κι άλλες έχουν λαδιές από το αντηλιακό. Το ξεφυλλίζω με χάδια και αναλόγως με τα κέφια και την όρεξη, ακουμπάω ένα κοχύλι σαν σελιδοδείκτη και ιδού μερικά από τα μαγειρέματα που φέρνω στην κουζίνα μου, ακούγοντας δυνατά το “Αχ θάλασσα” της Σάττι.
Πρέντζα Κεφαλονιάς, μια εκδοχή τυροκαυτερής
Πρέντζα ονομάζουν στην Κεφαλονιά τη δική τους τυροκαυτερή, την οποία φτιάχνουν με τρίμματα από φέτα και μυζήθρα (στούμπα). Είναι πικάντικη και θέλει για παρέα της και τσίπουρο.
Γκιουζλεμέδες με φέτα και μυζήθρα από τη Λέσβο
Οι γκιουζλεμέδες γεμίζονται συνήθως με ντόπια εξαιρετική φέτα ή μυζήθρα και διπλώνονται σε φακελάκια. Είναι τηγανητά τυροπιτάκια της Λέσβου, αρωματισμένα με δυόσμο. Τα παρομοιάζω με γράμμα χωρίς γραμματόσημο από τη Μικρασία.
Χοχλιοί μπουμπουριστοί με αρισμαρί: μια συνταγή από το Ρέθυμνο
Αυτή η συνταγή οφείλει το όνομά της στον τρόπο που βάζουμε τους χοχλιούς στο τηγάνι: «μπούμπουρα», δηλαδή μπρούμυτα. Ενα φαγάκι περιεκτικό της ουσίας του τόπου.
Μπακαλιάρος αγιάδα από την Κέρκυρα
Ο μπακαλιάρος αγιάδα είναι ένα από τα παραδοσιακά φαγητά της Κέρκυρας, με έντονη γεύση από σκόρδο, ξίδι και ελαιόλαδο, που συνδυάζεται ιδανικά με βραστές πατάτες. Είναι ένα φαγητό λιτό και αρωματικό.
Ρεβυθάδα φούρνου με ολίγα φασόλια, από την Πάρο
Τούτη η ρεβυθάδα με το μυρωδάτο ζουμί, που φτιάχνεται στη γάστρα ή σε πήλινο τσικάλι, έχει φρέσκο δεντρολίβανο, έχει και λίγα φασόλια, που τη βοηθάνε να μελώσει. Είναι από τα πιο χαρακτηριστικά νηστίσιμα του νησιού.
Καλασούνα με σουρωτό, η τυροκρεμμυδόπιτα της Φολεγάνδρου
Στη Φολέγανδρο αυτή την ανοιχτή πίτα, που τα τριμμένα κρεμμύδια ποτίζουν με νοστιμιά, την κάνουν με σουρωτό τυρί. Εμείς μπορούμε να βάλουμε ξινομυζήθρα ή καλύτερα να παραγγείλουμε τηλεφωνικά το σουρωτό από το τυροκομείο του νησιού.
Μακαρονάδα σεριφιώτικη «του γάμου», με αρνάκι
Οπως το λέει και το όνομά της, αυτή η μακαρονάδα σερβίρεται στη Σέριφο, στο τραπέζι του γάμου. Σημαντικό ρόλο στη νοστιμιά της παίζει το καλό ντόπιο τυρί.
Ζαφοριαστές τυρόπιτες, το αναφιώτικο τυρόψωμο
Είναι πιο πολύ ψωμί παρά τυρόπιτα. Καρυκευμένο με την ντόπια ζαφορά (κρόκο), τυλίγεται σε φύλλο, ψήνεται στον φούρνο και γίνεται πεντανόστιμο. Μπορεί να είναι μπελαλίδικο, αλλά δεν θα πιστεύετε ότι παραμένει εν πολλοίς άγνωστος τέτοιος μεγαλόπρεπος θησαυρός.
Μακαρονάδα μπιάνκο με κωλοχτύπα από την Κεφαλονιά
Kωλοχτύπα ολόκληρη πάνω από τα σπαγγέτι και όχι σε μικρά κομματάκια χαμένα μέσα σε κάποια πλούσια ή πικάντικη σάλτσα. Ενισχυμένη με μικρά κολοκυθάκια, μωρόπουλα όπως τα λένε στην Κεφαλονιά, είναι μια από τις σπουδαιότερες μακαρονάδες θαλασσινών της χώρας.
Κατσικομακαρονάδα καταπραϋντική
Παραδοσιακή, κυκλαδίτικη συνταγή από την κυρα-Ρηνιώ της Κινάρου. Τη φτιάχνουν πολύ στο νότιο Αιγαίο, κυρίως στην Αμοργό, με ντόπια κατσίκια που βόσκουν τη δωρική χλωρίδα του νησιού, που είναι ποτισμένη με αρμύρα.
Σφολιάτσα, η Κοπεγχάγη της Σύρου
Αστικό γλυκό που άφησε εποχή στα ζαχαροπλαστεία της Σύρου, η σφολιάτσα είναι σιροπιαστό ταψιού με βάση από ζύμη τάρτας, αφράτη γέμιση από παντεσπάνι αμυγδάλου και επικάλυψη από τραγανά φύλλα κρούστας.
Στη Φολέγανδρο, στην Κίμωλο, στη Μήλο και στην Ιο, το καρπούζι το κάνουν πίτα. Ενα αφράτο γλυκό χωρίς φύλλο, κάτι ανάμεσα σε πίτα και κέικ. Είναι δροσιστικό και καλοκαιρινό, τρώγεται και ζεστό, αλλά ακόμα καλύτερα είναι κρύο από το ψυγείο.
Γλυκό ψυγείου: Η ζακυνθινή «φρυγανιά» βήμα βήμα
Το ωραιότερο γλυκό ψυγείου! Γνωστό και ως και «το γλυκό τση Μπόχαλης», είναι ένα δροσερό και εύκολο επιδόρπιο, κανονικό ταξίδι στο Φιόρο του Λεβάντε. Το σερβίρουν με κάποια μαρμελάδα, αλλά εγώ το προτιμώ σκέτο.
