Από τη συνάντηση Τραμπ – Πούτιν εντύπωση δεν προκαλεί τόσο αυτό που διαμείφθηκε μεταξύ των ηγετών. Το ήθος των ανδρών είναι γνωστό, οι φιλοδοξίες τους επίσης· δεν περίμενε κανείς μια πραγματική ειρηνευτική πρωτοβουλία παρά μόνο τις λεπτομέρειες ενός συμφεροντολογικού ντιλ εις βάρος τρίτων. Πιο εντυπωσιακά είναι όσα δεν ειπώθηκαν από εκείνους που συνήθως έχουν πολλά να πουν, όταν βλέπουν τα δικαιώματα ενός λαού να καταπατούνται. Σε αντίθεση με την περίπτωση Νετανιάχου, εδώ δεν έχουμε φρίκη και αποτροπιασμό έναντι των κατακτητικών διαθέσεων ενός αιμοδιψούς ηγέτη (και μάλιστα δικτάτορα). Το αίμα των Ουκρανών δεν συγκινεί, ούτε βέβαια και το δικαίωμά τους στην εδαφική τους κυριαρχία. Ο εισβολέας Πούτιν διαπραγματεύεται με τον φαιδρό businessman Τραμπ τους επαχθείς για τους Ουκρανούς όρους με τους οποίους προτίθεται να τους αφήσει (προσωρινά) ήσυχους και οι «με τον άνθρωπο» συνεχίζουν τις διακοπές τους εντελώς ανεπηρέαστοι. Αυτή η μάχη δεν τους αφορά.
Χωλή ευαισθησία
Είναι πάντως γεγονός ότι η κοινωνική ευαισθησία, που διαφημίζεται υπερβολικά, είναι κατά κανόνα χωλή ευαισθησία. Η ανεπανόρθωτη έκθεση των προσωπικών δεδομένων του Γιώργου Μαζωνάκη είναι εν μέρει αποτέλεσμα του α λα καρτ ανθρωπισμού, που τις μονές μέρες μάχεται λυσσαλέα κατά της αδικίας και τις ζυγές ξεχνάει το ιδεώδες του και πάει διακοπές. Τα ίδια Μέσα, που δεν σταματάνε να βομβαρδίζουν το κοινό τους με πομπώδη άρθρα και ρεπορτάζ για την ψυχική υγεία, αποφάσισαν να μοιραστούν με αυτό μέχρι και τη διάγνωση των ψυχιάτρων, οι οποίοι εξέτασαν τον τραγουδιστή· τα ίδια Μέσα, που κατά τ’ άλλα κόπτονται για τα δικαιώματα, παραβίασαν την ιδιωτικότητα του Μαζωνάκη στην πιο ευάλωτη στιγμή του και σέρβιραν την περιπέτειά του σαν σύνοψη σαπουνόπερας στο Netflix.
Παρεξήγηση
Οι περισσότερες παρεξηγήσεις οφείλονται σε βιαστικά συμπεράσματα· στην τάση μας να πιστεύουμε το ελκυστικό αντί του αληθούς (το οποίο βέβαια χρειάζεται χρόνο, ενίοτε και κόπο για να αποκαλυφθεί). Η υπόθεση των φερομένων ως εμπρηστών της Πάτρας ενέχει έντονο τον κίνδυνο μετατροπής σε κυνήγι μαγισσών. Ηδη για τον ένα συλληφθέντα λέγεται πως στην πραγματικότητα δεν είναι στυγερός εμπρηστής, αλλά εθελοντής που βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή και κατηγορήθηκε άδικα. Ενας άλλος όμως ομολόγησε. Μέχρι να μιλήσουν οι αποδείξεις, ενδείκνυται σιωπή. Κι αν κάποιοι σπεύδουν να καταδικάσουν πρόωρα, ξέρουμε γιατί το κάνουν. Λίγο η αγανάκτηση για την καταστροφή, λίγο η μαζική ψυχολογία της τιμωρητικότητας, η στοχοποίηση, δεν θέλει και πολύ· είναι συνήθης κατάληξη των οξυμένων πνευμάτων. Οσοι βιάζοναι να αθωώσουν, όμως, τι έχουν στο μυαλό τους άραγε; Ελπίδα για την αθωότητα των συμπολιτών τους ή βεβαιότητα για την ενοχή του κράτους τους;
Μνημείο γνωστής υποκρισίας
Από την άλλη, κράτος που δεν θέλει να του αποδίδονται ευθύνες για τα πάντα φροντίζει τουλάχιστον να επιδεικνύει σοβαρότητα στα στοιχειώδη. Η άμεση πρωτοβουλία που ελήφθη εναντίον του παράτυπου μετανάστη ο οποίος επιτέθηκε φραστικά στους Εύζωνες μπροστά στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη θα ήταν θεμιτή, αν παρόμοιας μεταχείρισης τύγχαναν όλοι όσοι κατά καιρούς ασχημονούν στο ίδιο σημείο, με οποιαδήποτε ιδιότητα ή αφορμή. Οι αντιδράσεις δύο ταχυτήτων εκεί όπου ο νόμος ισχύει για όλους, απλώς, επιτείνουν την ήδη υπάρχουσα αναξιοπιστία.
Λεωφόρος αναξιοπιστίας
Στον ταλαίπωρο Δήμο Αθηναίων η αναξιοπιστία έχει αναχθεί σε μέτρο σύγκρισης και επιλογής. Το ζητούμενο πια δεν είναι οι αξιόπιστες πολιτικές, αλλά οι κατά το δυνατόν λιγότερο αναξιόπιστες. Τι ακριβώς συνιστά η παράδοση της νέας λεωφόρου Βασιλίσσης Ολγας στο κοινό; Κατά ένα μέρος, πραγμάτωση σχεδιασμού του προηγούμενου δημάρχου· κατά ένα άλλο, υλοποίηση της επιθυμίας του τρέχοντος. Συνολικά, κάτι άλλο από αυτό που οι δημότες περίμεναν.
