Η ανάδειξη της λέξης brain rot (εγκεφαλική σήψη) σε λέξη της χρονιάς είναι σημαντική όχι μόνο επειδή τονίζει τον ρόλο της νεανικής αργκό στη διαμόρφωση των σύγχρονων λεξιλογικών κωδίκων, αλλά κι επειδή είναι αντιπροσωπευτική της ευρύτερης πνευματικής κατάστασης της μοντέρνας κοινωνίας. Το brain rot περιγράφει την επήρεια του φτηνού, κακής ποιότητας ψηφιακού περιεχομένου στην ανθρώπινη ψυχή και νόηση. Η χρήση της λέξης λοιπόν μπορεί να αναφέρεται σε κάτι συγκεκριμένο (ένα meme ή ένα post), αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ένα γενικό σχόλιο για τον τρόπο που οι αντιληπτικοί μηχανισμοί, τα συναισθηματικά εργαλεία και οι πληροφορίες που ανταλλάσσουμε μας καθιστούν ολοένα και πιο «σάπιους». Οσο κι αν κρυφτούμε από την αλήθεια, στο τέλος κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από τις λέξεις.
Δικαστική σήψη
Τι να σκεφτόταν ο εισαγγελέας όταν ζήτησε από την καταγγέλλουσα του Πέτρου Φιλιππίδη να σταθεί δίπλα στον φερόμενο ως δράστη ενός εγκλήματος κατά της γενετήσιας ελευθερίας της και να αναπαραστήσει την επίθεση που δέχτηκε; Οτι οι λέξεις δεν αρκούν; Οτι η αλήθεια βρίσκεται στην αληθοφάνεια της γκροτέσκας δραματοποίησης; Το brain rot της δικαστικής εξουσίας έγκειται λιγότερο στις πράξεις των λειτουργών της (αυτές μπορεί να είναι και προϊόντα απαρχαιωμένων δικονομικών καταναγκασμών) και περισσότερο στην αδυναμία τους ως ατόμων να καταλάβουν σε τι εποχή ζουν· σε ποιο κοινωνικοψυχολογικό (εκτός από νομικό) πλαίσιο τελούνται τα εγκλήματα που καλούνται να δικάσουν: «Πιστεύετε ότι οι βιαστές ανοίγουν τις πόρτες; Τι να πω… μπορεί και να τις ανοίγουν, για να δούμε», αναρωτήθηκε ο εισαγγελέας, ανήμπορος δυστυχώς να συλλάβει τον εγκληματία έξω από το κινηματογραφικό του στερεότυπο.
Φρίκη και θέαμα
Από την άλλη, ο 39χρονος στους Αμπελοκήπους που σκότωσε τη γυναίκα του και φύλαξε τη σορό της στο πατάρι προσέφερε αφειδώς αυτό που, απ’ ό,τι φαίνεται, η Δικαιοσύνη έχει ανάγκη προκειμένου να πιστέψει το έγκλημα: ένα καλό σενάριο· απτά στοιχεία φρίκης, ικανά να κρατήσουν το ενδιαφέρον αμείωτο και να αναστείλουν τη δυσπιστία του επόμενου εισαγγελέα που θα εξετάσει κάποιον μάρτυρα. Εχει γούστο ο θεωρητικός ρεμβασμός μπροστά στο ανεξιχνίαστο της ψυχής των γυναικοκτόνων: «Τι τους οδηγεί σε μια τέτοια πράξη;» ρωτάνε με στόμφο αυτοί που στην πραγματικότητα δεν θέλουν να μάθουν. Μήπως τους οδηγούν οι άπειρες προπαρασκευαστικές πράξεις τους, τις οποίες αγνοούμε επιμελώς;
Η παρέμβαση που άργησε
Οταν αγνοείς κάτι ουσιώδες για πολύ, απλώς αυξάνεις το βάρος που θα προστεθεί στους ώμους σου όταν το ουσιώδες γίνει πια αναπόφευκτο. Αυτό ισχύει και για την επικείμενη κυβερνητική παρέμβαση στις τράπεζες: παθογένειες όπως είναι οι υψηλές και αδικαιολόγητες προμήθειες, τα χαμηλά επιτόκια στις καταθέσεις ή οι επαχθείς όροι των στεγαστικών δανείων δεν προέκυψαν χθες. Η καθυστέρηση στην ανάληψη πρωτοβουλιών είναι μέρος του προβλήματος· οι τράπεζες συμπεριφέρονται σαν να μην υπάγονται σε κανόνες (ή σαν να υπάγονται μόνο στους κανόνες που θεσπίζουν οι ίδιες) ακριβώς επειδή το κράτος τούς έχει δώσει αυτή την ελευθερία. Μαζί λοιπόν με τις παρεμβάσεις, η κυβέρνηση θα πρέπει να επανέλθει και με εξηγήσεις σχετικά με το γιατί οι παρεμβάσεις άργησαν.
Κακό timing
Στην περίπτωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας, οι συζητήσεις για τον επόμενο ΠτΔ ξεκίνησαν κατά κοινή παραδοχή πρόωρα. Το πρόωρο των συζητήσεων, ωστόσο, οφείλεται σε έναν άλλο κακό χρονισμό: ίσως τελικά η θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου να μη συγχρονίστηκε με τις προεδρικές προδιαγραφές των προοδευτικών πολιτών και πολιτικών. Οσοι αμφισβήτησαν την ΠτΔ επειδή τους φάνηκε υπερπολιτικοποιημένη ή όχι αρκετά πολιτικοποιημένη, υπερανθρωπίστρια ή όχι αρκετά ανθρωπίστρια, υπερβολικά ηχηρή ή υπερβολικά σιωπηλή, υπάρχει περίπτωση απλώς να μην ήταν έτοιμοι για αυτήν.
