Ο βανδαλισμός στο νεοπαγές μετρό Θεσσαλονίκης και τα ελαττωματικά εκδοτήρια εισιτηρίων είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η γκρίνια και η εχθρότητα απέναντι σε ένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο φέρουν από κοινού με την κρατική/εργολαβική τσαπατσουλιά τον γενετικό κώδικα της περιφρόνησης του συμφέροντος του πολίτη. Και οι δύο καταστάσεις απηχούν την επαχθή νοοτροπία τού «σιγά μωρέ»: Και τι έγινε αν τη μεταλλική επιφάνεια κοσμήσει μια μαύρη «ταγκιά»; Και τι έγινε αν οι οθόνες των ολοκαίνουργιων εκδοτηρίων βγάζουν ένδειξη σφάλματος ή αν τα φρέσκα ταβάνια στάζουν; Μετρό θέλατε· ορίστε, πάρτε το. Μόνο που δεν θέλουμε απλώς ένα μεταφορικό μέσο· έχουμε και την αλαζονική απαίτηση να μη μας προκαλεί ντροπή όταν το χρησιμοποιούμε.
Περί ντροπής
Η ντροπή βέβαια είναι αγρίως υποκειμενική, άρα δεν τεκμηριώνεται εύκολα. Θα έλεγε κανείς όμως ότι σε κάποιες περιπτώσεις η ερμηνεία του σωστού και του λάθους δεν μπορεί να συναντά τόσο μεγάλες αποκλίσεις. Εντάξει, για το δικαίωμα των εκλεγμένων με σταυρό βουλευτών να κρατούν την έδρα τους μετά την αποχώρησή τους από την παράταξη με την οποία εξελέγησαν, οι απόψεις διίστανται. Γίνεται όμως να διίστανται οι απόψεις και στην περίπτωση των βουλευτών Επικρατείας; Είναι άξιο απορίας τι ακριβώς θεωρεί ο Ευάγγελος Αποστολάκης πως τον συνδέει τόσο ακατάλυτα με μια βουλευτική έδρα που έλαβε παρεμπιπτόντως. Ισως πρόκειται για την ίδια έλλειψη επίγνωσης που χαρακτήριζε και το κόμμα που του έδωσε την έδρα.
Προστασία και σαμποτάζ
Τα πολιτικά κόμματα έχουν το ελεύθερο να αυτοσαμποτάρονται. Το κράτος όμως όχι. Για τον 49χρονο αστυνομικό που συνελήφθη για ασελγείς πράξεις εις βάρος των παιδιών του μπορούν να ειπωθούν πολλά, αλλά εξόχως επιτακτικό είναι ένα ερώτημα που αφορά την Υπηρεσία του: είχε άραγε περάσει από ψυχολογικό/ψυχιατρικό έλεγχο το όργανο τήρησης και επιβολής της τάξης; Είχε βεβαιωθεί το κράτος ότι ένα τέτοιο άτομο ήταν κατάλληλο για μια θέση ευθύνης; Αν όχι, το συστημικό πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από το ιδιωτικό· αν ναι, ακόμη χειρότερα: αυτό θα σήμαινε ότι το κράτος αδυνατεί να μας προστατεύσει ακόμα κι όταν τυπικά προσπαθεί να μας προστατεύσει.
Διαδοχές
Η στασιμότητα του κρατικού μηχανισμού δεν μπορεί παρά να ερμηνεύεται ως ήττα. Η στασιμότητα του πολιτικού συστήματος, από την άλλη, είναι πολλές φορές οιωνός ελπίδας. Εφόσον δεν έχουμε λόγο να ελπίζουμε σε βελτίωση, έτσι τουλάχιστον μπορούμε να είμαστε ήσυχοι ότι τα πράγματα δεν θα χειροτερέψουν. Η δήλωση Μητσοτάκη πως οι εκλογές του 2027 θα τον βρουν στη θέση του βάζει τέλος στο άγχος αρκετών για τη μετά Μητσοτάκη εποχή και τους συσχετισμούς που θα τη διαμορφώσουν. Αν μη τι άλλο φαίνεται πως η Νέα Δημοκρατία δεν θα χρειαστεί να ασχοληθεί σύντομα με το άχαρο θέμα μιας ασύμφορης διαδοχής· και ο Νίκος Ανδρουλάκης θα έχει την τύχη να αποδείξει την αξία του χωρίς να πέσει πάνω σε μία ακόμα διευκόλυνση.
Ηγεσία και εξουσία
Το δεύτερο επεισόδιο του ντοκιμαντέρ Η Δική μας Μεταπολίτευση, των Στάθη Καλύβα και Παναγή Παναγιωτόπουλου, ήταν μια σε σημεία σοκαριστική αναδρομή στον δημοφιλέστερο τύπο ηγεσίας της μεταπολίτευσης. Τα ρητορικά εργαλεία, η στρατηγική, τα επιχειρήματα και το ύφος του Ανδρέα Παπανδρέου που προλείαναν το έδαφος για την άνοδό του στην εξουσία είναι οι καλύτεροι δείκτες για το είδος της ηγεσίας που η χώρα χρειάζεται και δεν χρειάζεται. Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για εκλογές, αλλά ελάχιστος για μοντέλα εξουσίας· ας μη μας κάνει η πολυλογία να ξεχάσουμε ότι τόσο τα καλά όσο και τα λιγότερο καλά γίνονται σκόνη όταν τα αλώσει ο λαϊκισμός.
