Τάκης Παππάς

Ο Ουίλιαμ Μακίνλεϊ ήταν ο 25ος πρόεδρος και ο τελευταίος που κυβέρνησε τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τον 19ο αιώνα, μέχρι που δολοφονήθηκε το 1901. Ηταν ένας μάλλον μέτριος πρόεδρος, που όμως είχε μεγάλες βλέψεις και καλό επιχειρηματικό νου. Από τους πρωτοπόρους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, κατόρθωσε να αυξήσει το έδαφος της χώρας του με διάφορους τρόπους: […]

Αρκετά σπάνια είναι η αλήθεια, ένα μοναδικό γεγονός μπορεί να αποτελέσει το σημείο καμπής (tipping point), δημιουργώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις που επιταχύνουν μια παγκόσμια αλλαγή. Να ένα τέτοιο γεγονός: Αύριο ο Ντόναλντ Τραμπ ορκίζεται πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών για δεύτερη φορά. Και να το πιθανό παγκόσμιο επακόλουθο: Η ταχεία άνοδος του αυταρχισμού διεθνώς εις βάρος των […]

Τι σημαίνει για μια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα να «τα πηγαίνει καλά»; Είναι οι μακροοικονομικοί δείκτες; Η ευτυχία των πολιτών; Οι χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα; Οσο κι αν θέλουμε να βρούμε μια μοναδική απάντηση, η πραγματικότητα είναι πάντα πιο σύνθετη. Υπάρχουν όμως πέντε βασικά κριτήρια που μας δείχνουν την πραγματική εικόνα.

Με αφορμή την οικονομική και πολιτική κρίση που περνάει η Γαλλία, οι συγκρίσεις ανάμεσα σε αυτήν και την Ελλάδα της προηγούμενης δεκαετίας δίνουν και παίρνουν.

Ο πρωθυπουργός μπορεί πρόσφατα να βεβαίωσε ότι ο εκλογικός νόμος δεν θα αλλάξει –και προσωπικά δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω– αλλά τα προβλήματα που κάνουν τη συζήτηση περί αλλαγής του εκλογικού νόμου απαραίτητη είναι υπαρκτά και αναζητούν λύση.

Η σχέση της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Eνωση μοιάζει με μια μακρά πορεία γεμάτη προσδοκίες και απογοητεύσεις, αντιφάσεις και ελπίδες. Oπως κάθε σύνθετη σχέση, έτσι κι αυτή εξελίχθηκε μέσα από επιμέρους στάδια ή φάσεις, που τα διαμόρφωσε κυρίως η αντίληψη της Ελλάδας προς την Ευρώπη, παρά το αντίστροφο.

Παρακολουθώ ξανά το βίντεο από τις 16 Ιουνίου 2015: Ο μεγιστάνας των ακινήτων κατεβαίνει τη χρυσή κυλιόμενη σκάλα του Trump Tower στη Νέα Υόρκη και ανακοινώνει την υποψηφιότητά του για την προεδρία των ΗΠΑ.

Τον Απρίλιο του 1976, στο προσυνέδριο της Ν.Δ. που έγινε στη Χαλκιδική, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τότε πρωθυπουργός και αρχηγός του κόμματος, έκανε μια ομιλία γύρω από τον ρόλο των κομμάτων στις σύγχρονες δημοκρατίες, εξαιρετικά υψηλού επιπέδου και με διαχρονική αξία.

Ο Κώστας Σημίτης προτιμά να γράφει βιβλία. Ο Κώστας Καραμανλής προτιμά τη σιωπή. Ο Αντώνης Σαμαράς προτιμά να κάνει θόρυβο. Τρεις πρώην πρωθυπουργοί, με εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις στη ζωή μετά την εξουσία. Ομως, οι επιλογές τους δεν αντανακλούν μόνο την προσωπικότητά τους, αλλά και τον τρόπο που διαχειρίζονται την πολιτική τους κληρονομιά.

Οι διαφορές των αρχηγών δεν άλλαξαν τις κατευθυντήριες αρχές που συνέχουν την πολυσυλλεκτική ΝΔ.

Πώς είναι διαμορφωμένο το πολιτικό και κομματικό μας σύστημα μετά τις εθνικές εκλογές του 2023; Και πώς αυτό μπορεί να εξελιχθεί στην επόμενη τριετία όπου, αντί για κάλπες, θα υπάρχουν μόνο δημοσκοπήσεις; Η σημερινή κατάσταση απεικονίζεται στο σχετικό γράφημα, το οποίο επίσης υποδεικνύει τα πιθανά σενάρια για το μέλλον.

Οι πράξεις μας καθορίζονται από τη σκέψη μας, η οποία διαμορφώνεται από το νόημα των λέξεων και όρων που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την πραγματικότητα. Εχουμε συνηθίσει, για παράδειγμα, να αναφερόμαστε σε κάτι που το λέμε «Κεντροαριστερά» και, επειδή θεωρούμε αυτό το «κάτι» αληθινό, πιστεύουμε ότι μπορεί να υλοποιηθεί ως ενιαίος –και μάλιστα κυβερνών– κομματικός φορέας.