Ευτύχης Βαρδουλάκης

Τα αιτήματα του αδιαπραγμάτευτου ευρωπαϊκού προσανατολισμού, της πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας, της «κανονικότητας» έμελλε να αποδειχθούν ανθεκτικά
και εκλογικά νικηφόρα.

Η επιδίωξη μιας τρίτης συνεχόμενης εκλογικής νίκης είναι κατά κανόνα η δυσκολότερη. Η κόπωση και η φθορά έχουν αυξηθεί. Οι ψηφοφόροι, μετά δύο φορές που σε εμπιστεύθηκαν, θεωρούν ότι σου έχουν δώσει τον χρόνο και τις ευκαιρίες που έπρεπε.

Διαχρονικά η Ν.Δ. επένδυε στην ατζέντα της νομιμότητας και όσα αυτή περιλαμβάνει. Την έννοια της ασφάλειας, την τήρηση των κανόνων, την ευταξία σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής.

Από την περυσινή άνοιξη είχε διαφανεί μια αυξητική τάση των διαρροών της Ν.Δ. προς τα δεξιά της.

Eχουμε ξαναγράψει τη γνωστή φράση του Νίτσε: «Ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας δεν είναι το ψέμα, αλλά οι πεποιθήσεις». Είναι πολλοί εκείνοι που αρνούνται να μετακινηθούν από τις παγιωμένες πεποιθήσεις τους, ακόμη και όταν αυτές αμφισβητούνται από πλήθος γεγονότων και αποδείξεων.

Μια αποτίμηση της διαδρομής του Αλέξη Τσίπρα είναι προφανώς πρόωρη. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν θα πρέπει να είναι αφοριστική όπως ο φανατισμός της πολιτικής συχνά επιτάσσει. Η διαδρομή του, εξάλλου, έχει πολλές πτυχές.

Οχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε όλο τον σημερινό δυτικό κόσμο οι νέοι δεν (θέλουν να) ψηφίζουν το ίδιο κόμμα με τους γονείς τους. Η ηλικιακή διαφοροποίηση της ψήφου είναι πολύ πιο αισθητή από ό,τι στο παρελθόν.

Ο βασικότερος στόχος της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να ισχυροποιήσει τη θέση της –μετά μια περίοδο κάμψης και έντονης φθοράς– είναι να ανακτήσει τον έλεγχο της πολιτικής ατζέντας. Η δημόσια συζήτηση να επικεντρωθεί ξανά σε ζητήματα πολιτικής και ιδίως σε εκείνα που την ευνοούν.

Ακούστηκε συχνά, όχι μόνο από σχολιαστές των ΜΜΕ και του Διαδικτύου, αλλά και από επίσημα κομματικά χείλη: «Η Ν.Δ. προμοτάρει την Κωνσταντοπούλου γιατί προτιμά να έχει αυτήν ως αντίπαλο». Ο ισχυρισμός εμπεριέχει κάποιες αστήρικτες υποθέσεις αλλά και μια αλήθεια.

Στο μεγαλύτερο διάστημα της Μεταπολίτευσης η ελληνική κοινωνία έκλινε προ τα (κεντρο)αριστερά. Οχι τόσο με όρους ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας, όπως κάποιοι υποστηρίζουν.

Σε όλες τις δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος τα κόμματα που ενισχύονται περισσότερο είναι τα θεωρούμενα «αντισυστημικά». Ιδίως η Πλεύση Ελευθερίας και η Ελληνική Λύση, παρά το γεγονός μάλιστα ότι χαρακτηρίζονται κυρίως «κόμματα διαμαρτυρίας».

Τι αποδίδει τελικά περισσότερο εκλογικά, οι παροχές ή οι μεταρρυθμίσεις; Το ερώτημα είναι παλαιό, αλλά δεν είναι εύκολο να απαντηθεί καθαρά. Ούτε καν η εκλογική ιστορία δίνει απαντήσεις.