Η χρονιά που φεύγει ήταν μάλλον «πυκνή» από πλευράς συρράξεων.
Πέρα από τις ήδη ανοιχτές πληγές που παρέμειναν ορθάνοιχτες σε Ουκρανία, Γάζα (επισήμως έως τον Οκτώβριο) και Σουδάν, τους περασμένους δώδεκα μήνες σημειώθηκε διεθνώς ένα μπαράζ από γεωγραφικά διάσπαρτες στρατιωτικές αναφλέξεις.
Ενδεικτικά, αναφέρονται οι συγκρούσεις μεταξύ: Ισραήλ και Ιράν (με την εμπλοκή και των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Σφυρί του Μεσονυκτίου» τον περασμένο Ιούνιο), Ισραήλ και Χεζμπολάχ (στον νότιο Λίβανο), Ισραήλ και Συρίας (στη νότια Συρία), Ινδίας και Πακιστάν (στο διαφιλονικούμενο Κασμίρ τον Μάιο), Δύσης και Χούθι (πάνω από την Ερυθρά Θάλασσα και την Υεμένη), Καμπότζης και Ταϊλάνδης (τα τελευταία 24ωρα), Κούρδων και τουρκικών proxies στη βόρεια Συρία, Δρούζων και Βεδουίνων στη νότια Συρία, σουνιτών και αλαουιτών στη δυτική Συρία, Λιβύων και… Λιβύων στην Τρίπολη, Αφγανών και Πακιστανών (τον Οκτώβριο), Ρουάντας και Κονγκό κ.ά.
Κι όλα αυτά, χωρίς να συνυπολογίζει κανείς τα αφρικανικά πραξικοπήματα (στο Μπενίν προ ημερών), που αποτελούν πια «καθεστώς» τα τελευταία χρόνια, τις τζιχαντιστικού τύπου επιθέσεις (κυρίως στην Αφρική), τις αναίμακτες αλλά σημαντικές κόντρες (Αιγύπτου και Αιθιοπίας επί παραδείγματι, για τα νερά του Νείλου), το πρωτοφανές ισραηλινό πλήγμα κατά της Χαμάς στην Ντόχα του Κατάρ τον Σεπτέμβριο, τις (ρωσικής προελεύσεως, όπως καταγγέλλεται) υβριδικού τύπου επιθέσεις που έχουν πολλαπλασιαστεί στην Ευρώπη, τα αμερικανικά πλήγματα κατά σκαφών στην Καραϊβική, την ένταση που ανεβαίνει στον άξονα ΗΠΑ – Βενεζουέλας – Κολομβίας κ.ά.
Σε πείσμα όλων των προαναφερθέντων, ο Ντόναλντ Τραμπ επιμένει να υποστηρίζει ότι έφερε την ειρήνη. Σύμφωνα με όσα αναφέρει στην ιστοσελίδα του ο Λευκός Οίκος – και επαναλαμβάνει η αμερικανική διοίκηση στο κείμενο της νέας Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα, ο Αμερικανός πρόεδρος φέρεται να συνέβαλε ώστε να επιτευχθούν φέτος «ιστορικές ειρηνευτικές συμφωνίες» σε συνολικά οχτώ μέτωπα: μεταξύ Καμπότζης και Ταϊλάνδης, Ρουάντας και Κονγκό, Ισραήλ και Ιράν, Πακιστάν και Ινδίας, Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, Αιγύπτου και Αιθιοπίας, Σερβίας και Κοσόβου, Ισραήλ και Χαμάς.
Η σχετική ανακοίνωση είχε από την πρώτη στιγμή προκαλέσει απορίες ακόμη και στους καλόπιστους, αφού κάποιες από αυτές τις χώρες δεν ήταν καν σε πόλεμο (Αίγυπτος και Αιθιοπία, Κόσοβο και Σερβία), ενώ άλλες (Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν) είχαν σταματήσει να πολεμούν πολύ πριν ο Τραμπ φέρει την «ειρήνη».
Επί της ουσίας – και πέρα από τις όποιες επικοινωνιακού χαρακτήρα μεγαλοστομίες, αυτό που πραγματικά επιτεύχθηκε σε άλλες από αυτές τις περιπτώσεις ήταν προσωρινές εκεχειρίες ή συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός που διαδέχθηκαν ολιγοήμερες στρατιωτικές επιχειρήσεις (Ισραήλ και Ιράν, Ινδία και Πακιστάν) και σε άλλες από αυτές τις περιπτώσεις προκαταρκτικές συμφωνίες προθέσεων, οι οποίες όμως αφήνουν ανοιχτές πολλές –εάν όχι όλες– από τις παλαιές εκκρεμότητες.
Σε πείσμα των προαναφερθέντων, ο Ντόναλντ Τραμπ τιμήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου στην Ουάσιγκτον με το «βραβείο ειρήνης της FIFA», που προφανώς δημιουργήθηκε ειδικά για τον Αμερικανό πρόεδρο από τον φίλο του τον Τζιάνι Ινφαντίνο, εν αναμονή του πραγματικού Νόμπελ Ειρήνης που ο Τραμπ δεν κατάφερε πάρει φέτος αλλά μπορεί να πάρει το 2026.
Κατά «σατανική σύμπτωση». ωστόσο, μόλις λίγα 24ωρα έπειτα από τη βράβευση του Τραμπ από τη FIFA ως ειρηνοποιού, κάποιες από αυτές τις «ειρηνευτικές συμφωνίες» για τις οποίες ο Αμερικανός πρόεδρος υπερηφανευόταν, άρχισαν να καταρρέουν.
Ταϊλάνδη και Καμπότζη ενεπλάκησαν, αρχής γενομένης από την περασμένη Δευτέρα, σε έναν νέο γύρο ανταλλαγής πυρών που έχει μέχρι στιγμής αφήσει πίσω δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους.
Αλλά και στις νότιες περιοχές της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (στην επαρχία Κίβου), οι συγκρούσεις εξακολουθούν αφού, όπως καταγγέλλεται, ένοπλοι της υποστηριζόμενης από τη Ρουάντα παραστρατιωτικής ομάδας M23 συνεχίζουν να εξαπολύουν επιθέσεις που οδήγησαν στον εκτοπισμό περίπου 200.000 ατόμων μόνο τις τελευταίες ημέρες.
Οσο για τα επαπειλούμενα επόμενα μέτωπα ανάφλεξης, πολλοί αναλυτές στρέφουν ξανά το βλέμμα στην Αφρική, φοβούμενοι συγκεκριμένα έναν πόλεμο μεταξύ Ερυθραίας και Αιθιοπίας, ο οποίος όμως θα αποσταθεροποιούσε περαιτέρω το γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά κρίσιμο Κέρας της Αφρικής και την Ερυθρά Θάλασσα.
«Η πιθανότητα νέων παγκόσμιων αναφλέξεων είναι υψηλότερη από ό,τι νομίζετε», έγραφε ο ιστορικός Γκάρετ Γκραφ στο Politico τον περασμένο Αύγουστο, ξεχωρίζοντας «πέντε πολέμους που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια»: μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, Κίνας και Ταϊβάν, Ρωσίας και χωρών της Βαλτικής, Κίνας και Ινδίας, Βόρειας και Νότιας Κορέας.
Αφότου γράφτηκε ωστόσο εκείνο το κείμενο τον περασμένο Αύγουστο κι έπειτα, η ένταση ανέβηκε παράλληλα και στην Καραϊβική μεταξύ ΗΠΑ και Βενεζουέλας (και ενδεχομένως Κολομβίας)…
Εν τω μεταξύ, δε, είδαν το φως κι άλλα σενάρια που θέλουν το Ισραήλ να εξαπολύει νέες επιθέσεις κατά του Ιράν μέσα στο 2026, «ακόμη κι αν η διοίκηση Τραμπ δεν δώσει το πράσινο φως»… ενώ οι ισορροπίες σε Συρία, Λίβανο και Γάζα εξακολουθούν να κρέμονται από μία κλωστή…
