Με όρους βιβλικής αφήγησης, τα βατράχια που εξαπλώθηκαν σε όλη την Αίγυπτο ήταν μια από τις δέκα Πληγές του Φαραώ και, ως εκ τούτου, κάτι σαν ενσάρκωση της καταστροφής.
Εν έτει 2025 ωστόσο, αποδεικνύεται πια ότι οι βάτραχοι μπορούν να δράσουν ως «φύλακες» του ανθρώπινου είδους, προστατεύοντάς μας από σειρά ασθενειών.
«Αυτό που γίνεται πια περισσότερο σαφές είναι ότι χωρίς τα βατράχια, οι άνθρωποι είναι σε μπελάδες», σημειώνει χαρακτηριστικά σε μακροσκελές της δημοσίευμα η Washington Post.
Οσα έχουν λάβει χρόνια τα τελευταία χρόνια σε περιοχές της Κεντρικής Αμερικής έμελλε να δώσουν «τροφή» στο επίμαχο δημοσίευμα το οποίο συνδέει την εξαφάνιση των βατράχων με περιπτώσεις έξαρσης των κρουσμάτων ελονοσίας.
Δεκάδες είδη βατράχων «είδαν» τους πληθυσμούς τους να μειώνονται στην Κεντρική Αμερική, πράγμα το οποίο είχε ωστόσο ορισμένες ανεπιθύμητες επιπτώσεις. Αφού μειώθηκαν οι γυρίνοι που έτρωγαν τις προνύμφες των κουνουπιών, τα ποσοστά ελονοσίας που μεταδίδονται από τα κουνούπια στις εν λόγω περιοχές αυξήθηκαν κατακόρυφα, γράφει η Washington Post.
Ηδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ερπετολόγοι είχαν αρχίσει να παρατηρούν σημαντικές μειώσεις στους πληθυσμούς των βατράχων σε περιοχές όπως ήταν για παράδειγμα εκείνες του Παναμά και της Κόστα Ρίκα.
Οπως αποδείχθηκε στην πορεία, το φαινόμενο ήταν ευρύτερο, αφού εξαπλωνόταν από το Τέξας έως τη Βραζιλία και την Αυστραλία. Ποικίλες θεωρίες είχαν αναπτυχθεί τα χρόνια εκείνα αναφορικά με την εξαφάνιση των βατράχων. Αλλοι έλεγαν ότι γίνονται βορά άλλων ζώων (ότι τους τρώνε οι ερωδιοί και τα ρακούν) και άλλοι ότι έχουν πέσει θύματα της κλιματικής αλλαγής και των καιρικών συνθηκών.
Στην πορεία ωστόσο, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα βατράχια νοσούσαν «χτυπημένα» από έναν μύκητα ονόματι «Batrachochytrium dendrobatidis», γνωστό και ως «Bd».
Σε παγκόσμιο επίπεδο, ακριβώς λόγω του «Bd», οι πληθυσμοί των βατράχων μειώθηκαν κατακόρυφα. Αυτός ο μύκητας «χτύπησε» περισσότερα από 500 είδη αμφιβίων, αποδεκατίζοντας τουλάχιστον 90 εξ αυτών σε σημείο ώστε αυτά να θεωρούνται εξαφανισμένα από την άγρια φύση. Για τους ερευνητές που παρακολουθούσαν όλα αυτά τα γεγονότα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ήταν σαφές ότι ήταν σε εξέλιξη μια «αποκάλυψη των βατράχων» («frog apocalypse»). Αυτός ο μύκητας, μαζί με την κλιματική αλλαγή και την απώλεια οικοτόπων, κατέστησαν τα αμφίβια την πιο ευάλωτη ομάδα σπονδυλωτών σε ολόκληρη τη γη.
Η εξαφάνιση των βατράχων είχε, όμως, με τη σειρά της κι άλλες επιπτώσεις. Οι πληθυσμοί των φιδιών που τρέφονταν με βατράχια, άρχισαν κι εκείνοι να μειώνονται.
Παράλληλα ωστόσο, στις περιοχές όπου χάθηκαν τα βατράχια αυξήθηκαν κατακόρυφα τα κρούσματα ελονοσίας. Σε κάποιες μάλιστα από αυτές τις περιοχές της Κεντρικής Αμερικής τα εν λόγω κρούσματα πενταπλασιάστηκαν.
Το ίδιο μοτίβο (των ανεπιθύμητων για τον άνθρωπο επιπτώσεων) έχει παρατηρηθεί ωστόσο και με άλλα ζώα που είδαν τους πληθυσμούς τους να μειώνονται τα περασμένα χρόνια.
Για παράδειγμα, όταν μειώθηκαν οι νυχτερίδες που έτρωγαν έντομα, οι αγρότες στις ΗΠΑ άρχισαν να χρησιμοποιούν περισσότερα φυτοφάρμακα στις καλλιέργειές τους.
Αλλά και στην Ινδία, όταν μειώθηκαν οι γύπες που έτρωγαν τα κουφάρια των νεκρών ζώων, αγέλες άγριων σκύλων πήραν τη θέση των γυπών με αποτέλεσμα όμως να αυξηθούν οι θάνατοι από λύσσα.
Με πληροφορίες από the Washington Post
