Κατά μήκος μιας βραχώδους κορυφογραμμής στο Περού, περισσότερες από 5.000 τρύπες σε στοίχιση συνθέτουν ένα μοναδικό θέαμα. Οταν ο αρχαιολόγος Τσαρλς Στάνις αντίκρισε για πρώτη φορά το τοπίο πριν από μια δεκαετία, σκέφτηκε ότι δεν είχε ξαναδεί ποτέ στη ζωή του κάτι παρόμοιο.
Από το 1931 που ανακαλύφθηκε από μία αμερικανική αποστολή στο Περού, το Monte Sierpe, το «Βουνό του Φιδιού», προβλημάτιζε τους αρχαιολόγους, πυροδοτώντας ακόμα θεωρίες συνωμοσίας. Ωστόσο, μια νέα μελέτη του Στάνις από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα σε συνεργασία με συνάδελφους επιχειρεί να ρίξει «φως» στο μυστήριο της κατασκευής αυτού του παράξενου σχηματισμού, πριν από περίπου 1.000 χρόνια.
Οι ερευνητές εκτιμούν πως οι χιλιάδες τρύπες στην κορυφογραμμή μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν για την καταμέτρηση των φόρων που κατέβαλλαν οι ντόπιοι στους άρχοντες των Ινκας. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Antiquity, υποδεικνύει επίσης ότι ο χώρος υφίστατο και πριν από την άνοδο της αυτοκρατορίας των Ινκας στην περιοχή.
Το Monte Sierpe βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή, στους πρόποδες των Ανδεων, περίπου 30 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης Πίσκο στο νότιο Περού. Η νέα μελέτη υποδηλώνει ότι οι Ινκας κατέλαβαν τον χώρο επειδή κάποτε ήταν ένα κεντρικό σημείο όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν για να ανταλλάσσουν τρόφιμα, υφάσματα, οψιδιανό και λίθινα εργαλεία.
Ιχνη μιας αρχαίας αγοράς
Στις οπές, η ομάδα αρχαιολόγων βρήκε ίχνη καλαμποκιού και άγριων φυτών που χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για την κατασκευή καλαθιών. Είναι επομένως πιθανό να είχαν επενδύσει τις τρύπες και να αποθήκευαν αγαθά, σημειώνει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Τζέικομπ Μπόνγκερς, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ.
Γύρω από το «Φίδι του Βουνού», αρχαίες οδοί διέσχιζαν τις εκτάσεις από τις ακτές έως τα ορεινά, γεγονός που το καθιστούσε «ένα καλό σημείο για αγορά», σημειώνει ο Μπόνγκερς.
Παλιότερες αρχαιολογικές μελέτες έχουν προτείνει μια σειρά από διαφορετικές εξηγήσεις: Ο σχηματισμός θα μπορούσε να εξυπηρετεί αμυντικούς σκοπούς ή συλλογής νερού. Οι ερευνητές δεν αποκλείουν, τέλος, να χρησίμευε ως τελετουργικό γεωγλυφικό, όπως οι γραμμές της Νάσκα.
