Οταν ο Ιταλός ΥΠΟΙΚ Τζιανκάρλο Τζορτζέτι ρωτήθηκε την περασμένη εβδομάδα τι θα γίνει με την αύξηση των αμυντικών δαπανών, παρουσιάστηκε διστακτικός. «Η κυβέρνηση θα ενημερώσει το Κοινοβούλιο στις αρχές του επόμενου οικονομικού έτους σχετικά με τις στρατιωτικές δαπάνες για τα επόμενα τρία χρόνια», είπε.
Ωστόσο, υπό την πίεση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος απαιτεί από τους Ευρωπαίους να επωμιστούν μεγαλύτερο μέρος του κόστους της δικής τους ασφάλειας, η νατοϊκή Ιταλία έχει συμφωνήσει, ήδη από τον περασμένο Ιούνιο, να αυξήσει τις ετήσιες αμυντικές της δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ με ορίζοντα το 2035 (με το 3,5% να πηγαίνει σε αμιγώς αμυντικά πρότζεκτ και το υπόλοιπο 1,5% σε στρατηγικές υποδομές).
Συγκριτικά, το 2024 η Ιταλία δαπάνησε μόλις το 1,5% του ΑΕΠ της για την άμυνα, ποσοστό χαμηλότερο από τον υφιστάμενο νατοϊκό στόχο του 2%. Κοινώς, προκειμένου να φτάσει στον στόχο του 5%, η Ιταλία θα πρέπει να διανύσει πολύ μεγαλύτερο δρόμο από ό,τι άλλες νατοϊκές χώρες όπως η Ελλάδα ή η Πολωνία.
Η Ιταλίδα πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, επιμένει ότι η Ρώμη μπορεί να τα καταφέρει. «Είμαι πεπεισμένη ότι είναι βιώσιμο, δεδομένης της κλίμακας των δαπανών, του γεγονότος ότι μιλάμε για μια 10ετή δέσμευση», είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους κατά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον περασμένο Ιούνιο.
Ωστόσο, πολλοί οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι αυτή η επικείμενη αύξηση των αμυντικών δαπανών εκ μέρους της Ιταλίας πρόκειται να εκτοξεύσει στα ύψη το ιταλικό δημόσιο χρέος, το οποίο θα ξεπεράσει τα επίπεδα της Ελλάδας για πρώτη φορά έπειτα από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους.
Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας αναμένεται να φτάσει το 137,7% του ΑΕΠ έως το 2035, σύμφωνα με τον οίκο αξιολόγησης S&P Global Ratings. Ωστόσο, εάν η Ρώμη έχει εν τω μεταξύ αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες στο 5% ετησίως μέσω δανεισμού, τότε το ποσοστό του χρέους θα εκτοξευθεί στο 148,4% του ΑΕΠ.
Η Μελόνι υποστηρίζει, από την την πλευρά της, ότι η Ρώμη θα επιδιώξει να κατευθύνει σημαντικό μέρος αυτών των αμυντικών δαπανών προς ιταλικές αμυντικές βιομηχανίες –συμπεριλαμβανομένων των Leonardo και Fincantieri– δημιουργώντας έτσι έναν κύκλο που θα μπορούσε να ωθήσει παράλληλα και στο ιταλικό ΑΕΠ.
Ωστόσο, πολλοί αναλυτές είναι επιφυλακτικοί ως προς το αν οι αυξημένες αμυντικές δαπάνες θα προσφέρουν σημαντική οικονομική ώθηση, αφού μεγάλο μέρος αυτών των δαπανών θα αφορά εισαγόμενα οπλικά συστήματα.
Με πληροφορίες από FT
