Οι Ολλανδοί ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες στις 29 Οκτωβρίου, για να πάρουν μέρος στις βουλευτικές εκλογές που είναι προγραμματισμένο να πραγματοποιηθούν πρόωρα στη χώρα.
Οι επόμενες κάλπες θα έπρεπε κανονικά να στηθούν το 2028, αλλά η διαδικασία επισπεύσθηκε έπειτα από την κατάρρευση της πολυκομματικής κυβέρνησης του ακροδεξιού Χερτ Βίλντερς το περασμένο καλοκαίρι. Ο Βίλντερς απέσυρε το κόμμα του από τον κυβερνητικό συνασπισμό τον Ιούνιο που μας πέρασε, όταν οι κυβερνητικοί του εταίροι απέρριψαν το σχέδιό του για τη μετανάστευση. Υπενθυμίζεται ότι ο Βίλντερς δεν είχε γίνει αποδεκτός από τους κυβερνητικούς του εταίρους ως πρωθυπουργός, με αποτέλεσμα να αναλάβει την πρωθυπουργία ο πολιτικά άπειρος Ντικ Σουφ, ο οποίος δεν κατάφερε όμως να εξασφαλίσει τις απαιτούμενες για την εύρυθμη λειτουργία της κυβέρνησης ενδοκυβερνητικές συναινέσεις.
Οι Ολλανδοί ψηφοφόροι αναμένεται να επιστρέψουν στο Κέντρο με την ψήφο τους αυτή την εβδομάδα, ύστερα από ένα διετές «πείραμα» με μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία της Ακροδεξιάς, το οποίο όμως οδήγησε σε αστάθεια.
Το Κόμμα της Ελευθερίας (PVV) με επικεφαλής τον Χερτ Βίλντερς ανέλαβε την εξουσία το 2023 και είναι πιθανό να βρεθεί ξανά στην κορυφή αυτή την Τετάρτη. Ωστόσο, μετά τη διάλυση τον περασμένο Ιούνιο του κυβερνητικού συνασπισμού του οποίου το PVV ηγούνταν, τα άλλα μεγάλα κόμματα έχουν δεσμευτεί να το εμποδίσουν να ενταχθεί σε οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση.
Οι συντηρητικοί Χριστιανοδημοκράτες (CDA) και το κεντροαριστερό Κόμμα Πράσινων-Εργατικών δείχνουν να ισοβαθμούν πια στη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις, σε απόσταση ολίγων μονάδων από το PVV.
Το Κόμμα της Ελευθερίας (PVV) παρουσιάζεται να συγκεντρώνει περίπου 20%, ακολουθούμενο από το CDA και τους Πράσινους-Εργατικούς που συγκεντρώνουν από 15%.
Ωστόσο, στην Ολλανδία είναι πολύ δύσκολο να συγκροτηθούν σταθεροί συνασπισμοί. Η Κάτω Βουλή του ολλανδικού Κοινοβουλίου έχει 150 έδρες και περί τα 15 κόμματα ξεπερνούν το εξαιρετικά χαμηλό όριο εισόδου.
Σύμφωνα με τις κυρίαρχες εκτιμήσεις, πλέον αναδύονται ως πιθανοί δύο κυβερνητικοί συνασπισμοί: ένας πολιτικά κεντρώος με τη συμμετοχή των Πράσινων-Εργατικών, CDA, D66 και ενδεχομένως του VVD (του κόμματος του πρώην πρωθυπουργού και νυν γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε) – και ένας πιο δεξιός με τη συμμετοχή των Χριστιανοδημοκρατών CDA, του VVD, του D66, του αγροτικού κόμματος και του JA21, ενός λαϊκιστικού νεοσύστατου κόμματος που προβλέπεται να κερδίσει περίπου 12 έδρες.
Οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης στην Ολλανδία θα μπορούσαν να διαρκέσουν πολλούς μήνες.
Ως φαβορί για την πρωθυπουργία εμφανίζονται πλέον κυρίως δύο πολιτικοί: ο 64χρονος Φρανς Τίμερμανς των Εργατικών (που είχε διατελέσει στο παρελθόν Επίτροπος στην Κομισιόν και ΥΠΕΞ) και ο 42χρονος Χένρι Μπόντενμπαλ των Χριστιανοδημοκρατών.
Οσο για τις μεγάλες προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση, αυτές εκτιμάται ότι είναι κατά βάση τρεις: η έλλειψη οικονομικά προσιτής στέγασης, το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης και η αντιμετώπιση της μετανάστευσης.
Ειδικά στο μέτωπο της μετανάστευσης, αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ακόμη και κεντρώοι πολιτικοί όπως ο Τίμερμανς έχουν πια υιοθετήσει πολύ πιο σκληρή γραμμή.
Με πληροφορίες από FT
