Σώμα καλυμένο με τατουάζ και ένας ωτίτης που λείπει: Η όψη «κραυγάζει» γιακούζα, όχι όμως και το φύλο.
Η Μάκο Νισιμούρα υπήρξε από τις ελάχιστες γυναίκες που ανελίχθηκαν στην ανδροκρατούμενη ιεραρχία της διαβόητης γιαπωνέζικης μαφίας. Συνελήφθη, φυλακίστηκε και πλέον στα 55 της ξεπληρώνει τους λογαριασμούς του παρελθόντος. «Σιγά σιγά επιστρέφω σε ένα νορμάλ ανθρώπινο ον», λέει η ίδια.
Οι αντίπαλοι γκάνγκστερ «με περιφρονούσαν μόνο και μόνο επειδή ήμουν γυναίκα, κάτι που απεχθανόμουν», λέει στο AFP η Νισιμούρα, που ζει πλέον σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Γκίφου της κεντρικής Ιαπωνίας. «Ήθελα να με αναγνωρίζουν ως μέλος της γιάκουζα. Έτσι έμαθα να μιλάω, να συμπεριφέρομαι και να παλεύω σαν άντρας».
Rare woman yakuza on path to redemption in Japan.
A missing fingertip offers a clue to Mako Nishimura’s criminal past as one of Japan’s few women yakuza. But after clawing her way out of the underworld, she now spends her days helping other retired gangsters reintegrate into… pic.twitter.com/znehinGfEc
— AFP News Agency (@AFP) October 16, 2025
Τη σπανιότητα των γυναικών στις τάξεις της γιακούζα επιβεβαιώνει και ο Γιουίτσι Σακουράι, συνταξιούχος ντετέκτιβ κατά του ιαπωνικού οργανωμένου εγκληματος, που, όπως λέει, δεν είχε δει ποτέ γυναίκα μέλος της μαφίας, κατά τη διάρκεια της 40χρονης καριέρας του, αν και «είναι πιθανό να υπάρχουν μερικές».
Σύμφωνα με την ίδια, ήταν αυτή που αναγνωρίστηκε από τις ιαπωνικές αρχές ως η πρώτη γυναίκα – μέλος της οργάνωσης στα 22 της, όταν και καταδικάστηκε σε φυλάκιση για κατοχή ναρκωτικών.
Η ζωή της στο ημίφως του ιαπωνικού υποκόσμου έχει παρέλθει προ πολλού. Πλέον, βγάζει τα προς το ζην σε χώρους κατεδάφισης, μία από τις λίγες δουλειές που ανέχονται τα τατουάζ – «μανίκια» στα χέρια της, καθώς όπως είναι γνωστό, παρά τη μακραίωνη παράδοση της χώρας στα τατουάζ, στην Ιαπωνία απαγορεύονται σε παραλίες, πισίνες, spa, ακόμη και σε εργασιακούς χώρους, καθώς είναι ταυτισμένα με τη Γιακούζα και τους νόμους της.
This is Nishimura Mako, a former yakuza who runs a non-profit organization that helps former gangsters find housing and employment so they can make an honest living.pic.twitter.com/wacuIbEwMC
— Jeffrey J. Hall 🇯🇵🇺🇸 (@mrjeffu) August 3, 2024
Επιπλέον, είναι επικεφαλής της Gojinkai, μιας ΜΚΟ που παρέχει βοήθεια σε πρώην εγκληματίες.
«Είναι σαν μεγάλη αδελφή. Μας μαλώνει όταν το αξίζουμε», λέει ο 55χρονος Μοριγιάμα, ενθυμούμενος μια μια φορά που δεν έβγαλε τα σκουπίδια και εκείνη τον έβαλε να γονατίσει στο έδαφος για να ζητήσει συγγνώμη. «Με τρόμαξε πολύ», λέει γελώντας.
«Βασιλιάς των κακών»
Η Νισιμούρα μεγάλωσε σε μία αυστηρή οικογένεια με έναν αυταρχικό πατέρα δημόσιο υπάλληλο που συνήθιζε να τη… συνετίζει χτυπώντας τη με ένα καλάμι μπαμπού.
Εφηβη ακόμα το έσκασε από το σπίτι της και άρχισε μπαίνει στον κόσμο του εγκλήματος δρόμου. Λίγο αργότερα, σε ηλικία 20 ετών, μπήκε σε ένα από τα μεγάλα συνδικάτα της Γιακούζα.
Εκβιασμοί, πώληση ναρκωτικών, πορνεία, καυγάδες έγιναν σύντομα η καθημερινότητά της. Προχώρησε, μάλιστα, μέχρι και στο διαβόητο yubitsume, την τελετουργία ακρωτηριασμού του μικρού δαχτύλου του χεριού, ως αυτοτιμωρία για ένα συλλογικό λάθος. Εμελλε δε, να αποκτήσει «ειδικότητα» στο γιουμπίτσουμε, καθώς μέλη που δεν μπορούσαν να ακρωτηριαστούν μόνα τους, ζητούσαν από τη «μετρ του κόψιμου δαχτύλων», όπως την αποκαλούσαν, να το κάνει για αυτούς.
Όμως, στα τέλη της δεκαετίας του ’20, η Νισιμούρα εγκατέλειψε το συνδικάτο και «αποκλείστηκε», αφήνοντας πίσω της τη ζωή της γκάνγκστερ για να παντρευτεί και να μεγαλώσει τον γιο της.
«Για πρώτη φορά, ένιωσα ένα κύμα μητρικού ενστίκτου να με κατακλύζει. Ήταν τόσο χαριτωμένος, που σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να πεθάνω για αυτόν», είπε.
Η αποφασισμένη νέα μητέρα σπούδασε για να ασχοληθεί με τον τομέα της φροντίδας και της ιατρικής, αλλά απολύθηκε λόγω των τατουάζ της.
Χωρίς να ξέρει πού αλλού να στραφεί, ξανακύλησε στην πώληση παράνομων διεγερτικών ουσιών. Λίγο πριν κλείσει τα 50 της, εντάχθηκε εκ νέου στο παλιό της συνδικάτο της Γιακούζα για να το βρει «φτωχό και ξοφλημένο από αξιοπρέπεια».
«Η Γιακούζα ήταν ο βασιλιάς των κακοποιών», λέει η ίδια. Βλέποντας, όμως, το παλιό της αφεντικό να αγωνίζεται να μαζέψει χρήματα, απογοητεύτηκε σε τέτοιο βαθμό που εγκατέλειψε διά παντός τον υπόκοσμο λίγο μετά τα 50α γενέθλιά της.
«Ελπίζω να εξαφανιστεί»
Η Γιακούζα αντλεί την ονομασία της από την παραδοσιακή χαρτοπαιξία και το oicho-kabu, όπου το χειρότερο χαρτί που μπορεί να τραβήξει κανείς είναι το 20, δηλαδή, το 8 (Ya) 9 (Ku) 3 (Za).
Η γιάκουζα, με ρίζες από τους τυχοδιώκτες του 17ου και 18ου αιώνα και αναγεννημένη από τη μεταπολεμική κοινωνική αναταραχή στην Ιαπωνία, κινείται στη σκοτεινή πλευρά του νόμου, ωστόσο, θεωρείται από πολλούς «αναγκαίο κακό» που συγκρατεί το έγκλημα δρόμου και τη διατήρηση της δημόσιας τάξης.
Τα συνδικάτα που διέπονται από απαρέγκλιτους κώδικες δεοντολογίας, εξακολουθούν να λειτουργούν σε μια ημι-νόμιμη γκρίζα ζώνη. Τα μέλη τους έχουν ως «βιτρίνες» νόμιμες επιχειρήσεις, όπως εστιατόρια, εταιρείες ταξί και μεταφορών, ενώ συχνά σε θεομηνίες και εθνικές καταστροφές κάνουν επίδειξη ανθρωπισμού, με αποστολές βοήθειας και χρημάτων.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου έχει μειώσει τον αριθμό των ανθρώπων που προτίθενται να συνεργαστούν μαζί τους, με αποτέλεσμα τη δραματική συρρίκνωση των συνδικάτων και των μελών τους.
«Νομίζω ότι η γιάκουζα θα συνεχίσει να συρρικνώνεται», λέει η Νισιμούρα. «Ελπίζω να εξαφανιστεί».
Οπως παραδέχεται, αυτό που την έκανε να κερδίσει τον σεβασμό στον απολύτως ανδροκρατούμενο κόσμο της Γιακούζα, ήταν η ικανότητά της στη βία: «Ήμουν πολύ καλή στους καβγάδες, δεν έχασα ποτέ από άντρα». Παρόλα αυτά, δεν θεωρεί εαυτόν πρότυπο, ούτε είναι στις προθέσεις της να αυτοδιαφημίζεται ως μία από τις ελάχιστες γυναίκες γιακούζα. Για εκείνη είναι απλώς αναμνήσεων από ένα βίαιο κόσμο, καθώς προχωρά μπροστά στον της μεταμέλειας και της λύτρωσης.
Πηγή: AFP, The Conversation
