Τον Απρίλιο του 1968, τη νύχτα της δολοφονίας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο τότε γερουσιαστής Ρόμπερτ Φ. Κένεντι, μιλώντας σε πλήθος κόσμου στην Ιντιανάπολη, τόνιζε πως «ίσως έχει έρθει η ώρα να αναρωτηθούμε τι έθνος είμαστε, και σε τι κατεύθυνση κινούμαστε».
Οπως αναφέρει ανάλυση των New York Times για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ που ξεκινά με αυτή την ιστορική αναδρομή, υπήρξε ίσως η σημαντικότερη ομιλία του Κένεντι.
Σε εκείνη την ιστορική συνθήκη -αμέσως μετά τη δολοφονία του Κινγκ- επρόκειτο να ξεσπάσουν έντονες ταραχές σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ, ενώ τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ο ίδιος ο Κένεντι θα δολοφονούνταν στην Καλιφόρνια.
Οπως παρατηρεί η Ελίζαμπεθ Μπάμιλερ των NYT στο άρθρο της, 57 χρόνια μετά, η Αμερική βιώνει μια ακόμη στιγμή μεγάλης πόλωσης μετά τη δολοφονία του 31χρονου συντηρητικού ακτιβιστή Τσάρλι Κερκ, μιας προσωπικότητας, φυσικά, που δεν μοιράζεται σχεδόν τίποτα κοινό με το όραμα του Μάρτιν Λούθερν Κινγκ. Η συγκυρία, όμως, σύμφωνα με την Μπάμιλερ, του γενικευμένου θυμού, της πολιτικής βίας και έντασης που καταγράφεται στις ΗΠΑ του 2025 παρουσιάζει ομοιότητες.
Σήμερα, η αμερικανική κοινωνία καλείται να «διαβάσει» τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, καθώς και την επίδρασή του ίδιου του Κερκ στον δημόσιο λόγο. Από τα Δεξιά του πολιτικού χάρτη, ο Κερκ έχει εξυμνηθεί ως πηγή έμπνευσης για μια νέα γενιά Ρεπουμπλικάνων. Από την Αριστερά, έχει κατακριθεί μια διχαστική φιγούρα που επιτέθηκε στα πολιτικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες.
Το δημοσίευμα των NYT υποστηρίζει πως το «μάθημα» που θα αφήσει πίσω η δολοφονία Κερκ, εξαρτάται από το πώς η ίδια η αμερικανική κοινωνία θα επεξεργαστεί και θα αφομοιώσει τόσο το συμβάν καθεαυτό, όσο και το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο που το περιβάλλει.
Ο συγγραφέας και βιογράφος Τζον Μίτσαμ θέτει το εξής ερώτημα: «Μήπως ένα καταδικαστέο έγκλημα κατά ενός πολιτικού προσώπου οδηγεί σε πιο καταδικαστέες πράξεις ή μήπως μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να είμαστε σε θέση να συνυπάρχουμε με ανθρώπους των οποίων τις απόψεις περιφρονούμε, χωρίς να καταφεύγουμε στη βία»;
Είναι γεγονός πως αμέσως μετά τη δολοφονία του Κερκ, οι τόνοι στη δημόσια σφαίρα ανέβηκαν κατακόρυφα. Ο πρόεδρος Τραμπ κατηγόρησε την Αριστερά για την, όπως είπε, βίαιη ρητορική που οδήγησε στο συμβάν και δεσμεύτηκε να κυνηγήσει «όσους συνέβαλαν σε αυτή την φρικαλεότητα».
Οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικανοί στο Κογκρέσο αλληλοκατηγορούνται ενώ άτομα που επέκριναν τον Κερκ και τις απόψεις του έχουν γίνει στόχος από δεξιούς influencers. Επιπλέον, οι αναφορές στον όρο «εμφύλιος πόλεμος» εκτοξεύτηκαν στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.
Οπως σχολιάζουν οι NYT, ο Κερκ ήταν πράγματι ένας άνθρωπος που μιλούσε ελεύθερα. Είχε χαρακτηρίσει τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «απαίσιο» και «κακό άνθρωπο». Περιέγραψε τον Νόμο για τα Πολιτικά Δικαιώματα ως «τεράστιο λάθος» και είχε χαρακτηρίσει τον Τζορτζ Φλόιντ ως «απόβρασμα», ενώ υποστήριζε ότι οι γυναίκες που υποστηρίζουν τους Δημοκρατικούς «θέλουν να πεθάνουν μόνες χωρίς παιδιά».
Ομως, για χιλιάδες νεαρούς συντηρητικούς στα αμερικανικά πανεπιστήμια, ήταν ένας ροκ σταρ, ένας ταλαντούχος ομιλητής που απολάμβανε τις συζητήσεις με τους φιλελεύθερους φοιτητές που είχαν τις ακριβώς αντίθετες απόψεις. Στο συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων του 2024, απευθύνθηκε απευθείας στη γενιά του. «Οι Δημοκρατικοί έχουν δώσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε παράνομους μετανάστες και ξένες χώρες, ενώ η Gen Z ζει ζορισμένη χωρίς να μπορεί να αποκτήσει σπίτι, να παντρευτεί ενώ θα εργάζεται μέχρι να πεθάνει, χωρίς παιδιά», είχε πει.
Για τον Μπραντ Πάρσκαλ, διευθυντή της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ το 2020, ο κ. Κερκ «αγαπούσε την Αμερική και ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστος». Ο Πάρσκαλ θυμήθηκε ότι ο Κερκ, ιδρυτής της Turning Point, της σημαντικότερης νεανικής ακροδεξιάς ομάδας ακτιβιστών της χώρας, τον είχε προσεγγίσει το 2018 για να προσφέρει τη βοήθειά του στην προεκλογική εκστρατεία. «Αλλά του είπα: «Πήγαινε κάνε τα δικά σου και θα βοηθήσεις τον πρόεδρο 100 φορές περισσότερο. Η εκστρατεία θα σε εμποδίσει. Είσαι μεγαλύτερος από αυτό». Και ήταν».
Για τον Νταν Τ. Κάρτερ, συγγραφέα του βιβλίου «The Politics of Rage: George Wallace, the Origins of the New Conservatism and the Transformation of American Politics» (Η πολιτική της οργής: Ο Τζορτζ Γουάλας, οι ρίζες του νέου συντηρητισμού και η μεταμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής), ο Κερκ αποτελούσε μια σκοτεινή δύναμη. Η δολοφονία του, είπε, «είναι ένα τρομερό γεγονός για την Αμερική, αλλά δεν νομίζω ότι κερδίζουμε κάτι αν τον αποδεχτούμε ως ένα είδος ανοιχτόμυαλου ατόμου που ενίσχυσε τη δημοκρατία».
«Το δημόσιο πένθος είναι αναγκαίο και αυτή είναι η στιγμή για όσους αγαπούσαν και θαύμαζαν τον Τσάρλι Κερκ να θρηνήσουν και να εκφράσουν δημόσια τη θλίψη τους», υποστηρίζει από την πλευρά της η επίσκοπος Μαριάν Μπάντε, η οποία στο παρελθόν είχε έρθει σε ρήξη με τον Ντόναλντ Τραμπ. «Για όσους πληγώθηκαν ή αδικηθήκαν από τις θέσεις του, νομίζω ότι αυτή είναι η στιγμή να δείξουμε ευγένεια και να επιτρέψουμε την έκφραση της θλίψης» συμπληρώνει.
Η Ντάναγκαλ Γιανγκ, καθηγήτρια επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Delaware, παρατήρησε μια συγκρατημένη και μετριοπαθή στάση στην κάλυψη των εξελίξεων σχετικά με τη δολοφονία του Κερκ από την πλευρά των «παραδοσιακών» μέσων ενημέρωσης.
«Νομίζω πως αναγνωρίζεται ότι αυτή η στιγμή είναι τόσο σημαντική και ότι αυτή η χώρα είναι τόσο εύφλεκτη, ώστε οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα μέσα ενημέρωσης και τη δημοσιογραφία, ειδικά εκείνοι προερχόμενοι από την Αριστερά, έχουν συνείδηση ότι έχουν την ευθύνη να κατευνάσουν τα πνεύματα. Και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ υγιές για τη Δημοκρατία». Η ίδια δηλώνει αισιόδοξη, εκτιμώντας πως «σε γενικές γραμμές, οι Αμερικανοί απορρίπτουν την πολιτική βία».
Πηγή: New York Times
