Αγαπητέ Πρόεδρε Τραμπ,
Σας γράφω καθώς ταξιδεύω τη νύχτα με τρένο από τα σύνορα Πολωνίας–Ουκρανίας προς το Κίεβο. Θα έπρεπε να σκέφτομαι τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά σκέφτομαι εσάς. Σκέφτομαι ότι οι συνέπειες της φρικτής δολοφονίας του Τσάρλι Κερκ ίσως αποτελέσουν σημείο καμπής στην προεδρία σας — ανάλογα με το πώς θα αντιδράσετε.
Ας το πω ξεκάθαρα: δεν πρόκειται να κερδίσετε το Νόμπελ Ειρήνης, το οποίο τόσο επιθυμείτε εφόσον μεσολαβήσετε μεταξύ Ουκρανών και Βλαντιμίρ Πούτιν ή στη Γάζα μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Κανένα από αυτά τα μέτωπα δεν είναι τώρα ώριμο για λύση. Αλλά έχετε την ευκαιρία να κερδίσετε κάτι πολύ πιο σημαντικό και ιστορικό: Το αμερικανικό βραβείο ειρήνης.
Κάντε ειρήνη στο εσωτερικό της χώρας. Προωθήστε την ειρήνη ανάμεσα στους Αμερικανούς πολίτες. Αυτό είναι το βραβείο ειρήνης που δεν χρειάζεται να περιμένετε κανέναν να σας το απονείμει. Εσείς θα το δημιουργήσετε και θα το πάρετε. Αυτό το αμερικανικό βραβείο ειρήνης δεν θα το απονείμουν οι Σκανδιναβοί. Το απονέμει η Ιστορία. Θα λέει ότι, όταν οι Αμερικανοί ήρθαν πιο κοντά στον εμφύλιο απ’ όσο σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξέπληξε όλους, ξεπερνώντας εαυτόν: κάλεσε τον Μπαράκ και τη Μισέλ Ομπάμα, τον Μπιλ και τη Χίλαρι Κλίντον, τον Τζορτζ και τη Λόρα Μπους, τους δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους ηγέτες της Γερουσίας και της Βουλής και τους εννέα δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου και είπε: «Ελάτε στον Λευκό Οίκο και ας δει η χώρα εμάς συσπειρωμένους ενάντια στην πολιτική βία. Ας δεσμευτούμε ότι θα αποτελούμε πρότυπο πολιτικού λόγου και διαφωνίας — στις ομιλίες μας και στο διαδίκτυο — και ότι θα καταδικάζουμε το αντίθετο όταν το εντοπίζουμε τόσο στους υποστηρικτές μας όσο και στους αντιπάλους μας».
Το να ξεπεράσουμε την ερχόμενη εβδομάδα είναι σημαντικό, κύριε Πρόεδρε. Η πρόκληση είναι να κάνετε από σήμερα ειρήνη και να συνεχίσετε.
Ακόμα και πάνω σ’ αυτό το τρένο προς το Κίεβο, ακούω τις φωνές στην Αμερική να λένε: «Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα το κάνει ποτέ. Δεν είναι στο χαρακτήρα του. Ποτέ δε θα μας εκπλήξει προς το καλύτερο». Ακριβώς το αντίθετο. Την Τετάρτη είπε ότι σχεδιάζει να επιστρατεύσει όλο το βάρος της κυβέρνησης του ενάντια σε εκείνους που οδήγησαν στην άνθηση της «ριζοσπαστικής αριστερής πολιτικής βίας». Την Παρασκευή είπε κάτι παρόμοιο.
Κύριε Πρόεδρε, αν αντιμετωπίσετε τον καρκίνο του πολιτικού εξτρεμισμού που τρώει την ψυχή της χώρας μας ως προερχόμενο μόνο από την άκρα Αριστερά και όχι επίσης από την άκρα Δεξιά, θα καταστρέψετε την υστεροφημία σας και θα καταστρέψετε τη χώρα.
Μετά την υπογραφή των Συμφωνιών του Αβραάμ, με καλέσατε και μου είπατε ότι σας εξέπληξα — ότι νομίζατε πως οι New York Times δεν θα μου επέτρεπαν ποτέ να γράψω ένα τέτοιο υποστηρικτικό άρθρο για το μεγάλο σας διπλωματικό επίτευγμα στη Μέση Ανατολή. Λοιπόν, σας παρακαλώ τώρα, κύριε Πρόεδρε: Εκπλήξτε με. Εκπλήξτε μας όλους και κάντε ειρήνη στην Αμερική. Τίποτα, απολύτως τίποτα, δεν θα απομόνωνε περισσότερο τα άκρα αριστερά και δεξιά από αυτό. Και τίποτα δεν θα ήταν καλύτερο για τη χώρα από την προσπάθεια να ηρεμήσουν και να ενωθούν οι κάτοικοι της.
Όσο και αν ακούγεται ανεδαφικό αρνούμαι να πιστέψω πως δεν υπάρχει περίπτωση να ανυψώσετε τη χώρα αντί να τη διχάσετε ακόμη περισσότερο — επειδή το διακύβευμα είναι μεγάλο.
Μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας: αν καταδιώξετε μόνο φωνές της άκρας αριστεράς, θα αγνοήσετε αυτό που θεωρώ την καλύτερη συμβουλή του Αβραάμ Λίνκολν προς όλους τους διαδόχους του, όταν εκφώνησε την ομιλία του μπροστά στο Λύκειο Αρρένων του Σπρίνγκφιλντ, Ιλλινόις:
«Πότε θα περιμένουμε να πλησιάσει ο κίνδυνος;… Απαντώ, αν ποτέ μας βρει, θα ξεπηδήσει από ανάμεσά μας. Δεν μπορεί να έρθει από έξω. Αν η καταστροφή είναι η μοίρα μας, εμείς θα την έχουμε δημιουργήσει, ή εμείς θα την εξουδετερώσουμε. Ως έθνος ελεύθερων ανθρώπων, ή θα ζήσουμε για πάντα, ή θα σβήσουμε αυτοκτονώντας».
