Η ιστορικός Φάνια Οζ-Ζαλτσμπέργκερ, σε άρθρο γνώμης, υποστηρίζει ότι η ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση μπορεί να λυθεί μόνο με πολιτικό και εδαφικό συμβιβασμό και ότι οι μετριοπαθείς του Ισραήλ δεν έχουν εγκαταλείψει τον αγώνα απέναντι σε μια «εκτροχιασμένη» κυβέρνηση.
Τονίζει πως η ενσυναίσθηση για τα θύματα στη Γάζα δεν ταυτίζεται με αντισημιτισμό, ενώ οι επιθέσεις σε Εβραίους ή η εξύμνηση της Χαμάς είναι καθαρός αντισημιτισμός.
«Ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ενσυναίσθησης για τα αθώα θύματα στη Γάζα —μια απολύτως δίκαιη ενσυναίσθηση— εκφράζεται κάτω από το σύνθημα «Free Palestine». Το ελκυστικό και συγκινητικό αυτό σύνθημα έχει ένα βασικό πρόβλημα: κάθε φορά που εμφανίζεται απομονωμένο, σημαίνει “Εξάλειψη του Ισραήλ”. Γι’ αυτό και πολλοί απλοί Ισραηλινοί, συχνά παραπληροφορημένοι από την κυβέρνησή τους και τα μέσα ενημέρωσης, θεωρούν εσφαλμένα ότι κάθε διαμαρτυρία κατά της ισραηλινής κατοχής παλαιστινιακών εδαφών είναι απλώς ζήτημα αντισημιτισμού», γράφει.
Η ίδια δηλώνει σθεναρή υπέρμαχος της λύσης «δύο κρατών», με επείγουσα ανάγκη κατάπαυσης του πυρός και συμφωνίας για την απελευθέρωση των ομήρων.
Κρίνει ότι ο πόλεμος εναντίον της Χαμάς έχει εκτραπεί «ηθικά και πρακτικά», και σημειώνει πως εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες συνεχίζουν να διαδηλώνουν στο Τελ Αβίβ για ειρήνη και δημοκρατία.
Κεντρικό της επιχείρημα είναι ο «μετριοπαθής, φιλελεύθερος σιωνισμός» ως θεμέλιο της ισραηλινής δημοκρατίας: ο σιωνισμός, γράφει, σημαίνει εθνική εστία των Εβραίων εντός της ιστορικής πατρίδας, «δίπλα» —όχι «αντί»— σε παλαιστινιακό κράτος, σε πλήρη σύμπνοια με την ισότητα δικαιωμάτων.
Επιρρίπτει βαριές ευθύνες στον Νετανιάχου, τον οποίο περιγράφει ως ηγέτη που καλλιεργεί προσωπολατρία και υπονομεύει τους θεσμούς για να διασωθεί πολιτικά και δικαστικά.
Χαρακτηρίζει την τρέχουσα συμμαχία ως την πρώτη «αποκλειστικά ακροδεξιά» κυβέρνηση του Ισραήλ, με δυσανάλογη επιρροή των Μπετσαλέλ Σμοτριτς και Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ και με αποφασιστική στήριξη των υπερορθόδοξων κομμάτων.
Υπενθυμίζει την απόπειρα αποδυνάμωσης της Δικαιοσύνης από τις αρχές του 2023 και προειδοποιεί για κινδύνους χειραγώγησης των επόμενων εκλογών.
Η ίδια περιγράφει το κίνημα πολιτών ως «κύριο ρεύμα» του Ισραήλ, με ακαδημαϊκούς και καλλιτέχνες στην πρώτη γραμμή, που αγωνίζεται ταυτόχρονα για δημοκρατία και τερματισμό του πολέμου.
Καλεί τις προοδευτικές φωνές διεθνώς να μην ταυτίζουν το ισραηλινό καθεστώς με την ισραηλινή κοινωνία των πολιτών και να στηρίξουν τους ειρηνιστές, «τιμωρώντας» πολιτικά τον Νετανιάχου χωρίς να «επιβραβεύουν» τη Χαμάς.
Κλείνοντας, επικαλείται την προειδοποίηση του Άμος Οζ (Αύγουστος 1967) για τη διαφθορά που γεννά και στον κατακτητή και στον κατακτημένο κάθε μακρά κατοχή, ως προειδοποίηση όχι μόνο για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη αλλά και για τις άλλες δημοκρατίες που αντιμετωπίζουν την άνοδο του φανατισμού.
Πηγή: FT
