Η απελευθέρωση του Ζακαρία Ζουμπέιντι από ισραηλινή φυλακή τον Ιανουάριο αποτέλεσε μια σπάνια στιγμή χαράς για τους Παλαιστινίους. Στη Ραμάλα, εκατοντάδες άνθρωποι τον υποδέχθηκαν ως ήρωα, φωνάζοντας το όνομά του και σηκώνοντάς τον στους ώμους.
Ένα παιδί κράταγε ακόμη το κουτί με ζελέ μαλλιών που του είχε δώσει ο Ζουμπέιντι πριν από έξι χρόνια: «Θέλω να δείξω στον θείο Ζακαρία ότι το κράτησα», είπε ο 11χρονος Βατάν Αμπού αλ Ρομπ.
Στα 49 του, ο Ζουμπέιντι είναι ο πιο γνωστός Παλαιστίνιος που απελευθερώθηκε στο πλαίσιο ανταλλαγής κρατουμένων με Ισραηλινούς ομήρους, κατά την ολιγοήμερη εκεχειρία στη Γάζα στις αρχές του έτους.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ηγήθηκε της Ταξιαρχίας Μαρτύρων Αλ Άκσα, συνδεδεμένης με τη Φατάχ, προτού στραφεί σε πολιτιστικές πρωτοβουλίες, όπως η συνίδρυση του «Θεάτρου της Ελευθερίας» στην Τζενίν.
Το 2021 απέδρασε εντυπωσιακά από τη φυλακή μέσω σήραγγας, για να συλληφθεί λίγες μέρες αργότερα.
Σήμερα δηλώνει πως όλα αυτά –ο ένοπλος αγώνας, η πολιτιστική αντίσταση, η φυλάκιση και η απόδραση– απέτυχαν να φέρουν την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση. «Πρέπει να ξανασκεφτούμε τα εργαλεία μας», είπε στην πρώτη του μεγάλη συνέντευξη μετά την απελευθέρωση. «Ιδρύσαμε θέατρο και δοκιμάσαμε την πολιτιστική αντίσταση — τι έκανε αυτό; Δοκιμάσαμε το όπλο, δοκιμάσαμε τους πυροβολισμούς. Δεν υπάρχει λύση».
Η φυσική του κατάσταση φανερώνει και το προσωπικό κόστος. Αφαιρώντας τεχνητές οδοντοστοιχίες, έδειξε ότι έχει χάσει όλα τα δόντια του, υποστηρίζοντας πως το σαγόνι του έσπασε από ξυλοδαρμούς στη φυλακή μετά την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ τον Οκτώβριο του 2023. Η ισραηλινή Υπηρεσία Φυλακών αρνήθηκε τις καταγγελίες.
Μετά από 16 μήνες πολέμου, βγήκε από τη φυλακή για να δει τη Γάζα κατεστραμμένη και την Τζενίν αποψιλωμένη από ισραηλινές επιχειρήσεις. Το σπίτι του είναι απρόσιτο, ενώ ο 21χρονος γιος του, επίσης μαχητής, σκοτώθηκε σε ισραηλινή επιδρομή.
Η πορεία του ξεκίνησε μετά την κατάρρευση των ειρηνευτικών συνομιλιών το 2000 και την επίσκεψη του Αριέλ Σαρόν στο τέμενος Αλ Άκσα, γεγονός που πυροδότησε τη δεύτερη Ιντιφάντα.
Ο Ζουμπέιντι ανήλθε στην ηγεσία της Ταξιαρχίας Μαρτύρων Αλ Άκσα, κατηγορήθηκε για επιθέσεις αλλά δεν καταδικάστηκε πριν την απελευθέρωσή του.
Για τους Ισραηλινούς ήταν τρομοκράτης· για τους Παλαιστινίους, μαχητής της ελευθερίας.
Το 2007 αποδέχθηκε ισραηλινή αμνηστία, εγκατέλειψε τα όπλα και στράφηκε στην πολιτιστική δράση, χωρίς να απορρίψει τον ένοπλο αγώνα. «Πώς άνοιξα την πόρτα του θεάτρου; Την έσπασα με το όπλο μου», είπε χαρακτηριστικά.
Η απόδραση του 2021 τον κατέστησε σύμβολο αντίστασης, αλλά ο ίδιος παραδέχεται ότι η κατάληξη ήταν προδιαγεγραμμένη.
Η ισραηλινή φυλακή απάντησε με αυστηρότερες συνθήκες κράτησης και απομόνωση. Για τον Ζουμπέιντι, αυτό αποτυπώνει το αδιέξοδο: «Δεν υπάρχει ειρηνική λύση και δεν υπάρχει στρατιωτική λύση… οι Ισραηλινοί δεν θέλουν να μας δώσουν τίποτα».
Παρά τη ματαιότητα που περιγράφει, δεν έχει εγκαταλείψει την αναζήτηση απάντησης. Σπουδάζει πλέον διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο Μπιρζέιτ με αντικείμενο τις ισραηλινές σπουδές, ελπίζοντας να κατανοήσει βαθύτερα τις πολυπλοκότητες της σύγκρουσης.
Πηγή: ΝΥΤ
