Ηταν 16 Ιουλίου του 1945, 5.30 το πρωί, τοπική ώρα, όταν στην έρημο του Νιου Μέξικο των ΗΠΑ, πυροδοτήθηκε δοκιμαστικά (επιτυχώς) η πρώτη ατομική βόμβα.
Θα ακολουθήσει η ρίψη της στο πεδίο, στη Χιροσίμα, λίγες μέρες μετά, στις 6 Αυγούστου ώρα 8.15’ και από εκείνη τη στιγμή ο κόσμος δεν θα είναι ίδιος πια.
Ογδοντα χρόνια μετά ο πλανήτης έχει πλημμυρίσει με πυρηνικές βόμβες, που αν χρησιμοποιηθεί ένα ελάχιστο μέρος τους, η ζωή θα αφανιστεί και αυτό το ξέρουν οι κατέχοντες.
Παρ’ όλα αυτά γινόμαστε μάρτυρες, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, δημόσιων απειλών από τους ηγέτες του Κρεμλίνου, ότι μπορεί να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα αν θεωρήσουν ότι η ασφάλεια, όπως την εννοούν οι ίδιοι, της χώρας διακυβεύεται.
Αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται για απεχθή ρητορική εκφοβισμού ή πράγματι σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα, έστω τακτικά (μικρής εμβέλειας), αν για παράδειγμα δεν πετύχουν τους στόχους τους στην Ουκρανία και θεωρήσουν ότι η ήττα μπορεί να υτπονομεύσει την ασφάλεια της Ρωσίας.
Αν πράγματι ισχύει το δεύτερο, τότε θα πρόκειται για καθαρή τρέλα. Γιατί εάν βομβαρδίσουν με πυρηνικές κεφαλές, είναι λογικό οι «εχθροί» –ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Ισραήλ– να απαντήσουν με τον ίδιο τρόπο.
Θα υπάρξει εν τοιαύτη περιπτώσει νικητής ή θα καταστραφούν οι πάντες, μαζί και ο λαός της Ρωσίας στο όνομα του οποίου ο Πούτιν και ο Μετβεντεφ με μοναδική ευκολία, εκτοξεύουν παρανοϊκές απειλές;
Πόσοι και ποιοι θα επιβιώσουν ενός τέτοιου Αρμαγεδώνα για να ξαναφτιάξουν τη ζωή στη γη;
Ετσι, για να μη «σφυρίζουμε αδιάφορα», ωσάν να μη μας αφορά όταν βλέπουμε ισχυρούς να κραδαίνουν τα θερμοπυρηνικά όπλα ως μέσο επίλυσης γεωπολιτικών διαφορών, καλό είναι να διαβάσουμε την περιγραφή της δοκιμαστικής έκρηξης στο Νιου Μέξικο, όπως καταχωρείται στο βιβλίο των Kai Bird και Martin J. Sherwin, «O θρίαμβος και η τραγωδία του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ», (σ.σ. πατέρα της ατομικής βόμβας), απόσπασμα της οποίας δημοσίευσε η «Κ», αλλά και την εφιαλτική έκθεση του πρώην ειδικού βοηθού στρατηγικής του Γενικού Διευθυντή του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, Ζεφ Μάζι.
«…Το θέαμα της έκρηξης της ατομικής βόμβας ήταν συγκλονιστικό. Οπως περιέγραψε ο χημικός Τζο Χίρσφελντερ, ο οποίος είχε αναλάβει να μετρήσει τα ραδιενεργά κατάλοιπα της έκρηξης, “εντελώς ξαφνικά, η νύχτα έγινε μέρα και ήταν τρομερά φωτεινά, η ψύχρα έγινε ζέστη· η πύρινη μπάλα μετατρεπόταν, σταδιακά, από λευκή σε κίτρινη και μετά σε κόκκινη, καθώς μεγάλωνε σε μέγεθος και σκαρφάλωνε στον ουρανό· μετά από περίπου πέντε δευτερόλεπτα το σκοτάδι επέστρεψε, αλλά με τον ουρανό γεμάτο από μια μοβ λάμψη, ακριβώς σαν να ήμασταν περικυκλωμένοι από το βόρειο σέλας».
Ο Οπενχάιμερ έμεινε εμβρόντητος μπροστά στη θέα του απόκοσμου σύννεφου σε σχήμα μανιταριού, το οποίο σχηματίστηκε πάνω από τον χώρο της δοκιμής της βόμβας. Αρκετά χρόνια αργότερα, σε συνέντευξή του σε αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο δήλωσε ότι εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε κάποιους στίχους από το Μπαγκαβάντ-Γκίτα, ένα από τα ιερά κείμενα του ινδουισμού, από τους οποίους ξεχωρίζει η φράση «Τώρα γίνομαι Θάνατος, ο καταστροφέας των κόσμων».
Η περιγραφή του Μάζι που είδε το φως της δημοσιότητας, σοκάρει: «Εδώ και αρκετό καιρό, αναφέρεται η πιθανότητα χρήσης “τακτικών” πυρηνικών όπλων, σαν να επρόκειτο για πυροβολισμό με πιστόλι. Οποιος ονειρεύεται κάτι τέτοιο, τυφλώνεται από μίσος αφού ξέρει οτι θα πεθάνει και ο ίδιος αφήνοντας πίσω του ό,τι έχει απομείνει από την ηγεμονία του.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1945 και τη δημιουργία του ΝΑΤΟ το 1949, ξεκίνησε ο Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ των πρώην συμμάχων στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Με προσεκτική, ενδελεχή και επαγγελματική ανάλυση, το άνοιγμα των Αρχείων Εθνικής Ασφαλείας και ο αποχαρακτηρισμός εγγράφων μας βοηθούν να δούμε και να μάθουμε πολλά άγνωστα πράγματα.
Από τη δεκαετία του 1950 και μετά, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ενωση έχουν δαπανήσει τρισεκατομμύρια δολάρια και ρούβλια για την προετοιμασία ενός πυρηνικού πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της ενημέρωσης των αντίστοιχων πυρηνικών πρωτοκόλλων τους με την πάροδο των ετών. Οι σχεδιαστές προετοιμάζουν τέτοια μακάβρια σενάρια εδώ και δεκαετίες. Η Διοίκηση και ο Ελεγχος Πυρηνικών Οπλων των ΗΠΑ αναφέρεται σε μια «μεγάλη (πυρηνική) αιφνιδιαστική επίθεση» ως «ένα σύννεφο μανιταριού στον γαλάζιο ουρανό». «Ενας μικρός πυρηνικός πόλεμος», είναι η φράση που χρησιμοποιείται συχνότερα.
Η βόμβα στη Χιροσίμα
Η βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα είχε εκρηκτική ισχύ περίπου δεκαπέντε κιλοτόνων ΤΝΤ (όχι μεγατόνων).
Για σύγκριση: ένας μεγατόνος ισούται με χίλιους κιλοτόνους. Αρα, η βόμβα της Χιροσίμα ήταν περίπου 0,015 μεγατόνοι. Ξεκινά με μια έκρηξη φωτός και θερμότητας τόσο έντονη που είναι αδύνατο να την κατανοήσει το ανθρώπινο μυαλό: εκατόν ογδόντα εκατομμύρια βαθμοί Φαρενάιτ (περίπου 150 εκατομμύρια βαθμοί Κελσίου), δηλαδή μια θερμοκρασία 4-5 φορές υψηλότερη από αυτή στο κέντρο του ήλιου. Σε κλάσμα του χιλιοστού του δευτερολέπτου μετά την πρόσκρουση μιας θερμοπυρηνικής βόμβας, υπάρχει φωτισμός και φως με απαλές ακτίνες Χ πολύ μικρού μήκους κύματος.
Ο άμεσος φωτισμός θερμαίνει τον αέρα εξαιρετικά, έως και αρκετά εκατομμύρια βαθμούς, δημιουργώντας ένα τεράστιο μανιτάρι που εξαπλώνεται με ταχύτητα εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, το μανιτάρι της φωτιάς εξαπλώνεται σε διάμετρο περίπου δυο χιλιάδων μέτρων, με φωτισμό και θερμότητα τόσο υψηλή και έντονη που οι ασφαλτικές επιφάνειες εκρήγνυνται, τα μεταλλικά αντικείμενα λιώνουν ή εξατμίζονται, οι πέτρες θρυμματίζονται, οι άνθρωποι απανθρακώνονται αμέσως.
Ενα πενταώροφο κτίριο, ακόμα κι αν είναι πολύ μεγάλο –για παράδειγμα δυο εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα– εκρήγνυται, μετατρέπεται σε πολύ καυτή σκόνη μόνο από την έκρηξη του κεραυνού και το πρώτο κύμα θερμότητας. Ολοι οι άνθρωποι που μπορεί να βρίσκονται μέσα στο κτίριο εκείνη τη στιγμή πεθαίνουν επί τόπου. Τίποτα δεν μένει στο τεράστιο μανιτάρι της φλόγας, όλα εξαερώνονται εντελώς.
Η ραδιενεργός θερμότητα που εξαπλώνεται με την ταχύτητα του φωτός πυροδοτεί τα πάντα στο οπτικό σας πεδίο, σε απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων τριγύρω. Ολα πιάνουν φωτιά, μετατρέποντας μια τεράστια έκταση εκατοντάδων χιλιομέτρων σε μια γιγαντιαία πυρκαγιά. Οσοι καίγονται τα πρώτα δευτερόλεπτα, ακολουθούνται από ένα έως δυο εκατομμύρια άλλους που βιώνουν πρωτοφανή φρίκη, τραυματίζονται πολύ σοβαρά, αλλά δεν έχουν πεθάνει ακόμη από το «Πρώτο Μανιτάρι στον Γαλάζιο Ουρανό» της πυρηνικής επίθεσης. Αυτό συμβαίνει τα πρώτα τρία δευτερόλεπτα της αρχικής έκρηξης.
Μέσα σε δευτερόλεπτα από την έκρηξη μιας θερμοπυρηνικής βόμβας ενός μεγατόνου, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα υφίσταντο βαθιά εγκαύματα, το 90% αυτών θα πέθαινε. Οι περισσότεροι δεν θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα από τρία ή τέσσερα βήματα από το σημείο που βρίσκονταν μετά την αρχική έκρηξη της βόμβας. Ολοι θα πέθαιναν. Αυτά είναι στοιχεία στα οποία έχουν καταλήξει οι επιστήμονες και οι ακαδημαϊκοί της άμυνας από υπολογισμούς που έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες. Σε μια θερμοπυρηνική βόμβα, συμβαίνουν δύο εκρήξεις θερμικής ακτινοβολίας. Η πρώτη φάση διαρκεί ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ακολουθούμενη από μια δεύτερη φάση, που διαρκεί αρκετά δευτερόλεπτα, η οποία αναφλέγει και καίει το ανθρώπινο δέρμα. Οι εκρήξεις εκτυφλωτικού φωτός είναι σιωπηλές, χωρίς ήχο. Το φως δεν παράγει ήχο. Υστερα από αυτό έρχεται μια έκρηξη σαν βρυχηθμός.
Η θερμότητα που παράγεται από αυτή την έκρηξη δημιουργεί ένα κύμα πολύ υψηλής πίεσης που εξαπλώνεται από το κέντρο γύρω σαν τσουνάμι, σαν ένα γιγάντιο τείχος από πολύ συμπιεσμένο αέρα που εξαπλώνεται με ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα του ήχου. Ανθρωποι χτυπιούνται στο έδαφος, άλλοι ανυψώνονται στον αέρα, οι πνεύμονες και τα τύμπανά τους σκάνε, μερικοί άνθρωποι ρουφούνται και πετιούνται στο έδαφος σαν φύλλα. Σύμφωνα με έναν αρχειονόμο που συνέλεξε αυτά τα τρομερά στατιστικά στοιχεία για το Πυρηνικό Αρχείο, τα κτίρια καταστρέφονται από την αλλαγή στην πίεση του αέρα, ενώ άλλα από το κύμα του ανέμου.
Καθώς το πύρινο μανιτάρι μεγαλώνει και εξαπλώνεται, όλα πετάνε στον αέρα, καταστρέφονται και εκτοξεύονται πέρα από μια απόσταση 4-5 χιλιομέτρων. Η κίνηση του αέρα μετά την έκρηξη αυξάνει την ταχύτητά του, δημιουργώντας έναν άνεμο με απίστευτη ταχύτητα αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων την ώρα. Ολες οι μεταλλικές κατασκευές, κτίρια, μνημεία, στύλοι ηλεκτρικής ενέργειας κ.λπ., αλλάζουν σχήμα, στραβώνουν, καταρρέουν, αποσυντίθενται και μετατρέπονται σε σκόνη. Μεγάλα φορτηγά πετούν στον αέρα σαν να ήταν μπάλες του τένις.
Υστερα από τριάντα πέντε δευτερόλεπτα, αρχίζει να σχηματίζεται ένα σύννεφο μανιταριού, το πάνω και το κάτω μέρος του οποίου αποτελούνται από καμένους ανθρώπους και τα ερείπια του πολιτισμού. Το χρώμα του μανιταριού αλλάζει – από κόκκινο, σε σκούρο καφέ, σε πορτοκαλί. Υστερα από αυτό έρχεται το αντίθετο αποτέλεσμα, αυτό της θανατηφόρας αναρρόφησης, όλα γύρω αναρροφώνται στο κέντρο της καυτής και πύρινης κόλασης.
Υστερα από εξήντα δευτερόλεπτα, ολόκληρο το μανιτάρι, από το έδαφος μέχρι την κορυφή του, γίνεται γκριζαρισμένο σε λευκό και ανεβαίνει, αρχικά εφτά χιλιόμετρα και φτάνει έως δεκαπέντε χιλιόμετρα από το έδαφος. Το μανιτάρι, το πάνω μέρος του, εξαπλώνεται από δέκα έως πενήντα χιλιόμετρα τριγύρω. Συνεχίζει να ανεβαίνει, ξεπερνώντας την τροπόσφαιρα, πάνω από το υψόμετρο των αεροπορικών πτήσεων, όπου συμβαίνουν τα περισσότερα καιρικά φαινόμενα στη Γη. Τα ραδιενεργά σωματίδια πέφτουν σαν βροχή, μολύνοντας ολόκληρη την περιοχή όπου πέφτουν. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πεθαίνουν στη χώρα ή πεθαίνουν σε λιγότερο από δύο λεπτά από την πρώτη έκρηξη.
Υστερα από αυτό, ξεκινά μια άλλη κόλαση, μια γιγάντια φωτιά, διαφορετική από την πρώτη δέσμη αμέσως μετά την έκρηξη και πέρα από την πίεση. Αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου εκρήγνυνται, σωλήνες νερού, βυτιοφόρα, χημικά εργοστάσια, φούρνοι μετατρέπονται σε φλεγόμενα φανάρια, τυλίγοντας στις φλόγες οτιδήποτε τριγύρω δεν έχει πιάσει ακόμα φωτιά. Οποιος έχει δει την πρώτη έκρηξη φωτός με τα ίδια του τα μάτια τυφλώνεται, παρόλο που βρίσκεται ίσως είκοσι πέντε χιλιόμετρα μακριά.
Υστερα από οκτώ λεπτά, όλα ισοπεδώνονται. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, τηλεφωνική υπηρεσία, έκτακτες ανάγκες, ραδιόφωνο, ίντερνετ, τράπεζες, επειδή ο εντοπισμένος ηλεκτρομαγνητικός παλμός της βόμβας μετατρέπει όλα τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις, το ίντερνετ σε σκόνη. Τα αντλιοστάσια νερού σταματούν, δεν υπάρχει νερό. Ολόκληρη η περιοχή πνίγεται στη ραδιενέργεια.
Οσοι πρέπει να ανταποκριθούν σε τέτοιες καταστάσεις δεν μπορούν να λειτουργήσουν, επειδή ολόκληρη η περιοχή γίνεται απαγορευμένη ζώνη!
Οσοι μπορούν να ξεφύγουν από τον θάνατο με την πρώτη έκρηξη, με το ωστικό κύμα και το φλογοβόλο μπαλόνι, μόνο αυτοί μπορούν να καταλάβουν την τρομερή αλήθεια του πυρηνικού πολέμου. Βλέπουν ότι έχουν μείνει μόνοι τους, οι πρώτοι. Ολα όσα είχαν και ήταν γύρω τους έχουν χαθεί!
Πώς γίνεται, πώς είναι δυνατόν, αυτά τα πράγματα να τα γνωρίζουν οι κυβερνήσεις των χωρών που παρήγαγαν αυτά τα όπλα, ενώ οι λαοί παραμένουν στο σκοτάδι;!
Και για πάνω από 60 χρόνια οι κυβερνήσεις προετοιμάζονται για έναν τέτοιο πόλεμο. Αν γίνει ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος και χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα, ο αριθμός των θυμάτων σίγουρα θα ξεπεράσει τα δύο δισεκατομμύρια!
Τα μυαλά των ανθρώπων, κάνοντας σπουδαία επιστήμη, δημιούργησαν την πυρηνική βόμβα τον 20ό αιώνα για να σώσουν τον κόσμο από το κακό! Στον 21ο αιώνα η πυρηνική βόμβα είναι έτοιμη να κάψει και να καταστρέψει τον κόσμο. Αυτή η ανοησία πρέπει να σταματήσει σήμερα και η χρήση αυτού του τρομερού απάνθρωπου όπλου ενάντια στην ανθρωπότητα, ενάντια στη ζωή στον πλανήτη Γη, πρέπει να εγκαταλειφθεί!
