ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ. Επρόκειτο για «πύρρειο» νίκη της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν η χθεσινή, καθώς έλαβε –χωρίς εκπλήξεις– ψήφο εμπιστοσύνης από το Ευρωκοινοβούλιο, αφού όμως πρώτα είχε υποχρεωθεί σε συμφωνία με τους Σοσιαλιστές σχετικά με τον νέο, πολυετή προϋπολογισμό. Η πρόταση μομφής που είχαν καταθέσει την περασμένη εβδομάδα εναντίον της ευρωβουλευτές προερχόμενοι από την Ακροδεξιά υποστηρίχθηκε από 175 και απορρίφθηκε από 360 ευρωβουλευτές, ενώ 18 απείχαν.
Ηχηρές απουσίες
Ισως, όμως, εκτός από την απουσία της ίδιας χθες από το Στρασβούργο, πιο «ηχηρή» υπήρξε εκείνη των συνολικά 167 μελών του Ευρωκοινοβουλίου από τη διαδικασία, ενώ σαφής ήταν και η προειδοποίηση των πολιτικών ευρωομάδων που τη στήριξαν ότι επρόκειτο για την «τελευταία ευκαιρία».
Και ενώ πράγματι η πρόεδρος της Κομισιόν επιβεβαίωσε εκ νέου ότι ξέρει να κερδίζει πολιτικές «μάχες», η διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης –η πρώτη από το 2014– επιβεβαίωσε ταυτόχρονα την αυξανόμενη δυσαρέσκεια που έχουν οι φιλοευρωπαϊκές πολιτικές ομάδες για τις έως τώρα πολιτικές επιλογές της, καθώς δεν ανταποκρίνονται στις δεσμεύσεις της που της εξασφάλισαν από τις ίδιες, πριν από ακριβώς ένα χρόνο, την εκλογή της.
Ρόλο έπαιξε φυσικά ότι την πρόταση μομφής είχε καταθέσει ομάδα ακροδεξιών ευρωβουλευτών. Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, οι φιλελεύθεροι δήλωσαν ότι δεν θα παίξουν τα «παιχνίδια» της Ακροδεξιάς έναντι της σταθερότητας της Ευρώπης, ενώ και οι Πράσινοι –αν και βαθιά ενοχλημένοι από το «ψαλίδισμα» της Πράσινης Συμφωνίας από τη νέα Κομισιόν– ψήφισαν κατά της πρότασης μομφής πλειοψηφικά, δηλαδή 33 από τους συνολικά 53 ευρωβουλευτές τους. Τυχόν «στραβοπάτημα», εξάλλου, θα οδηγούσε σε παραίτηση, σε κρίσιμη πολιτικά συγκυρία για την Ευρώπη, ολόκληρο το Κολλέγιο των Επιτρόπων, όπως περίπου συνέβη το 1999 με την Επιτροπή Ζακ Σαντέρ.
Εκείνοι που φαίνεται ότι «διχάστηκαν» ήταν οι υπερσυντηρητικοί ευρωβουλευτές της ομάδας ECR. Συνολικά 41 ευρωβουλευτές της ψήφισαν υπέρ της πρότασης, καθώς άλλωστε εκκίνησε από μέλος τους, τον Ρουμάνο Γκέργκε Πιπερέα, ενώ απείχαν οι 24 ευρωβουλευτές του κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας, της Τζόρτζια Μελόνι.
Είναι πάντως η ίδια ομάδα, εκείνη δηλαδή των Αδελφών της Ιταλίας, με την οποία συνεργάζεται πλέον συχνά – πυκνά ο επικεφαλής του κεντροδεξιού ευρωπαϊκού κόμματος (ΕΛΚ) Μάνφρεντ Βέμπερ, είτε για το «ψαλίδισμα» της Πράσινης Συμφωνίας είτε για ψηφίσματα που αφορούν το μεταναστευτικό. Και είναι ακριβώς αυτή η αμφιλεγόμενη και πρόσκαιρη πολιτική ευθυγράμμιση του ΕΛΚ με το ECR που έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων και έναντι της προέδρου της Κομισιόν, που εσχάτως ενδίδει στις πολιτικές επιταγές της κεντροδεξιάς, πολιτικής «οικογένειάς» της.
Προσώρας, πάντως, «κερδισμένοι» φαίνεται ότι υπήρξαν τουλάχιστον οι Σοσιαλιστές και Δημοκράτες, που έλαβαν συγκεκριμένη υπόσχεση από την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν σχετικά με τη διατήρηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου στον πολυετή ευρωπαϊκό προϋπολογισμό ως «αντάλλαγμα» για την ψήφο τους. Το νέο πολιτικό «τεστ», άλλωστε, για την πρόεδρο της Κομισιόν θα αποτελέσει η πρόταση που αναμένεται να καταθέσει σχετικά με τον νέο, επταετή προϋπολογισμό (2028-2034). Είναι εξάλλου ήδη «κοινό μυστικό» στις Βρυξέλλες ότι η πρότασή της, που αναμένεται στις 16 Ιουλίου, θα αποτελέσει το εναρκτήριο λάκτισμα για μαραθώνιες διαβουλεύσεις έως και την τελική έγκρισή του, που θα διαρκέσουν αρκετούς μήνες.
«Στοίχημα» για την ίδια θα είναι να ικανοποιήσει τις ειδικές απαιτήσεις μεταξύ των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου και του ευρωπαϊκού Βορρά ειδικά σε ό,τι αφορά τα κονδύλια για την αγροτική και την πολιτική συνοχής, αλλά και να εξισορροπήσει τις νέες ανάγκες για τη διαχείριση του μεταναστευτικού, την ενίσχυση της άμυνας, καθώς και της Ουκρανίας.
Στο τέλος αυτού του πολιτικού «μαραθωνίου» θα βρεθεί, πάντως, εκ νέου αντιμέτωπη και με το Ευρωκοινοβούλιο, όπου κάθε πολιτική ομάδα θα δώσει τη δική της «μάχη» για να διασφαλίσει την ατζέντα της.
