Ο πρόεδρος Τραμπ, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, φαινόταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ για να επιλύσει σειρά από ζητήματα στα οποία οι δύο υπερδυνάμεις διαφωνούν.
Ο ίδιος και οι συνεργάτες του έδωσαν σήμα ότι θα επιδιώξουν να επιλύσουν τις εμπορικές διαφορές και να ρίξουν τις εντάσεις στην Ταϊβάν, να περιορίσουν την παραγωγή φαιντανύλης και να καταλήξουν σε συμφωνία για το TikTok.
Ισως, με την πάροδο του χρόνου, θα μπορούσαν να διαχειριστούν και τον ανταγωνισμό για την τεχνητή νοημοσύνη ή μία νέα «κούρσα» για τα πυρηνικά. Σήμερα είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος κάτι από αυτά να υλοποιείται, τουλάχιστον άμεσα, επισημαίνει ο Ντέιβιντ Σάνγκερ σε άρθρο του στους New York Times.
Η απόφαση του Τραμπ να ποντάρει τα πάντα στον εμπορικό πόλεμο με την Κίνα απειλεί να πνίξει τις διαπραγματεύσεις πριν καν ξεκινήσουν, υπογραμμίζει ο ίδιος.
Η στρατηγική απέναντι στην Κίνα
Εν τω μεταξύ, ο Σάνγκερ επισημαίνει πώς αξιωματούχοι της κυβέρνησης, σε συνομιλίες του μαζί τους, περιγράφουν έναν Λευκό Οίκο βαθιά διχασμένο για το πώς να χειριστεί το Πεκίνο. Ο εμπορικός πόλεμος ξέσπασε πριν καν οι πολλές διαφορετικές φωνές εντός της κυβέρνησης προλάβουν να ακουστούν, πολύ περισσότερο πριν προλάβουν να αποφασίσουν ποια ζητήματα έχουν προτεραιότητα.
Κάποιοι αξιωματούχοι σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις τους ανέφεραν πως οι δασμοί του Τραμπ στο Πεκίνο έχουν σκοπό να εξαναγκάσουν τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου σε συμφωνία. Αλλοι επέμειναν ότι ο Τραμπ προσπαθεί να δημιουργήσει μία αυτάρκη αμερικανική οικονομία, που δεν θα εξαρτάται πλέον από τον κύριο γεωπολιτικό ανταγωνιστή της, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πλήρη αποσύνδεση από εμπορικές σχέσεις ύψους 640 δισ. δολαρίων.
Στο ερώτημα «ποια είναι η στρατηγική της κυβέρνησης Τραμπ για την Κίνα», ο Ρας Ντόσι, μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και καθηγητής στο πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν απαντά: «Δεν έχουν ακόμη στρατηγική. Εχουν ασύνδετες τακτικές».
Ο Τραμπ θα μπορούσε να συνάψει συμφωνίες με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Ινδία, την Ταϊβάν και την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι οποίες θα επιτρέψουν από κοινού αντιμετώπιση των κινεζικών εμπορικών πρακτικών, προσέλκυση συμμαχικών επενδύσεων στην αμερικανική βιομηχανία και ενίσχυση των δεσμών ασφάλειας μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ντόσι.
Πώς έχουν λειτουργήσει οι δασμοί
Ο Τραμπ επέμεινε χθες, Δευτέρα, ότι οι δασμοί λειτουργούν τόσο καλά που μπορεί να επιβάλει περισσότερους τόσο στην Κίνα όσο και σε άλλες χώρες. Μόλις 48 ώρες αφότου εξήγγειλε εξαίρεση για κινητά τηλέφωνα, εξοπλισμό υπολογιστών και πολλά ηλεκτρονικά εξαρτήματα –σχεδόν το ένα τέταρτο του συνόλου του εμπορίου με την Κίνα– ανέφερε ότι ενδέχεται να ανακοινώσει σύντομα πρόσθετους δασμούς που στοχεύουν σε εισαγόμενα τσιπ υπολογιστών και φαρμακευτικά προϊόντα.
Μέχρι στιγμής, η Κίνα έχει απαντήσει με ελεγχόμενη κλιμάκωση. Το Πεκίνο επιδιώκει να στείλει το μήνυμα ότι μπορεί να αντέξει τον πόνο περισσότερο από όσο μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, η Κίνα ανακοίνωσε ότι ανέστειλε τις εξαγωγές κρίσιμων ορυκτών και μαγνητών που χρησιμοποιούνται από αυτοκινητοβιομηχανίες, παραγωγούς ημιαγωγών και κατασκευαστές όπλων – υπενθύμιση στην Ουάσιγκτον ότι έχει πολλά εργαλεία για να προκαλέσει στις αλυσίδες εφοδιασμού σοβαρή αναστάτωση.
Το αποτέλεσμα, τόνισε ο Νίκολας Μπερνς, ο οποίος άφησε τη θέση του Αμερικανού πρέσβη στην Κίνα τον Ιανουάριο, είναι «μία από τις πιο σοβαρές κρίσεις στις σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας από την επανέναρξη των διπλωματικών επαφών το 1979».
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι ποιος από τους δύο, ο Τραμπ ή ο Σι, θα αντέξει οικονομικά και πολιτικά να είναι ο πρώτος που θα κάνει πίσω, επισημαίνει ο αναλυτής των New York Times. Η αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει σύντομα να αποφασίσει ποιες είναι οι προτεραιότητές της απέναντι στην Κίνα, προσθέτει ο ίδιος.
Οι σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας από τον Νίξον μέχρι σήμερα
Πάντως, δεν είναι ασυνήθιστο για μία κυβέρνηση των ΗΠΑ να περνά μήνες, ίσως περισσότερο από έναν χρόνο, εξετάζοντας το πώς θα «πλοηγηθεί» σε μια τόσο περίπλοκη σχέση όπως αυτή με την Κίνα.
Ο Ρίτσαρντ Μ. Νίξον και ο Χένρι Α. Κίσινγκερ πέρασαν χρόνια σχεδιάζοντας την προσέγγισή τους στην «Κόκκινη Κίνα». Ακολούθησε το ιστορικό ταξίδι του Νίξον στη χώρα και το συνεπακόλουθο πολυετές διπλωματικό άνοιγμα.
Ο Μπιλ Κλίντον ανέλαβε την εξουσία έχοντας κάνει εκστρατεία κατά των «σφαγιαστών του Πεκίνου», αναφορά στις δολοφονίες στην πλατεία Τιενανμέν και στην καταστολή, και ολοκλήρωσε τη θητεία του εισάγοντας την Κίνα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Ο Τζορτζ Μπους φλέρταρε τους Κινέζους ηγέτες προκειμένου να πάρουν μέρος στη μάχη κατά της τρομοκρατίας.
Ο Τζο Μπάιντεν έπρεπε να ξεπεράσει την εποχή του COVID πριν καταλήξει σε στρατηγική άρνησης της πρόσβασης στο Πεκίνο σε κρίσιμους ημιαγωγούς και άλλη τεχνολογία. Κανείς πάντως δεν κλήθηκε να υπερβεί δυσκολίες του μεγέθους που αντιμετωπίζει σήμερα ο Ντόναλντ Τραμπ, επισημαίνει ο Ντέιβιντ Σάνγκερ.
Εχει πυροδοτήσει μια οικονομική αντιπαράθεση τόσο μεγάλης κλίμακας που μπορεί να δηλητηριάσει τη σχέση με μία χώρα που είναι βαθιά συνυφασμένη με την αμερικανική οικονομία, τονίζει ο ίδιος και καταλήγει: Τελικά, ο Τραμπ ίσως χρειαστεί να επιλέξει μεταξύ ενός δυστυχισμένου γάμου ή ενός απότομου διαζυγίου.
Πηγή: NYT
