Κάθε μαθητής δημοτικού γνωρίζει πως υπάρχουν τρεις βασικές καταστάσεις της ύλης: στερεή, υγρή και αέρια. Η εταιρεία Microsoft ανακοίνωσε, ωστόσο, πως δημιούργησε μία νέα κατάσταση της ύλης στην προσπάθειά της να δημιουργήσει έναν κβαντικό υπολογιστή ικανό να επιλύει ταχύτατα προβλήματα που οι κοινοί υπολογιστές αδυνατούν να επεξεργαστούν.
Επιστήμονες του τεχνολογικού κολοσσού ανακοίνωσαν χθες ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν το λεγόμενο «κβαντικό μπιτ», μία στοιχειώδη μονάδα πληροφορικής η οποία μπορεί να λάβει και τις δύο πιθανές καταστάσεις του δυαδικού μπιτ (0 και 1) ταυτόχρονα. H νέα τεχνολογία έχει ευρύτατη γκάμα από εφαρμογές και μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη μπαταριών, φαρμάκων μέχρι και μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης.
Με τη νέα αυτή εξέλιξη η Microsoft ανεβάζει σημαντικά τον πήχυ σε ένα πεδίο ανταγωνισμού, που αναμένεται να είναι ακόμα μεγαλύτερο από αυτό της τεχνητής νοημοσύνης. Αξίζει να αναφερθεί πως οι επιστήμονες ονειρεύονται την κατασκευή ενός κβαντικού υπολογιστή (ενός μηχανήματος που να μπορεί να εκμεταλλευθεί την παράξενη και πανίσχυρη συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων) ήδη από τη δεκαετία του 1980.
Ο ανταγωνισμός ξεκίνησε να αναθερμαίνεται πριν από μερικούς μήνες όταν η Google αποκάλυψε έναν πειραματικό κβαντικό υπολογιστή που χρειαζόταν μόλις δέκα λεπτά για να ολοκληρώσει μία πράξη για την οποία ένας υπερυπολογιστής θα χρειαζόταν περίπου 10 επτάκις εκατομμύρια χρόνια (χρόνος μεγαλύτερος από την ηλικία του σύμπαντος).
H κβαντική τεχνολογία της Microsoft θα μπορούσε να ξεπεράσει κατά πολύ τις μεθόδους που αναπτύσσει η Google. Ως μέρος της έρευνάς της, η εταιρεία κατασκεύασε πολλά κβαντικά μπιτ μέσα σε μία νέα σειρά από τσιπ τα οποία συνδυάζουν την ισχύ των ημιαγωγών που τροφοδοτούν τους συνηθισμένους υπολογιστές με τους υπεραγωγούς που χρησιμοποιούνται για τους κβαντικούς υπολογιστές. Oταν τα εν λόγω τσιπ ψύχονται σε υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες, συμπεριφέρονται με ασυνήθιστους τρόπους και μπορούν να αποδειχθούν ιδιαίτερα ισχυρά κατά την επίλυση σύνθετων προβλημάτων.
Η εταιρεία ανεβάζει σημαντικά τον πήχυ σε ένα πεδίο ανταγωνισμού που αναμένεται να είναι ακόμα μεγαλύτερο από αυτό της τεχνητής νοημοσύνης.
Τα ευρήματα που είναι δημοσιευμένα αναλυτικά στην επιστημονική επιθεώρηση Nature, κρίνονται ήδη ικανά να αλλάξουν το τοπίο στην υψηλή τεχνολογία. Εκτός από τις ωφέλιμες χρήσεις, ένας τέτοιος υπολογιστής θα έχει κατά πάσα πιθανότητα τη δύναμη να «σπάσει» τους κωδικούς που προφυλάσσουν εθνικά μυστικά κι έτσι να καταστεί ένα πολύ ισχυρό όπλο εάν βρεθεί στα λάθος χέρια.
Οι αμφισβητίες
Πολλοί ανεξάρτητοι ερευνητές, εξαιτίας και της τεράστιας περιπλοκότητας ενός τέτοιου εγχειρήματος, παρουσιάζονται πιο συγκρατημένοι στις αντιδράσεις τους. Ο Τζέισον Αλίσια, καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο California Institute Technology, εξέφρασε αμφιβολίες για το κατά πόσον η Microsoft κατάφερε να δημιουργήσει ένα κβαντικό μπιτ, λέγοντας ότι η συμπεριφορά των κβαντικών συστημάτων είναι δύσκολο να προβλεφθεί προτού αυτά τεθούν σε πραγματική λειτουργία. «Μία τέτοια κατασκευή είναι βεβαίως δυνατή σε θεωρητικό επίπεδο και όλοι συμφωνούν πως είναι ένας σκοπός που οι άνθρωποι αξίζει να κυνηγήσουν», σχολίασε. «Πρέπει όμως να αποδειχθεί στην πράξη πως το μηχάνημα λειτουργεί με όλους εκείνους τους μαγικούς τρόπους που προβλέπει η θεωρία. Για καλή μας τύχη, η Microsoft έχει ξεκινήσει αυτή τη δύσκολη αποστολή».
Παρά το γεγονός ότι ένα κβαντικό μπιτ μπορεί να λάβει πολλαπλές αξίες ταυτόχρονα, εντούτοις έχει ένα σοβαρό εγγενές πρόβλημα. Oταν οι ερευνητές προσπαθούν να διαβάσουν την πληροφορία που βρίσκεται εντός του, αυτό «διακόπτει τη συνοχή του» και επιστρέφει στη δυαδικότητα του κλασικού μπιτ που μπορεί να έχει μόνο μία αξία: είτε 0 είτε 1.
Αυτό σημαίνει πως κάθε φορά που προσπαθούμε να το αναγνώσουμε χάνει τη βασική ιδιότητα για την οποία το χρειαζόμαστε. Ετσι η επιστημονική κοινότητα καλείται να λύσει τώρα το βασικό πρόβλημα: Πώς φτιάχνεις έναν υπολογιστή που διαλύεται κάθε φορά που τον χρησιμοποιείς; Αυτή τη στιγμή απαντά ότι βρίσκεται καθ’ οδόν προς τη λύση του προβλήματος γιατί το δικό της κβαντικό μπιτ συμπεριφέρεται διαφορετικά και σε θεωρητικό (για την ώρα) επίπεδο έχει λιγότερες πιθανότητες να καταρρεύσει την ώρα που επιχειρείται η πρόσβαση στην πληροφορία που περιέχει.
