Η χλωρίωση του πόσιμου νερού στα επίπεδα που συνηθίζονται στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. είναι πολύ πιθανό να αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης συγκεκριμένων ειδών καρκίνου. Η διαδικασία της απολύμανσης του νερού με χλώριο παράγει το τριαλομεθάνιο (THM), ένα υποπροϊόν που συναντάται σχεδόν σε όλα τα δημόσια δίκτυα ύδρευσης της Αμερικής και της Ευρώπης. Σύμφωνα με ανάλυση που δημοσιεύθηκε χθες στον ιστότοπο PubMed, περίπου 300 εκατ. άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αυτή τη στιγμή ανησυχητικά υψηλή συγκέντρωση του στοιχείου στο νερό που πίνουν καθημερινά.
Αν και η διαδικασία της χλωρίωσης του νερού αποτελεί φθηνή, λειτουργική και εύκολη μέθοδο για την εξόντωση μολυσματικών μικροοργανισμών, εντούτοις δείχνει να έχει ορισμένα σημαντικά μειονεκτήματα. Σύμφωνα με τη μελέτη, που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο Καρολίνσκα στη Σουηδία, ευθύνεται για αύξηση της τάξης του 33% στην εμφάνιση καρκίνου στην ουροδόχο κύστη και 15% στο παχύ έντερο.
«Τα αποτελέσματά μας είναι πραγματικά ανησυχητικά και αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε κι άλλες μελέτες υψηλού επιπέδου», δήλωσε η Εμιλι Χέλτε, επικεφαλής της μελέτης και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Καρολίνσκα. Η απολύμανση του νερού αποτελεί ένα κομβικό μέτρο δημόσιας υγείας το οποίο αύξησε θεαματικά το προσδόκιμο ζωής όταν εισήχθη για πρώτη φορά στις ΗΠΑ στις αρχές του 1900. Τον καιρό εκείνο σχεδόν εξαφάνισε τις μικροβιακές λοιμώξεις, αλλά και τις ασθένειες που μεταδίδονταν μέσω του νερού, όπως η χολέρα και ο τυφοειδής πυρετός.
Αρκετά χρόνια μετά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, άρχισαν ωστόσο να προκύπτουν οι πρώτες έρευνες που έδειχναν πως η διαδικασία αυτή φέρνει μαζί της σημαντικές συνέπειες για την υγεία των πολιτών. Οταν το χλώριο προστίθεται στο νερό αντιδρά με μια σειρά από οργανικές ενώσεις, όπως ύλη από νεκρά φυτά, δημιουργώντας έως και εκατοντάδες εν δυνάμει τοξικά υποπροϊόντα.
Ορισμένα από τα πιο κοινά (το χλωροφόρμιο, το βρωμοφόρμιο, το βρωμοδιχλορομεθάνιο και το χλωροδιβρωμομεθάνιο) είναι γνωστά γενοτοξικά στοιχεία και είναι γνωστό πως δημιουργούν καρκίνο στα ποντίκια.
Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. έχουν θέσει όρια στην παρουσία των εν λόγω υποπροϊόντων στα 80 μέρη ανά δισεκατομμύριο (ppb), όμως η νέα έρευνα δείχνει πως ο κίνδυνος για την εμφάνιση καρκίνων στους ανθρώπους παραμένει υψηλός μέχρι και σε συγκεντρώσεις της τάξης των 40 ppb, αριθμός που παρατηρείται στο νερό της πόλης της Νέας Υόρκης.
Η νέα έρευνα παρέχει μερικά από τα πιο αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία για τον κίνδυνο που παραμονεύει, καθώς συγκρίνει στοιχεία από 30 διαφορετικές μελέτες και ιστορικό 90.000 διαφορετικών ασθενών. Η Χέλτε δήλωσε ακόμη πως η ομάδα της δεν έχει μπορέσει να διευκρινίσει για ποιον ακριβώς λόγο τα χημικά δείχνουν να βλάπτουν κυρίως το παχύ έντερο και την κύστη.
Το ορατό πλέον πρόβλημα δημιουργεί πιέσεις για νέους κανονισμούς. Λύσεις όπως η απολύμανση του νερού με υπεριώδη ακτινοβολία ή η εγκατάσταση νέων φίλτρων στα συστήματα ύδρευσης είναι πάντοτε στο τραπέζι, αλλά έχουν σημαντικά υψηλό κόστος.
Η συντακτική ομάδα τονίζει πάντως ότι οι κάτοικοι των πόλεων δεν χρειάζεται να σταματήσουν να πίνουν το νερό της βρύσης. Ενα κοινό φίλτρο ενεργού άνθρακα είναι αυτή τη στιγμή ανάμεσα στα καλύτερα εργαλεία που μπορεί να έχει ένα σπίτι για να αφαιρεί τα τοξικά υποπροϊόντα από το νερό.
