Το γιγάντιο πολιτιστικό κέντρο, με τη βιομηχανική πρόσοψη και τους πολύχρωμους εξωτερικούς σωλήνες ξεχώριζε στις παρυφές της ιστορικής συνοικίας Μαρέ (Marais) της γαλλικής πρωτεύουσας.
Η αντισυμβατική κατασκευή του «από τα μέσα προς τα έξω» ερχόταν σε ευθεία αρχιτεκτονική αντίθεση με τα γύρω κτίρια του 19ου αιώνα με τα ψηλά παράθυρα και τα σφυρήλατα σιδερένια μπαλκόνια τους.
Αλλά αυτό ήταν και το ζητούμενο για τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας, Ζορζ Πομπιντού –από τον οποίο πήρε και το όνομά του–, ο οποίος οραματιζόταν ένα σύγχρονο πολιτιστικό τοπόσημο εντυπωσιακής αρχιτεκτονικής, ανάλογο του Γκουγκενχάιμ της Νέας Υόρκης.
«Ηθελα παθιασμένα να αποκτήσει το Παρίσι ένα πολιτιστικό κέντρο, όπως προσπάθησαν να δημιουργήσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες με άνιση επιτυχία μέχρι τώρα, το οποίο θα ήταν ταυτόχρονα μουσείο και κέντρο δημιουργίας», είχε πει ο Πομπιντού σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Monde το 1972, περιγράφοντας το όραμά του.
Σήμερα, καθώς πλησιάζει τα 50ά γενέθλιά του, το Πομπιντού ετοιμάζεται να κλείσει τις πύλες του για μία ανακαίνιση τουλάχιστον πέντε χρόνων, ώστε να προλάβει το «τρένο» της αρχιτεκτονικής εξέλιξης, σε μία πρωτοβουλία υποστηριζόμενη από το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού.
Το κλείσιμο συμβαίνει σε μια εποχή που ο καλλιτεχνικός κόσμος του Παρισιού διέρχεται μίνι κρίση. Μόλις τον περασμένο μήνα, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε μεγάλη ανακαίνιση του Λούβρου, μετά τις προειδοποιήσεις της διευθύντριάς του για υποβάθμιση του ιστορικού μουσείου και απειλή των θησαυρών του, συμπεριλαμβανομένης της «Μόνα Λίζα».
Μπορεί να μη διαθέτει έναν Ντα Βίντσι, αλλά η τέχνη στο λεγόμενο και «Μπομπούρ» δεν είναι λιγότερο εντυπωσιακή, με τη μόνιμη συλλογή 140.000 έργων του να περιλαμβάνει έργα των Πικάσο, Ματίς και Σαγκάλ.
Περίπου 3,2 εκατομμύρια άνθρωποι το επισκέπτονται κάθε χρόνο για εκθέσεις, ταινίες και παραστάσεις αλλά και την εθνική βιβλιοθήκη, γνωστή ως Bibliothèque publique d’information (BPI).
Σε πολλά τμήματα του Πομπιντού η είσοδος είναι δωρεάν, συμπεριλαμβανομένης της βιβλιοθήκης και της καλύτερης, κατά πολλούς, θέας του Παρισιού, όπου ο επισκέπτης φτάνει από τις κυλιόμενες σκάλες – «κάμπια» στην πρόσοψη.
Τεχνικά παρωχημένο
Θεωρούμενο ως ο κολοφώνας νεωτερισμού όταν άνοιξε, το 1977, το κέντρο αντιμετωπίζει σήμερα διάφορα «τεχνικά ζητήματα», όπως τα περιγράφει η διοίκηση, τα οποία δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα.
Το βασικό πρόβλημα είναι ο αμίαντος, ένα τοξικό υλικό που κάποτε χρησιμοποιούνταν ευρέως για πυροπροστασία, αλλά τώρα πρέπει να αφαιρεθεί.
Επιπλέον, το αποτύπωμα άνθρακα του κτιρίου είναι τεράστιο. Με 10 μεγάλα επίπεδα, το κέντρο Μπομπούρ απαιτεί τεράστιες ποσότητες ενέργειας για τη θέρμανσή του τον χειμώνα και την ψύξη του το καλοκαίρι.
Η ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας του κέντρου είναι επίσης ζωτικής σημασίας, σε μια εποχή που η τρομοκρατία παραμένει διαρκής απειλή.
Ολα αυτά αποτελούν μέρος της τεχνικής ανακαίνισης, η οποία προβλέπεται να κοστίσει 260 εκατομμύρια ευρώ από κρατικά κονδύλια.
Οπως σημείωσε ο πρόεδρός του, Λοράν Λε Μπον, το κλείσιμο έως το 2030 προσφέρει «μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία για την επανεφεύρεση του ιδρύματος» με μία σαρωτική πολιτιστική ανανέωση που θα «διατηρούσε το DNA του».
Πηγή: CNN
