Εμβρυα καγκουρό μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης παρήγαγαν για πρώτη φορά επιστήμονες στην Αυστραλία, σύμφωνα με τους οποίους, η εξέλιξη θα μπορούσε να συνεισφέρει στην προστασία ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ δημιούργησαν τα έμβρυα, τα οποία ανήκουν στο είδος Macropus giganteus, μέσω ενδοκυτταροπλασματικής έγχυσης σπέρματος (ICSI), μία τεχνική που χρησιμοποιείται ευρέως στην εξωσωματική γονιμοποίηση ανθρώπινων ωαρίων.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, δρ. Αντρές Γκαμπίνι, η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη διατήρηση της γενετικής ποικιλομορφίας σε μαρσιποφόρα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, όπως τα κοάλα και οι διάβολοι της Τασμανίας (Sarcophilus harrisii).
Η επιστημονική ομάδα έχει δημιουργήσει περισσότερα από 20 έμβρυα μέχρι στιγμής, ανέφερε ο Γκαμπίνι, προσθέτοντας πως η συλλογή σπερματοζωαρίων και ωαρίων προήλθε από καγκουρό που είχαν πεθάνει πρόσφατα, σε υγειονομικές δομές άγριας ζωής.
Οπως τόνισε ο ίδιος, το συγκεκριμένο είδος καγκουρό ενδείκνυται για τη δοκιμή της εξωσωματικής γονιμοποίησης, λόγω της μεγάλης διαθεσιμότητας γενετικού υλικού, καθώς ο πληθυσμός τους είναι ιδιαίτερα υψηλός σε ορισμένες περιοχές.
Η τεχνική ICSI δεν απαιτεί άφθονα ζωντανά σπερματοζωάρια, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην τεχνητή σπερματέγχυση, καθώς σε ορισμένα είδη, όπως τα κοάλα, το σπέρμα δεν λειτουργεί τόσο καλά, αφού καταψυχθεί.
«Δεν χρειαζόμαστε εκατομμύρια ζωντανά σπερματοζωάρια, χρειαζόμαστε μόνο μερικά από αυτά», δήλωσε ο Γκαμπίνι.
«Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσουμε να βελτιωνόμαστε, κατανοώντας περισσότερο την αναπαραγωγική φυσιολογία, ώστε να καταφέρουμε να προχωρήσουμε στην εφαρμογή της ίδιας τεχνολογίας σε άλλα μαρσιποφόρα», συμπλήρωσε.
Η ερευνητική ομάδα ελπίζει τώρα ότι το γενετικό υλικό ζώων που έχουν πεθάνει από ασθένειες, συγκρούσεις με αυτοκίνητα ή κυνήγι, θα μπορούσε να αποθηκευτεί ως κατεψυγμένα έμβρυα.
«Χρειαζόμαστε γενετική ποικιλομορφία σε έναν πληθυσμό για να εγγυηθούμε ότι ο πληθυσμός αυτός θα επιβιώσει με την πάροδο του χρόνου και θα μπορέσει να προσαρμοστεί στο περιβάλλον», εξήγησε ο Γκαμπίνι.
Ο ίδιος δήλωσε ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν είναι το «ιερό δισκοπότηρο» για την προστασία των απειλούμενων ειδών, αλλά «ένα ακόμη εργαλείο στην εργαλειοθήκη μας», παράλληλα με στρατηγικές όπως η παρακολούθηση των πληθυσμών, η διαχείριση της αναπαραγωγής και η προστασία των οικοτόπων.
Πηγή: The Guardian
