Τον αποτροπιασμό της διεθνούς κοινότητας προκάλεσε πριν από τρία χρόνια ο Βλαντιμίρ Πούτιν με την εισβολή στην Ουκρανία, στόχος της οποίας ήταν η ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και η εγκαθίδρυση φιλορωσικού καθεστώτος-μαριονέτας, εμφανίζοντας τη Δύση ως ανίσχυρη και διχασμένη. Υστερα από περισσότερες από χίλιες ημέρες πολέμου, ο Πούτιν δεν εκπλήρωσε κανέναν από τους στόχους του. Η ρωσική ισχύς και επιρροή περιορίσθηκαν σημαντικά και αποδείχθηκαν ανίκανες να προστατεύσουν ακόμη και τον πολύτιμο σύμμαχο Ασαντ και το καθεστώς του στη Συρία. Την ίδια στιγμή, η Ουκρανία στέκεται υπερήφανη ως ελεύθερη και κυρίαρχη δημοκρατία. Παρότι αυτό οφείλεται στις θυσίες των ουκρανικών στρατευμάτων και στον ηρωισμό του ουκρανικού λαού, αποτελεί επίσης επιτυχία των ΗΠΑ, οι οποίες συσπείρωσαν συμμάχους σε όλο τον κόσμο βοηθώντας την Ουκρανία να αντέξει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο του Κρεμλίνου. Οι ΗΠΑ οφείλουν να χτίσουν πάνω σε αυτή τη βάση.
Τους τελευταίους μήνες οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι ενίσχυσαν την αμυντική βοήθεια προς το Κίεβο. Επιτρέψαμε στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει πυραύλους ATACMS πλήττοντας στόχους στο εσωτερικό της Ρωσίας και δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην Ουκρανία να αμυνθεί μετά την είσοδο της Βόρειας Κορέας στη σύρραξη. Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου ενισχύσαμε τη βοήθειά μας με ρυθμό που μπορούσαν να διαχειρισθούν οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, συνοδεύοντας κάθε δωρεά με εκπαίδευση και επιχειρησιακή υποστήριξη. Η Ρωσία υφίσταται τεράστιες απώλειες –σχεδόν 1.500 νεκρούς και τραυματίες κάθε μέρα– για να καταλάβει μικρά κομμάτια εδάφους. Σήμερα ο Πούτιν βρίσκεται μπροστά σε ένα οδυνηρό δίλημμα: να συνεχίσει να υφίσταται τέτοιες απώλειες για ελάχιστο κέρδος και να διατάξει νέα επιστράτευση κινδυνεύοντας με κοινωνική έκρηξη ή να διαπραγματευθεί το τέλος του πολέμου. Οι δυσβάστακτες δαπάνες της Ρωσίας και η φυγή ταλαντούχων νέων ανθρώπων έχουν προσφέρει ιδανικό μοχλό πίεσης στο Κίεβο και στην επόμενη αμερικανική κυβέρνηση. Η πίεση αυτή πρέπει να ασκηθεί προκειμένου να λήξει ο πόλεμος με την υπογραφή βιώσιμης ειρηνευτικής συμφωνίας. Η διατήρηση των ιμπεριαλιστικών βλέψεων του Πούτιν, όμως, σημαίνει ότι το Κίεβο πρέπει να συνεχίσει να απολαύει της δυτικής βοήθειας και της αμερικανικής προστασίας.
Ενδεχόμενη ολιγωρία μας σε αυτή τη συγκυρία θα επιτρέψει στον Πούτιν να ανεφοδιασθεί και να αντεπιτεθεί. Η ειρήνη μέσα από την παράδοση δεν είναι ειρήνη. Δεν είναι ειρήνη για την Ουκρανία, που θα βρεθεί κάτω από τη ρωσική μπότα. Δεν είναι ειρήνη για την Ευρώπη, που θα βρεθεί κάτω από τη σκιά τυράννου αποφασισμένου να αναστηλώσει την αυτοκρατορία της Μόσχας, και δεν είναι ειρήνη για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, που θα αντιμετωπίσουν τις επιθετικές βλέψεις άλλων αυταρχικών ηγετών, αντιμετωπίζοντας τη νίκη του Πούτιν σαν έναυσμα για τις δικές τους επιδιώξεις.
* Ο κ. Λόιντ Οστιν είναι υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ.
** Ο κ. Αντονι Μπλίνκεν είναι υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.
