Ο δημοσιογράφος του ενημερωτικού ιστότοπου Middle East Eye, Ντάνιελ Χίλτον, περιηγήθηκε στο ανάκτορο του Μπασάρ Αλ-Ασαντ, ο οποίος μετά την κατάληψη της Δαμασκού από τους ισλαμιστές αντάρτες διέφυγε στη Ρωσία, όπου του χορηγήθηκε πολιτικό άσυλο.
Ο δημοσιογράφος εξερεύνησε το ανάκτορο μαζί με αντάρτες αλλά και απλούς Σύρους πολίτες.
Ο Ομάρ, που εξακολουθεί να νιώθει τον φόβο της τιμωρίας αν μιλήσει, δήλωσε στο Middle East Eye: «Ετρεξα αμέσως προς το σπίτι του Ασαντ. Επρεπε να δω με τα μάτια μου ότι είχε φύγει».
Το πρώτο πράγμα που του έκανε εντύπωση ήταν η μυρωδιά. «Είχε ένα “προεδρικό” άρωμα», λέει ο Ομάρ.
Κομμάτια επίπλων από ξύλο μασίφ, γαλλικά και ιταλικά περιοδικά πεταμένα στο πάτωμα, ταινίες τρόμου σε DVD και πολλές οικογενειακές φωτογραφίες: ο Μπασάρ Αλ-Ασαντ μωρό, ο αδερφός του Μπάσελ, που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε ηλικία 31 ετών, φωτογραφίες από αγώνες ιππασίας αλλά και του πατέρα τους Χαφέζ, περιτριγυρισμένου από τους γιους του.
Η κατοικία έχει ξεκάθαρο χαρακτήρα της δεκαετίας του 1970.
Η βιβλιοθήκη περιέχει τόμους όπου εκθειάζεται το έργο της οικογένειας Ασαντ: κατασκευαστικές εργασίες, δηλώσεις κατά του Ισραήλ και υποτιθέμενα δώρα στον συριακό λαό. Ενα αρχείο με την ένδειξη «άκρως απόρρητο» με στοιχεία των υπαλλήλων του Χαφέζ Αλ-Ασαντ. Σε ένα τραπέζι, οι αντάρτες έχουν απλώσει το πρωτοσέλιδο εφημερίδας από την ημέρα που ο Μπασάρ αλ-Ασαντ ανέλαβε την εξουσία το 2000.
Ο Ομάρ θυμάται ότι μπήκε στην αίθουσα και είδε έναν μεγάλο πίνακα του Μπασάρ αλ Ασαντ στον τοίχο μπροστά του. «Το κάθαρμα. Το έριξα κάτω». Ο Ομάρ ήταν από τους λίγους που μπήκαν στο ανάκτορο, οι άλλοι, οι περισσότεροι ήταν αντάρτες, που πυροβολούσαν στον αέρα και φώναζαν: «Η Συρία είναι ελεύθερη». «Ειλικρινά, ήταν τρομακτικό», λέει ο Ομάρ.
Είδε ανθρώπους να κατεβαίνουν τις σκάλες κουβαλώντας σωρούς από ρούχα από τα υπνοδωμάτια. «Υπήρχε κάθε είδος παπουτσιού που μπορείς να φανταστείς, Nike, Adidas, τα πάντα».
Πήρε μερικά μπουφάν για τον εαυτό του. «Θα έπρεπε να τα κάψω, αλλά είναι δύσκολο – είναι πολύ ωραία», είπε.
«Νεκροταφείο επώνυμων ρούχων»
Τα υπνοδωμάτια της οικογένειας Ασαντ περιγράφονται σαν «νεκροταφείο από κουτιά επώνυμων ρούχων»: Chanel, Givenchy, και ένα μεγάλο πακέτο από το Aishti, πολυτελές πολυκατάστημα του Λιβάνου.
«Βρήκαμε επίσης δώρα από άλλους προέδρους, συμπεριλαμβανομένου ενός κομματιού από το ιερό ύφασμα της Μέκκας kiswa», λέει ο Omar.
Οι σκάλες προς το υπόγειο αποκαλύπτουν ένα δίκτυο σηράγγων. Το ένα οδηγεί δυτικά, ένα άλλο ανατολικά και ένα τρίτο οδηγεί στη διπλανή κατοικία, πιο μοντέρνα αυτή, με γλυπτά από σίδερο να κρέμονται από την οροφή και μεγάλες μπαλκονόπορτες που επιτρέπουν στο φως να μπει από τους κήπους.
Σε αυτό το σπίτι φαίνεται ότι ζούσαν τα παιδιά του Ασαντ: υπάρχουν μαθηματικοί γρίφοι και βιβλία ασκήσεων. Ενα πιστοποιητικό συμμετοχής στην Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής στο όνομα του γιου Ασαντ, Καρίμ αλ-Ασαντ.
«Ενα μικρό κομμάτι παραδείσου, ενώ όλοι οι άλλοι λιμοκτονούσαν», λέει ο Ομάρ.
Δίπλα σε αυτό το σπίτι βρίσκεται ένα κτίριο όπου έμεναν Ρώσοι διπλωμάτες. Εχουν φύγει εδώ και καιρό, αλλά δύο παχουλές γκρι γάτες υποδέχονται όποιον περνάει την είσοδο.
Ο Αμπού Τζασίμ, αντάρτης που κοιμάται στον διάδρομο, λέει ότι ταΐζουν τις εγκαταλειμμένες γάτες, αλλά δεν τους έχουν δώσει ονόματα.
Στα ντουλάπια, υπάρχουν αρχεία αλλά τα ράφια των λογοτεχνικών βιβλίων είναι άδεια.
Φαντάσματα και πλούσιοι
Ο Ασαντ διέθεται πολλές βίλες και επαύλεις στη Δαμασκό: θα μπορούσε να μένει σε μια διαφορετική κάθε μέρα της εβδομάδας.
Το Ανάκτορο Τιρσίν, ένα τεράστιο συγκρότημα στους πρόποδες του όρους Κασιούν, είναι τρομερά γαλήνιο. Προφανώς δεν συνέβαιναν πολλά εδώ πριν ξεκινήσει η επίθεση των ανταρτών στην επαρχία Ιντλίμπ στις 27 Νοεμβρίου.
Τα περισσότερα έπιπλα και ο φωτισμός είναι καλυμμένα από νάιλον. Λίγοι ξένοι αξιωματούχοι έχουν επισκεφθεί τη Δαμασκό τα τελευταία 14 χρόνια, επομένως δεν υπήρχε λόγος να επιδείξουν τους πολυελαίους και τις αρχαιότητες που πλαισιώνουν τις μεγάλες αίθουσες του ανακτόρου.
Ο Ασαντ προτιμούσε το νέο Προεδρικό Μέγαρο στην πρωτεύουσα, από όπου οι αντάρτες εκδιώχνουν όποιον περίεργο πλησιάζει στις πύλες. Αλλά το ανάκτορο Αλ-Μουχατζιρίν έχει γίνει κάτι σαν τουριστικό αξιοθέατο.
Ο Αμπού Τζιχάντ, ο 20χρονος αντάρτης από τη Χάμα που συμμετείχε στην κατάληψη του οθωμανικού παλατιού το βράδυ του Σαββάτου, φρουρεί την είσοδό του, επιτρέποντας σε οικογένειες να μπουν να το δουν από την εξωτερική πλευρά. Εκεί ζούσε ο Μουχαμάντ Αλ-Αμπίντ, που υπηρέτησε τέσσερα χρόνια (1932-1936) ως πρόεδρος κατά τη διάρκεια της γαλλικής κυριαρχίας.
Ανεβαίνοντας τα σκαλιά μέχρι τη βίλα που πήρε το όνομά της από τους μετανάστες από την Κρήτη που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή προς τα τέλη του 19ου αιώνα, ο Αμπού Τζιχάντ λέει ότι την βρήκε άδεια: οι κάτοικοι της περιοχής είχαν φτάσει εκεί πρώτοι.
Ο Φέρας, ένας 45χρονος οδοντίατρος, φωτογραφίζει τη γυναίκα του καθισμένη σε μια περίτεχνη καρέκλα.
«Ποτέ δεν περίμενα να βρω αυτό το επίπεδο πολυτέλειας στα ανάκτορα του Ασαντ», λέει. «Αλλά δεν με θυμώνει. Απλώς αποκαλύπτει ότι ήταν κλέφτης ενώ εμείς ήμασταν φτωχοί».
Πηγή: Middle East Eye
