«Αν οι ∆ημοκρατικοί δεν δημιουργήσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση, τότε δυστυχώς θα χρειαστούν 20 ή 30 χρόνια αγώνα για την ανοικοδόμηση της αμερικανικής δημοκρατίας». Αυτή τη σκοτεινή και δυσοίωνη πρόβλεψη κάνει στην «Κ» ο καθηγητής Νομικής του Γέιλ, Μπρους Ακερμαν. Ο Ακερμαν ήταν ένας από τους νομικούς που προσέφυγαν κατά της υποψηφιότητας του Τραμπ, κατηγορώντας τον ότι συμμετείχε στα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021 και παραβίασε το τρίτο τμήμα της 14ης τροπολογίας, σχετικά με τη συμμετοχή αιρετού λειτουργού σε εξέγερση ή ανταρσία.
– Καθηγητά Ακερμαν, αξιολογώντας το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, το Δημοκρατικό Κόμμα φάνηκε να δίνει μεγάλη έμφαση στις «πολιτικές ταυτότητας» και να αγνοεί τα προβλήματα της καθημερινής ζωής των πολιτών. Πιστεύετε ότι έχει χάσει την επαφή με την κοινωνία;
– Η πραγματική πρόκληση για το Δημοκρατικό Κόμμα είναι ποιοι θα είναι ηγέτες του πρώτα για τις ενδιάμεσες εκλογές του 2026 και έπειτα για τις προεδρικές εκλογές του 2028. Θα υπάρξουν άνθρωποι, όπως λέτε, οι οποίοι θα δώσουν έμφαση στα ζητήματα φυλής και φύλου, όποια κι αν είναι αυτά, και μετά θα υπάρξουν υποψήφιοι που θα δίνουν έμφαση σε αυτό που ονομάζω «ανάγκες για την πορεία της ζωής».
Βλέπετε, πρέπει να κάνουμε διάκριση μεταξύ διαφορετικών απειλών για τη δημοκρατία. Αν οι Δημοκρατικοί δεν διαμορφώσουν μια πειστική ατζέντα που θα συσπειρώσει την εργατική τάξη και τους ανθρώπους της μεσαίας τάξης, όπως στο πεδίο της καθολικής υγειονομικής περίθαλψης, τότε οι Ρεπουμπλικανοί θα επιτύχουν μια δεύτερη νίκη το 2026 (ενδιάμεσες εκλογές). Επίσης, ο Τραμπ θα μπορούσε να ορίσει έναν συγγενή του ή κάποιο άλλο άτομο για διάδοχό του. Αν οι Δημοκρατικοί δεν δημιουργήσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση, τότε ο διάδοχος του Τραμπ θα κερδίσει ξανά και δυστυχώς θα χρειαστούν 20 ή 30 χρόνια αγώνα για την ανοικοδόμηση της αμερικανικής δημοκρατίας.
– Σε μια απροσδόκητη κίνηση, ο πρόεδρος Μπάιντεν αποφάσισε να απονείμει χάρη στον γιο του, Χάντερ, για τις δύο κατηγορίες που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν στη φυλακή. Κατά τη γνώμη σας, δεν δικαιώνει η απόφαση αυτή τη ρητορική του Τραμπ ότι η Δικαιοσύνη είναι πολιτικοποιημένη;
– Πρόκειται για ασυγχώρητη κατάχρηση της προεδρικής εξουσίας. Ο Τραμπ θα μπορέσει επίσης να ασκήσει αυτή την εξουσία με αδίστακτο τρόπο. Οπως γνωρίζετε, αυτό που έκανε ο Μπάιντεν είναι νόμιμο, αλλά πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον σε 30 χρόνια από τώρα. Το σύστημά μας μάς έχει απογοητεύσει δραματικά. Πώς μπορούμε να το ξαναχτίσουμε αν δεν κάνουμε σοβαρές αλλαγές; Πρέπει να περιορίσουμε την ισχύ της αμνηστίας. Αυτή η κίνηση του Μπάιντεν θα νομιμοποιήσει κάποιες εξωφρενικές ενέργειες επόμενων προέδρων, δηλαδή να αφήνουν τους οπαδούς τους να βγαίνουν από τη φυλακή ακόμη και αν έχουν διαπράξει φόνο. Αυτό είναι ασυγχώρητο. Πραγματικά δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να ειπωθεί, και το γεγονός ότι ο πρόεδρος λέει «είναι γιος μου» το κάνει ακόμα χειρότερο.
– Πιστεύετε λοιπόν ότι η απόφαση του Μπάιντεν θα νομιμοποιήσει τον Τραμπ να δώσει χάρη στους καταδικασμένους για την εισβολή στο Καπιτώλιο την 6η Ιανουαρίου;
– Απολύτως, αλλά, όπως είπα, ο Τραμπ θα το έκανε ούτως ή άλλως και οι σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές του θα έλεγαν «ναι». Το κρίσιμο ερώτημα είναι, όταν λέμε «νομιμοποίηση», τι θα συμβεί το 2026. Θα κερδίσουν ο Τραμπ και οι εξτρεμιστές επειδή όλοι αυτοί οι απλοί άνθρωποι δεν θα πάνε να ψηφίσουν; Βλέπετε, το κρίσιμο πράγμα που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι η αποχή. Οταν βλέπω τον Τραμπ να κάνει γελοία πράγματα και τους αντιπάλους του να κάνουν πράγματα που θεωρώ εντελώς εξωφρενικά αλλά καλύτερα από τον Τραμπ, μπορεί να προτιμήσω να πάω να παίξω μπέιζμπολ με τα παιδιά μου.
– Επί του παρόντος, η πλειονότητα των δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι ατύπως υπό την επιρροή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Κατά τη γνώμη σας, υπάρχει ένας θεσμικός τρόπος να αποτραπεί η περαιτέρω κατάληψη του δικαστικού σώματος, ώστε να μη γίνει μηχανισμός δίωξης των αντιπάλων του Τραμπ;
– Τυχαίνει να γνωρίζω όλους τους ανώτατους δικαστές, τόσο τους Ρεπουμπλικανούς όσο και τους Δημοκρατικούς, και πρέπει να δηλώσω ότι όλοι τους είναι σοβαροί νομικοί. Επομένως, αυτοί δεν θα είναι πρόθυμοι να έχουν από πάνω τους έναν τρελό άνθρωπο και να λειτουργούν στη λογική της «πολιτικής βεντέτας». Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το τρίτο τμήμα της 14ης τροπολογίας του Συντάγματος λέει ότι «κανένα πρόσωπο που έχει ορκιστεί στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών και στη συνέχεια συμμετέχει σε εξέγερση ή επανάσταση δεν μπορεί να υπηρετήσει ξανά σε οποιοδήποτε ομοσπονδιακό ή πολιτειακό αξίωμα, εκτός εάν και τα δύο σώματα καταργήσουν αυτή την απαγόρευση». Ποιος ήταν ο στόχος εδώ; Ο στόχος ήταν ο Τζέφερσον Ντέιβις (1808-1889), ο οποίος ήταν γερουσιαστής από το Μισισίπι και στη συνέχεια έγινε πρόεδρος της Συνομοσπονδίας (των αποσχισθεισών πολιτειών του Νότου, την εποχή του εμφυλίου πολέμου), και επομένως δεν μπορείς να είσαι υποψήφιος αν συμμετείχες σε εξέγερση. Εχω συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που δείχνουν ότι αυτό που έκανε ο Τραμπ στις 6 Ιανουαρίου ήταν η συμμετοχή σε εξέγερση, όπως το είχαν προβλέψει οι ιδρυτές. Ωστόσο, το δικαστήριο αγνοεί αυτά τα στοιχεία.
Ομως το πραγματικό ερώτημα είναι τι θα κάνει το Ανώτατο Δικαστήριο όταν ο Τραμπ κάνει κάτι εξωφρενικό, όπως να προσπαθήσει να μετατρέψει το FBI σε «μυστική αστυνομία της Σοβιετικής Ενωσης». Αν η Γερουσία επικυρώσει το πρόσωπο που επέλεξε ο Τραμπ (Κας Πατέλ), πράγμα που είναι αμφίβολο, θα παρέμβει κάποιο δικαστήριο στο όνομα των ιδρυτικών αρχών της ίσης προστασίας, της ισότητας και της ελευθερίας; Δεύτερον, τι θα συμβεί όταν ο Τραμπ διατάξει τη μαζική απέλαση εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν παράνομα στη χώρα, την ίδια στιγμή που ο Μασκ θα περικόψει την κρατική γραφειοκρατία και την «υπηρεσία μετανάστευσης»;
Υπάρχει μόνο μία γραφειοκρατία στην οποία υποκλίνεται ο Τραμπ και αυτή είναι η στρατιωτική γραφειοκρατία. Ωστόσο, είναι ενάντια στον νόμο και στις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος των ΗΠΑ να διατάξει ο Τραμπ τον στρατό να καταλάβει το Σικάγο και να συλλάβει 100.000 υποτιθέμενους παράνομους μετανάστες. Και το Ανώτατο Δικαστήριο θα επιτρέψει να συμβεί αυτό; Ας υποθέσουμε ότι δεν το κάνει και λέει «όχι, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό». Ο Τραμπ θα πει, «κάντε το ούτως ή άλλως». Το ερώτημα είναι ποιος θα αποφασίσει αν θα το κάνουν ή όχι. Είναι ο πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ο οποίος θα υπακούσει στο Ανώτατο Δικαστήριο που θα πει «όχι», ή θα υπακούσει στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών; Αυτό είναι το ζήτημα που οδήγησε σε 132 στρατιωτικά πραξικοπήματα στη Λατινική Αμερική τα τελευταία 125 χρόνια, όπου οι χώρες της Λατινικής Αμερικής αντέγραψαν το αμερικανικό σύστημα και οδηγήθηκαν σε επανειλημμένες κρίσεις. Πρόκειται λοιπόν για μια βαθιά απειλή για τη δημοκρατία, η οποία είναι ανεξάρτητη από την πολιτική.
