Ταχύτερα απ’ ό,τι αναμενόταν λιώνουν οι πάγοι στην Αρκτική, καθώς σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη η έκταση της παγοκάλυψης συρρικνώνεται με έναν πρωτόγνωρο ρυθμό άνω του 12% ανά δεκαετία. Αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε στην τελική ευθεία προς την ημέρα που σχεδόν όλοι οι πάγοι της περιοχής θα έχουν εξαφανιστεί, έστω και προσωρινά.
Δρόμος χωρίς επιστροφή
Με αυτό το «δυσοίωνο ορόσημο για τον πλανήτη» θα τεθούμε αντιμέτωποι πιθανότατα μέσα στα επόμενα εννέα έως 20 χρόνια, ανεξάρτητα από το πόσο θα καταφέρουν οι άνθρωποι να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, σύμφωνα με τη νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα (03.11) στο περιοδικό Nature Communications. Ενώ σύμφωνα με τις πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις αυτό θα μπορούσε να συμβεί ήδη σε τρία χρόνια.
«Η πρώτη ημέρα χωρίς πάγο στην Αρκτική δεν θα αλλάξει δραματικά τα πράγματα», δήλωσε πάντως η συνσυγγραφέας της μελέτης Αλεξάνδρα Γιαν, κλιματολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Μπάλντερ. «Αλλά θα δείξει ότι έχουμε αλλάξει ριζικά ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του φυσικού περιβάλλοντος στον Αρκτικό Ωκεανό, το οποίο είναι ότι καλύπτεται από θαλάσσιο πάγο και χιόνι όλο τον χρόνο, μέσω των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου».
Η σημασία να υπάρχουν πάγοι
Ο θαλάσσιος πάγος της Γης και οι διακυμάνσεις στην έκτασή του καταγράφονται κάθε χρόνο δορυφορικά από το 1979. Ο παγκόσμιος θαλάσσιος πάγος διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση της θερμοκρασίας των ωκεανών και του αέρα, στη διατήρηση των θαλάσσιων οικοτόπων και στην τροφοδοσία των ωκεάνιων ρευμάτων που μεταφέρουν θερμότητα και θρεπτικά συστατικά σε όλο τον πλανήτη.
Η επιφάνεια του θαλάσσιου πάγου αντανακλά επίσης μέρος της ενέργειας του ήλιου πίσω στο Διάστημα με μια διαδικασία γνωστή ως φαινόμενο albedo. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα – με το λιώσιμο των θαλάσσιων πάγων να αποκαλύπτει πιο σκοτεινά νερά που απορροφούν περισσότερες από τις ακτίνες του ήλιου. Αυτό σημαίνει ότι, καθώς ο πλανήτης μας θερμαίνεται, η Αρκτική έχει μετατραπεί από ψυγείο σε θερμαντικό σώμα, και τώρα θερμαίνεται τέσσερις φορές ταχύτερα από τον υπόλοιπο κόσμο.
Σημειώνεται ότι μεταξύ 1979 και 1992 η έκταση των βορειότερων θαλάσσιων πάγων του πλανήτη αντιστοιχούσε κατά μέσο όρο σε 2,6 εκατ. τετραγωνικά μίλια (6,85 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα). Σήμερα το μέγεθος της έχει υποχωρήσει σε 1,65 εκατ. τετραγωνικά μίλια (4,28 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα).
Η συνεχιζόμενη μείωση σημαίνει ότι είναι όλο και πιο πιθανό η παγοκάλυψη να περιοριστεί κάτω από το κρίσιμο όριο των 0,3 εκατ. τετραγωνικών μιλίων (1 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα), στο οποίο πλέον η περιοχή θα θεωρείται «ελεύθερη από πάγο».
Χρησιμοποιώντας 11 κλιματικά μοντέλα και εκτελώντας 366 προσομοιώσεις, οι ερευνητές της νέας μελέτης διαπίστωσαν στις 9 πιο απαισιόδοξες προσομοιώσεις (υπέθεσαν την εμφάνιση μιας σειράς ασυνήθιστα θερμών εποχών) ότι αυτή η μέρα θα μπορούσε να έρθει ήδη σε τρία έως έξι χρόνια.
Στο σύνολό τους όμως οι προσομοιώσεις προέβλεψαν τελικά ότι μία ημέρα χωρίς πάγο είναι αναπόφευκτη πλέον και πιθανότατα θα γίνει πραγματικότητα στη δεκαετία του 2030.
«Επειδή η πρώτη ημέρα χωρίς πάγο είναι πιθανό να συμβεί νωρίτερα από τον πρώτο μήνα χωρίς πάγο, θέλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι. Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουμε ποια γεγονότα θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο λιώσιμο όλων των θαλάσσιων πάγων στον Αρκτικό Ωκεανό», ανέφερε στην ανακοίνωση η επικεφαλής συγγραφέας Σελίν Εζέ, ερευνήτρια κλιματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία.
H μελέτη των δύο επιστημόνων επισημαίνει πάντως ότι η λήψη άμεσων μέτρων δεν θα ήταν μάταιη. Εκτιμάται ειδικότερα ότι μια δραστική μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα θα μπορούσε τουλάχιστον να απαλύνει το σοκ που θα προκαλούσε η απώλεια των πάγων της Αρκτικής στα πλανητικά συστήματα και να βοηθήσει στην ομαλή προσαρμογή τους.
Πηγή: livescience.com
