Αυτοκίνητα ασφυκτικά γεμάτα με βαλίτσες και στρώματα στις οροφές τους πλημμυρίζουν τον δρόμο της Βηρυτού που οδηγεί στην Ντάχιε, τα νότια προάστια της πρωτεύουσας του Λιβάνου που αποτελούν παραδοσιακό άνδρο της Χεζμπολάχ και βομβαρδίστηκαν ανηλεώς επί δύο μήνες από τον ισραηλινό στρατό.
Τρίτη ημέρα εκεχειρίας και όλο και περισσότεροι κάτοικοι αποφασίζουν να επιστρέψουν στα σπίτια και τα καταστήματά τους. Γείτονες που συναντιούνται ξανά ύστερα από καιρό αγκαλιάζονται στον δρόμο. Πολλοί από αυτούς βρίσκουν τις περιουσίες τους κατεστραμμένες. Στην κεντρική συνοικία Χαρέτ Χρεκ, δεκάδες κτίρια έχουν καταρρεύσει, ενώ οι δρόμοι είναι γεμάτοι με συντρίμμια και διαλυμένα αυτοκίνητα.
Στη θέση του σπιτιού του Αλί υπάρχει πλέον ένα βουνό με συντρίμμια. Ο ηλικιωμένος άνδρας προσπαθεί να το σκαρφαλώσει με δυσκολία προσπαθώντας να βρει έστω και ένα προσωπικό του αντικείμενο ανάμεσα στις πέτρες και τα σίδερα. Η οικογένειά του έχασε στον πόλεμο τέσσερις συγγενείς και το σπίτι της, ενώ δύο καταστήματα με ρούχα που διατηρούσαν στη γειτονιά έχουν υποστεί τεράστιες ζημιές.
Η γυναίκα του Αλί ωστόσο δεν χάνει το κουράγιο της. Καθαρίζει ήδη το κατάστημά τους με πρόθεση να το ανοίξει σύντομα. «Ο,τι βλέπεις τώρα, θα ξαναχτιστεί. Με τη βοήθεια του Θεού, όλα θα ξαναγίνουν. Πέτρες είναι. Το Ισραήλ ήθελε να μας ρίξει, δεν θα τα καταφέρει ποτέ. Γίναμε πιο δυνατοί».
Παρά το μέγεθος της καταστροφής, αρκετοί κάτοικοι θεωρούν νίκη της Χεζμπολάχ το ότι μπορούν να επιστρέψουν πίσω στην Ντάχιε ακόμα και υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Στους δρόμους υπάρχουν παντού φωτογραφίες του πρώην ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, αλλά και μαχητών της οργάνωσης που σκοτώθηκαν στον Νότο.
Ο Χουσεΐν, 27 ετών, κοιμάται ξανά στο διαμέρισμά του. Προτιμάει να μένει εκεί παρότι δεν έχει ούτε νερό, ούτε ρεύμα. «Τουλάχιστον είμαστε πίσω στο σπίτι μας. Απορώ τι βομβάρδισαν σε αυτή τη γειτονιά. Μόνο σπίτια και καταστήματα έχει», δήλωσε. Το δημοτικό σχολείο που βρίσκεται στον ίδιο δρόμο έχει επίσης χτυπηθεί. Στο πεζοδρόμιο διακρίνονται παιδικά βιβλία και ένα σκισμένο εγχειρίδιο Γεωγραφίας.
Ο Ριντά, που ζει 30 χρόνια στη συνοικία αυτή, έχει ξαναδεί παρόμοιες σκηνές στον πόλεμο του 2006, όπου και τότε το σπίτι του είχε εν μέρει καταστραφεί. Θεωρεί τυχερό τον εαυτό του που η πολυκατοικία που μένει δεν βομβαρδίστηκε ούτε αυτή τη φορά, αλλά υπέστη απλά ζημιές από τις εκρήξεις. «Προσπαθούμε να ξαναφτιάξουμε το σπίτι μας και με τη βοήθεια του Θεού θα το κάνουμε καλύτερο από πριν. Το πιο σημαντικό ήταν ότι επιστρέψαμε ασφαλείς. Το ηθικό μου είναι υψηλό. Δεν νικηθήκαμε».
