Το τραγούδι της Λιβανο-Παλαιστίνιας Τζούλια Μπούντρος, «Moukawem» (Αντίσταση), έντυνε το περιεχόμενο των περισσότερων βίντεο που άρχιζαν να διαχέονται στα κοινωνικά δίκτυα από τα ξημερώματα της Τετάρτης, οπότε ξεκίνησε η μεγάλη έξοδος. Αποτυπώνοντας τις στιγμές στα κινητά τους με τρόπο θριαμβευτικό, για να κάνουν ύστερα τον γύρο του ψηφιακού κόσμου, ορδές Λιβανέζων επιβιβάστηκαν στα οχήματά τους, δημιουργώντας ασφυξία στους περιφερειακούς οδικούς άξονες που ενώνουν τη Βηρυτό με τον Νότο. Είχε έρθει η ώρα να επιστρέψουν σπίτι.
Κανείς τους δεν είχε κοιμηθεί. Εν μέρει γιατί μέχρι την τελευταία στιγμή πριν την επίσημη ενεργοποίηση της συμφωνίας για εκεχειρία στις 4 π.μ, το Ισραήλ πραγματοποιούσε ακόμα επιθέσεις από αέρος στον Λίβανο. Αλλά κυρίως γιατί αυτά που έπρεπε να γίνουν απαιτούσαν χρόνο: να μαζέψουν τα υπάρχοντά τους, κυρίως ρούχα και στρώματα ύπνου που χρησιμοποιούσαν όσο διέμεναν σε κρατικές δομές, εγκαταλελειμμένα κτίρια ή σκηνές στον δρόμο και να διαχειριστούν την αγωνία που επεφύλασσε ο επαναπατρισμός. Δεν γνώριζαν σε τι κατάσταση θα έβρισκαν τα σπίτια και τα καταστήματά τους, αλλά πάντως έφυγαν.
Το κλίμα των πρώτων ωρών της εκεχειρίας μεταφέρουν στην «Κ» Λιβανέζοι, που διατηρούν μαζί με την ανακούφιση και επιφυλάξεις για το πόσο θα διαρκέσει αυτή η περίοδος ειρήνης. «Οι όροι είναι δυσμενείς για τον Λίβανο», λέει ένας 38χρονος αρχιτέκτονας, κάτοικος Βηρυτού, που κάπως αμήχανα παρακολουθεί τους πανηγυρισμούς με πυροβολισμούς στον αέρα, κυρίως των οπαδών της Χεζμπολάχ και της Αμάλ. «Πανηγυρίζουν την ψεύτικη νίκη», λέει. Οι όροι της συμφωνίας περιλαμβάνουν την παραμονή των ισραηλινών στρατευμάτων στον Λίβανο για τις επόμενες 60 ημέρες, ενώ ακόμα η πρόσβαση στα χωριά κοντά στα λιβανο-ισραηλινά σύνορα υπόκειται σε απαγορεύσεις.
Επιστροφή στους προπολεμικούς ρυθμούς
Η νεαρή δημοσιογράφος Φατίμα Αλ Μπασάμ, που απεγκλωβίστηκε με δυσκολία από το σπίτι της στο Μανσούρι του νότιου Λιβάνου γύρισε σήμερα το πρωί εκεί και σηματοδότησε την επιστροφή της με μια φωτογραφία στα κοινωνικά της δίκτυα με τη λεζάντα «από τα ρημαγμένα μας σπίτια, σας στέλνουμε τους χαιρετισμούς μας». Στο σπίτι γείτονά της βρέθηκε ένα σημείωμα από μέλη της Χεζμπολάχ που αναγράφει: «Μας συγχωρείτε που χρησιμοποιήσαμε το σπίτι σας, αν λείπουν αντικείμενα ενημερώστε τους αρμόδιους», εννοώντας τα στελέχη της σιιτικής οργάνωσης στην περιοχή. Σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων, ήταν συχνές οι καταλήψεις εγκαταλελειμμένων σπιτιών από μέλη της Χεζμπολάχ που αναζητούσαν σε αυτά στέγη και τροφή.
Καθώς η Βηρυτός αδειάζει από τις χιλιάδες των εκτοπισμένων -περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο ήταν οι συνολικά εσωτερικά εκτοπισμένοι από την έναρξη του πολέμου-, ο 38χρονος αρχιτέκτονας παρατηρεί πως η γειτονιά του έχει επανέλθει στους προπολεμικούς ρυθμούς. «Στην Κορνίς οι άνθρωποι ξαναβγήκαν για joking όπως πριν τον πόλεμο -όλα μοιάζουν κανονικά. Σήμερα κανείς δεν πήγε στη δουλειά του. Ολοι απλώς ανέπνευσαν».
«Πυροβολούν στον αέρα»
Τον ρωτάμε αν αισθάνεται ασφαλής να περιηγηθεί στην πόλη όπως πριν. «Το πρωί το drone των Ισραηλινών ήταν ακόμα στον αέρα (σ.σ. επιτηρούσε συνεχώς τη Βηρυτό και γινόταν αντιληπτό από τον χαρακτηριστικό ήχο). Από το απόγευμα και μετά δεν το ξανάκουσα και έπιασα τον εαυτό μου να το βρίσκει περίεργο», λέει.
Ωστόσο, ο 38χρονος διστάζει να πλησιάσει ακόμα την περιοχή της Βηρυτού που βρέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς ειδησεογραφίας, δεχόμενη της περισσότερες επιθέσεις, θεωρούμενη προπύργιο της Χεζμπολάχ. «Δεν είναι καθόλου ασφαλές να πάω στην Ντάχιε», λέει. «Υπάρχουν εκεί ανεύθυνα άτομα με όπλα. Ακούγεται ότι σκότωσαν κατά λάθος και έναν δικό τους, πυροβολώντας στον αέρα».
Η πρώτη μέρα της εκεχειρίας βρήκε ένα μεγάλο μέρος της λιβανικής κοινωνίας να επιστρέφει στα πρώην πεδία των συγκρούσεων. Κυριαρχεί η χαρά αλλά δεν απουσιάζει η διστακτικότητα. Οι Λιβανέζοι ξέρουν ότι οι δύσκολες ημέρες της ανοικοδόμησης είναι μπροστά, αλλά το μεγάλο στοίχημα είναι η κοινωνική συνοχή. «Χρειαζόμαστε αλλαγή. Χρειαζόμαστε τους Λιβανέζους ενωμένους. Και για μια φορά στην ιστορία μας, να μην στηρίξουμε την ατζέντα ξένων χωρών που μας κατακερματίζουν».
