Το πυρετώδες σερί διορισμών στο υπουργικό συμβούλιο και σε άλλες θέσεις-κλειδιά, στο οποίο επιδίδεται τις τελευταίες ημέρες ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μία κυβέρνηση ενωμένη και πιστή στο σύνθημα Make America Great Again (MAGA). Αν όμως αποπειραθούμε να ξύσουμε την επιφάνεια θα δούμε αμέσως ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρεις διαφορετικές φράξιες και ένα φάσμα από διαφορετικές ιδεολογίες κάτω από αυτή τη στέγη.
Αρχικά υπάρχει μία «ομάδα εκδίκησης» που σκοπό έχει να διαλύσει το υπουργείο Δικαιοσύνης, τις υπηρεσίες πληροφοριών και το υπουργείο Αμυνας εξαπολύοντας ένα ανελέητο κυνήγι ενάντια στο «βαθύ κράτος» και κάθε άνθρωπο που έλαβε μέρος στις δίκες που αντιμετώπισε ο Ντόναλντ Τραμπ τα τελευταία χρόνια.
Μία «ομάδα εκδίκησης», μία άλλη με στόχο να ηρεμήσει τις αγορές και εκείνη που θέλει «συρρίκνωση» της κυβέρνησης με αρχηγούς τους Μασκ και Ραμασουάμι.
Υστερα υπάρχει μία ομάδα που σκοπό έχει να ηρεμήσει τις αγορές, την ηγεσία της οποίας ο ίδιος ο Τραμπ επιθυμεί να δώσει στον Σκοτ Μπέσεντ, τον δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία της Wall Street που διάλεξε πριν από μερικές ημέρες για υπουργό Οικονομικών. Ο Μπέσεντ μπορεί να ασπάζεται το πρόγραμμα περί μείωσης των φόρων και κατάργησης των περιορισμών που θέτει η κυβέρνηση σε βιομηχανίες και επιχειρήσεις, ωστόσο αναμένεται να κάνει ό,τι μπορεί ώστε οι ακραίες προτάσεις του Ντόναλντ Τραμπ (π.χ., οι υψηλοί δασμοί στα εισαγόμενα προϊόντα) να μην οδηγήσουν σε «βουτιά» τους χρηματιστηριακούς δείκτες που έχουν εκτοξευθεί από την ημέρα των εκλογών.
Και τέλος υπάρχει η ομάδα εκείνων που θέλουν «συρρίκνωση» της κυβέρνησης. Με αρχηγούς τον Ελον Μασκ και τον επιχειρηματία Βιβέκ Ραμασουάμι, οι στόχοι αυτής της φράξιας δείχνουν κάπως υπερβολικά φιλόδοξοι. Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Μασκ, επιθυμούν να περικόψουν «τουλάχιστον» 2 τρισ. δολάρια από τον ετήσιο ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, αριθμός που, ενδεικτικά, υπερβαίνει το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας όλων των ομοσπονδιακών υπαλλήλων. (Ο συνολικός ομοσπονδιακός προϋπολογισμός για το οικονομικό έτος 2024 ήταν 6,75 τρισ. δολάρια.) Το πώς όλες αυτές οι αποστολές θα ταιριάξουν μεταξύ τους και το αν θα έρθουν σε σύγκρουση είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα καθώς πλησιάζουμε στην ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης. Η ποικιλομορφία ιδεολογίας και απόψεων θεωρείται συνήθως πλεονέκτημα και όχι ελάττωμα ενός υπουργικού συμβουλίου. «Υπάρχει μεγαλύτερη ιδεολογική ποικιλομορφία εδώ απ’ ό,τι περίμενα», σημείωσε το Σάββατο ο Μάικλ Μπέσκλος, ιστορικός με ειδίκευση στους προέδρους των ΗΠΑ. «Φυσικά αν κοιτάξετε αυτή την κυβέρνηση από ιστορική σκοπιά, φαίνεται ότι υπάρχει δυνατότητα για ανταλλαγή επιχειρημάτων και συζητήσεις. Αν αυτές οι συζητήσεις εξελιχθούν με πολιτισμένο και ανοιχτό τρόπο, η Ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιες συγκρούσεις οδήγησαν μερικές φορές σε πολιτικές που λειτούργησαν».
«Η συνοχή στην ιδεολογία και το πολιτικό πρόγραμμα είναι το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να περιμένουμε από μία κυβέρνηση την οποία συγκροτεί ο Ντόναλντ Τραμπ», δήλωσε ο Κρις Γουίπλ, συγγραφέας του βιβλίου «The Gatekeepers» που μιλάει για τους προσωπάρχες του Λευκού Οίκου. «Κι αυτό γιατί δεν έχει ακολουθηθεί καμία συνεκτική διαδικασία για την επιλογή τους, είναι απλώς η επιθυμία του αφεντικού». Για παράδειγμα, ο υπουργός Μπέσεντ έχει σχετικά πρόσφατα ασπαστεί την ιδεολογία του MAGA. Φαίνεται να συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του Τραμπ για τους δασμούς, παρόλο που δήλωσε ότι πρέπει να επιβληθούν αργά και σταθερά (λεπτομέρεια την οποία ο Τραμπ δεν έχει αναφέρει) αν θέλουμε να αποφύγουμε ένα σοκ στην οικονομία. Το προφίλ του ως ομοφυλόφιλου παντρεμένου πατέρα δεν καλύπτει το ιδεώδες πολλών ευαγγελιστών και ακροδεξιών συναδέλφων του στο κόμμα. Ο Τραμπ παρουσίασε σε πολύ αδρές γραμμές (δασμοί στην Κίνα, ώθηση στη βιομηχανία, φοροαπαλλαγές) το σχέδιό του για να «κάνει την Αμερική σπουδαία ξανά». Μένει να φανεί αν οι εκλεκτοί που θα υπηρετήσουν αυτό το σχέδιο θα μπορέσουν να συνεργαστούν και πόσο συγκολλητικά θα καταφέρει να λειτουργήσει το συγκεκριμένο σύνθημα.
