«Σήμερα κέρδισε η “μικρή” Αμερική, που εγκαταλείπει τον κόσμο», σχολιάζει στην «Κ» η Μαρία Γαβουνέλη, καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ και γενική διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ. «Ο Ντόναλντ Τραμπ, ως σύμπτωμα των κρίσεων της εποχής μας, κατόρθωσε να εκφράσει τον λευκό των μεσοδυτικών πολιτειών, που νιώθει ότι αλλάζει η όψη του πληθυσμού της πατρίδας του και φοβάται ότι θα γίνει μειονότητα στην ίδια του τη χώρα. Σημειωτέον, δε, ότι οι ίδιοι ψηφοφόροι σκέφτονταν ότι μπορούν να ψηφίσουν οτιδήποτε, αρκεί να μην εκλεγεί γυναίκα και, μάλιστα, μαύρη».
Η Μαρία Γαβουνέλη θεωρεί ότι μας περιμένει μία δύσκολη περίοδος, «επειδή εμείς στην Ευρώπη βλέπαμε την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο και δεν είχαμε προετοιμαστεί διόλου – κυρίως εμπορικά, μετά την εξαγγελία των δασμών στον μεγαλύτερο εμπορικό σύμμαχο των ΗΠΑ, την Ε.Ε. Οφείλαμε να είμαστε ενωμένοι σε έναν κοινό στόχο με ένα κοινό μήνυμα: την αυτονομία της Ευρώπης, ότι δεν είμαστε ανυπεράσπιστοι και ότι είμαστε πρόθυμοι να κερδίσουμε από όσα έχουμε δημιουργήσει τα τελευταία 75 χρόνια».
Σχετικά με τα ζητήματα αμυντικών συμμαχιών πάντως, η Μαρία Γαβουνέλη πιστεύει ότι στο ΝΑΤΟ αλλά και στην Ε.Ε. η κατάσταση θα είναι «πιο εύκολα διαχειρίσιμη, καθώς έχουμε δρομολογήσει απάντηση: έχουμε πλέον επίτροπο Αμυνας στην Ε.Ε., ενώ Σουηδία και Φινλανδία έσπασαν την επί πολλά χρόνια ουδετερότητά τους με την ένταξή τους στη Βορειοατλαντική Συμμαχία».
«Πανευτυχείς σε Ρωσία και Ισραήλ»
Κι ενώ στην Ευρώπη μάς περιμένει μία περίοδος αμηχανίας, όπως λέει χαρακτηριστικά στην «Κ» η γενική διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ, «στη Ρωσία και το Ισραήλ είναι πανευτυχείς». «Το ίδιο πανευτυχής είναι και ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν», προσθέτει. «Ο μεν Μπέντζαμιν Νετανιάχου, βλέποντας πού πάει το αποτέλεσμα, πήρε θάρρος και αυτό φάνηκε από την απομάκρυνση του υπουργού Αμυνας… νύχτα. Ο δε Βλαντιμίρ Πούτιν συνεργάζεται πλέον ανοιχτά με τη Β. Κορέα και αυτό είναι κάτι που έχουμε εν γένει παραβλέψει».
Οσον αφορά την Κίνα, η Μαρία Γαβουνέλη υποστηρίζει ότι δεν είναι ιδιαιτέρως χαρούμενη με τις εκλογικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, ωστόσο «ποιος μας λέει ότι δεν θα καταλάβει την Ταϊβάν εξαιτίας της περιχαράκωσης των ΗΠΑ υπό τον Ντόναλντ Τραμπ; Ποιος θα τη σταματήσει;» αναρωτιέται.
«Σε κάθε περίπτωση, μείναμε άγρυπνοι εμείς στην Ε.Ε. όλη νύχτα παρακολουθώντας τα αποτελέσματα στις ΗΠΑ, με μείζονα αγωνία. Κι αντί να έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε για να είμαστε αυτόνομοι, σταθήκαμε, όπως όλα δείχνουν, στον μύθο μας: ότι η Αμερική θα είναι και πάλι η υπερδύναμη που θα σώσει την παρτίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Ενώ στην πραγματικότητα έχει νικήσει η “βαθιά” Αμερική».
