Παλαιστινίους αιχμαλώτους χρησιμοποιεί σαν ανθρώπινες ασπίδες καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα ο ισραηλινός στρατός, υποχρεώνοντάς τους να πραγματοποιούν αναγνωριστικές επιχειρήσεις σε ναρκοπέδια υπό τα πυρά των συμπολιτών τους. Παρότι η συχνότητα χρήσης της τακτικής αυτής παραμένει άγνωστη, τουλάχιστον 11 διμοιρίες της Τσαχάλ την έχουν εφαρμόσει σε πέντε πόλεις της Γάζας, συχνά υπό την εποπτεία Ισραηλινών αξιωματικών και στελεχών υπηρεσιών πληροφοριών.
Παλαιστίνιοι αιχμάλωτοι υποχρεώθηκαν να ερευνήσουν σημεία όπου ο ισραηλινός στρατός πίστευε ότι η Χαμάς είχε στήσει ενέδρες ή τοποθετήσει νάρκες. Αιχμάλωτοι υποχρεώθηκαν να εισέλθουν σε σήραγγες και να κινηματογραφήσουν το εσωτερικό τους, και διατάχθηκαν να μπουν σε κτίσματα εις αναζήτησιν εκρηκτικών μηχανισμών. Ισραηλινοί στρατιώτες υποχρέωσαν Παλαιστινίους να μετακινήσουν γεννήτριες και δεξαμενές νερού, όταν υπήρχε πιθανότητα να κρύβουν εισόδους σηράγγων ή παγίδες.
Ισραηλινοί στρατιώτες παραδέχθηκαν ότι χρησιμοποίησαν ανθρώπους σαν ασπίδες, λέγοντας ότι η πρακτική αυτή είναι κοινή, οργανωμένη, διεξάγεται με τη συνεργασία διάφορων κλάδων του στρατεύματος και είναι εις γνώσιν της διοίκησης.
Οι κρατούμενοι μεταφέρονταν συχνά μεταξύ διμοιριών από αξιωματικούς των υπηρεσιών πληροφοριών του Ισραήλ, διαδικασία που απαιτεί συντονισμό σε επίπεδο τάγματος και την έγκριση ανωτάτων αξιωματικών στο πεδίο της μάχης. Η έρευνα των Times δεν κατέγραψε περιστατικό θανάτου Παλαιστινίου-ανθρώπινης ασπίδας κατά τη διάρκεια επιχείρησης. Αντιθέτως, Ισραηλινός λοχαγός σκοτώθηκε όταν Παλαιστίνιος κρατούμενος, ο οποίος είχε υποχρεωθεί να ερευνήσει κτίριο, απέφυγε να αποκαλύψει τον ελεύθερο σκοπευτή που κρυβόταν εκεί.
Το διεθνές δίκαιο απαγορεύει ρητά την πρακτική των ανθρώπινων ασπίδων. Παρότι ο νόμος δεν είναι τόσο σαφής σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των κρατουμένων σε πόλεμο με μη κρατικό εχθρό, όπως η Χαμάς, «η πρακτική υποχρεωτικών αναγνωριστικών επιχειρήσεων από Παλαιστινίους, ανεξάρτητα αν είναι άμαχοι ή μέλη της ένοπλης πτέρυγας της Χαμάς, είναι παράνομη», λέει ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ της Αγγλίας, Λόρενς Χιλ-Κόθορν. Ο ισραηλινός στρατός είχε χρησιμοποιήσει τέτοια τακτική, γνωστή ως «γειτονική διαδικασία», στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη. Στρατιώτες υποχρέωναν Παλαιστινίους πολίτες να προσεγγίζουν τα σπίτια μαχητών, προκειμένου να τους πείσουν να παραδοθούν. Η τακτική απαγορεύθηκε το 2005 από το ανώτατο δικαστήριο του Ισραήλ. Ο πρόεδρος του οργάνου, Αχαρόν Μπάρακ, είχε αποφασίσει ότι οι κάτοικοι των κατεχόμενων δεν μπορούσαν να μεταφερθούν –ακόμη και με τη θέλησή τους– σε ζώνη στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Ο Μάικλ Σμιτ, καθηγητής στη στρατιωτική ακαδημία των ΗΠΑ στο Ουέστ Πόιντ, λέει ότι ο ισραηλινός στρατός είναι ο μόνος που χρησιμοποιεί ανθρώπινες ασπίδες τις τελευταίες δεκαετίες, υπογραμμίζοντας ότι η πρακτική αυτή στοιχειοθετεί έγκλημα πολέμου.
