«Ποτέ μην ξαναπείς ποτέ». Τον τίτλο της ομώνυμης ταινίας του Τζέιμς Μποντ χρησιμοποιεί o γερμανικός Τύπος για να περιγράψει τη σταδιακή αναδίπλωση της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ στο ζήτημα του ευρωομολόγου. Μπορεί επισήμως το Βερολίνο να εμμένει στην απόρριψη της ιδέας, αλλά ο γερμανικός Τύπος βοά ότι επίκειται σύντομα αλλαγή πλεύσης. Το καμπανάκι σήμανε προχθές, όταν δεν καλύφθηκε η έκδοση γερμανικών ομολόγων, αλλά και με τη συνεχή άνοδο των αποδόσεων των γαλλικών, ιταλικών, ισπανικών και βελγικών τίτλων. Η κρίση έχει διεισδύσει πλέον στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Η Μέρκελ βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα: είτε να εγκαταλείψει την αδιαλλαξία της είτε να χριστεί τελευταία καγκελάριος του ευρώ.
Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου με τον Νικολά Σαρκοζί εμφανίστηκε αμετακίνητη, όλοι οι πολιτικοί παρατηρητές συμφωνούν όμως ότι μέχρι τη σύνοδο κορυφής στις αρχές Δεκεμβρίου θα διεξάγονται πυρετώδεις γαλλογερμανικές διαπραγματεύσεις, τόσο για το ευρωομόλογο όσο και έναν πιο παρεμβατικό ρόλο της ΕΚΤ.
Ισως η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι το ευρωομόλογο συνιστά πλέον αντικείμενο συζήτησης για το Βερολίνο ήταν η δήλωση του Νόρμπερτ Μπάρτλε, εκπροσώπου των Χριστιανοδημοκρατών για θέματα δημοσιονομικής πολιτικής. «Δεν λέμε ποτέ. Λέμε απλώς: όχι ευρωομόλογα υπό τις παρούσες συνθήκες», ανέφερε στους γερμανικούς Financial Times. Αυτό που αφήνει να εννοηθεί ο Μπάρτλε είναι ότι με τις απαραίτητες αλλαγές ευρωπαϊκών συνθηκών, τη μεγαλύτερη εποπτεία των Βρυξελλών στους προϋπολογισμούς των χωρών-μελών και τη σκλήρυνση της στάσης απέναντι στις δημοσιονομικά απείθαρχες χώρες, η Γερμανία θα μπορούσε να αποδεχθεί την προοπτική. Ενας παραδοσιακός σύμμαχός της, η Ολλανδία, διά του υπουργού Οικονομικών Γιαν ντε Γιάγκερ, φάνηκε να αποδέχεται έναν ενεργότερο ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην ουσία να τυπώσει χρήμα. «Κάτι πρέπει να γίνει. Εάν όλα τα άλλα αποτύχουν, θα πρέπει να σκεφτούμε και τον ρόλο της ΕΚΤ», είπε.
Δύο είναι οι μεγάλοι φόβοι της Γερμανίας: ο πληθωρισμός, που ξυπνά συνειρμικά μνήμες Μεσοπολέμου και συνθηκών ώριμων για την ανάδειξη του Χίτλερ και η πολτοποίηση των ομολόγων της π.χ. με τα ελληνικά, με αποτέλεσμα την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού. Το φάσμα μιας ένωσης μεταφοράς πόρων από τον Βορρά στον Νότο (Transferunion) έρχεται και επανέρχεται ως απειλή στις προειδοποιήσεις Γερμανών πολιτικών. Πολλά στελέχη του κόμματος της Μέρκελ θεωρούν ότι η άνευ όρων εισαγωγή ευρωομόλογου θα άρει την πίεση για επώδυνες μεταρρυθμίσεις προς τις καταχρεωμένες χώρες.
Λίγες ώρες πριν από τη συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζί ο υπουργός Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ απαίτησε ένα κατηγορηματικό βέτο στο ευρωομόλογο από ολόκληρο το Κοινοβούλιο. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο επικεφαλής των Γερμανών βιομηχάνων, Χανς Πέτερ Κάιτελ, που εξέφρασε την ελπίδα να παγώσουν άμεσα οι συζητήσεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αντικρουόμενων πιέσεων, η Μέρκελ καλείται να αποφασίσει. Αυτήν τη φορά όμως η κρίση έχει φτάσει στην Πύλη του Βραδεμβούργου και η καγκελάριος δεν έχει την πολυτέλεια να επαναπαυθεί στα συνήθη βραδυφλεγή αντανακλαστικά της.
