Σε μία ακριβώς εβδομάδα, σ’ ένα σούπερ μάρκετ μέσα ή γύρω από το Παρίσι, καμιά εικοσαριά Γάλλοι ακτιβιστές θα επιλέξουν ένα διάδρομο του καταστήματος, θα ανοίξουν πτυσσόμενα τραπεζάκια, θα βάλουν μουσική και παίρνοντας ό,τι τους γυαλίσει από τα ράφια, θα ξεκινήσουν ένα μικρό, αυτοσχέδιο πικνίκ. Η οργάνωση L’ Appel et la Pioche (το φτυάρι και η τσάπα) θα ξαναχτυπήσουν – τα φρούτα, τα λαχανικά, τα γαλακτοκομικά ή το ψάρι θα μετεξελιχθούν σε μία μορφή διαμαρτυρίας ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό, τον καταναλωτισμό, τα πακέτα βοήθειας προς τις τράπεζες, τα ακριβά τρόφιμα, τα περιθώρια κέρδους και εν πολλοίς όλα όσα είναι στρεβλά σε αυτόν τον κόσμο.
Το «πικνίκ στο σούπερ μάρκετ» θα συνεχιστεί μέχρις ότου μπουκάρουν οι άνδρες της εταιρείας σεκιούριτι, που φυλάσσει το κατάστημα ή μέχρις ότου φτάσουν οι αστυνομικοί της περιοχής. Οι πελάτες θα κληθούν να συμμετάσχουν στο πικνίκ, είτε φέρνοντας ό,τι θέλουν από τα ράφια, είτε τρώγοντας κάτι που ήδη υπάρχει στα τραπέζια της οργάνωσης.
Η οργάνωση L’ Appel et la Pioche έχει χτυπήσει 4 φορές μέχρι στιγμής και δεν έχει καμία διάθεση να σταματήσει αυτό που τα μέλη της θεωρούν έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο διαμαρτυρίας.
«Ολοι έχουν βαρεθεί τις διαδηλώσεις. Και η διανομή φυλλαδίων στις έξι η ώρα το πρωί, ούτε αποτελεσματική ούτε διασκεδαστική είναι», εξηγεί η Λεϊλά Τσαϊμπί, 26 ετών, επικεφαλής της οργάνωσης. «Η μέθοδος αυτή είναι διασκεδαστική, καθόλου απειλητική και προσελκύει τα ΜΜΕ. Είναι ο ιδανικός τρόπος για να μεταδώσουμε το μήνυμά μας», επισημαίνει. Διατηρώντας σχέσεις με ένα νέο αριστερό πολιτικό κόμμα, το οποίο έχει στόχο την ανανέωση της πολιτικής και του ακτιβισμού, η ομάδα της Τσαϊμπί εκπροσωπεί κάτι παραπάνω από μία ακραία περιθωριακή οργάνωση και γι’ αυτό έχει προσελκύσει την προσοχή σε εθνικό επίπεδο.
Βετεράνος σε αγώνες για τη βελτίωση των αμοιβών και των συνθηκών εργασίας νέων ανθρώπων, η Τσαϊμπί ισχυρίζεται ότι εκφράζει εκατομμύρια νέους Γάλλους, που αισθάνονται προδομένοι από το σύστημα.
«Παίξαμε το παιχνίδι και εργαστήκαμε σκληρά για να εξασφαλίσουμε μια καλή παιδεία, επειδή μας είπαν ότι θα έχουμε ένα καλό διαμέρισμα και μία δουλειά στο τέλος. Δεν ήταν αλήθεια όμως», διευκρινίζει ο 34χρονος Βίκτωρ, επίσης μέλος της οργάνωσης. «Εχουμε τεράστια δυσκολία να βρούμε μια σωστή δουλειά και ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα», λέει.
Η Τσαϊμπί εργάζεται στον τομέα των δημοσίων σχέσεων, κυρίως σε εποχικές θέσεις εργασίες με προσωρινά συμβόλαια, είναι άνεργη αυτή τη στιγμή. «Δεν ζητώ χιλιάδες ευρώ τον μήνα ως μισθό ή ένα διαμέρισμα με πέντε δωμάτια. Απλώς κάτι αξιοπρεπές». Τα τελευταία χρόνια τα προβλήματα της γαλλικής γενιάς Υ ή των «μπέιμπιλουζερς» έχουν γίνει πρωτοσέλιδοι τίτλοι. Επειτα από πολλές δεκαετίες είναι η πρώτη γενιά νέων ανθρώπων που πιθανότατα θα έχουν χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο απ’ ό,τι οι γονείς τους.
