ΣΕ ΜΙΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗ ΑΙΘΟΥΣΑ, στην οδό Ελλης στην Καλλιθέα, μία ομάδα ηλικιωμένων προσπαθεί να μη μείνει πίσω: στην τεχνολογία, στην επικοινωνία, στην καθημερινότητα ενός κόσμου που αλλάζει. Κρατώντας στα χέρια τους τα τάμπλετ, κάποιοι μαθαίνουν διστακτικά να πατούν τα πρώτα πλήκτρα. Αλλοι, περισσότερο εξοικειωμένοι, διαβάζουν ειδήσεις, γράφουν μηνύματα, κάνουν ακόμη και βιντεοκλήσεις. Δεν πρόκειται για ένα ακόμη ψηφιακό εργαστήριο, αλλά για μία κοινότητα που δημιουργήθηκε από την ανάγκη των ηλικιωμένων να μείνουν «παρόντες» στα χρόνια μετά τη σύνταξη.
«Η ψηφιακή εποχή έχει έρθει πολύ γρήγορα και εμείς είχαμε μείνει πολύ πίσω. Μπορεί να είμαστε συνταξιούχοι, αλλά είμαστε ακόμη με τις μανσέτες. Αυτή τη στιγμή γίνεται ένα μεγάλο άλμα και πρέπει κι εμείς να το ακολουθήσουμε. Αντιμετωπίσαμε μεγάλα προβλήματα στην αρχή γιατί δεν μπορούσαμε να μάθουμε από κανέναν», εξηγεί στην κάμερα της «Κ» ο Νίκος Ψαρρός, συνταξιούχος.
Ο ρυθμός παρασύρει τις νεότερες γενιές, το βλέπουμε όλοι και μέσα στα δικά μας τα περιβάλλοντα, τα οικογενειακά, τα φιλικά, τα κοινωνικά. Κάποια στιγμή τους προσπερνάς.
H Start Agers, μία εθελοντική κοινωνική επιχείρηση, ανέλαβε αυτόν τον ρόλο. Οχι μόνο να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας στους υπολογιστές, αλλά και να τους δώσει έναν χώρο να μοιραστούν εμπειρίες και γνώσεις, να αποκτήσουν τα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν τη μοναξιά και να ενισχύσουν την αυτονομία τους. Μέσα από δράσεις που ενδυναμώνουν και ενεργοποιούν, βοηθά τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να σταθούν πιο σίγουροι απέναντι στις προκλήσεις της καθημερινότητας και να διεκδικήσουν τον σεβασμό που δικαιούνται σε μια κοινωνία που κάποιες φορές τους αγνοεί.
«Μιλάμε για ηλικιακό ρατσισμό και ακούγεται λίγο άγριο, αλλά υπάρχει. Και δεν υπάρχει γιατί έχει αποφασίσει κανείς από την αρχή ότι “θα αφήσω πίσω μου κάποιον”. Αλλά ο ρυθμός παρασύρει τις νεότερες γενιές, το βλέπουμε όλοι και μέσα στα δικά μας τα περιβάλλοντα, τα οικογενειακά, τα φιλικά, τα κοινωνικά. Κάποια στιγμή τους προσπερνάς», λέει η Βικτώρια Τούση, συνιδρύτρια στη Start Agers.
Βλέπω νέους να λένε “άσε τον είναι μεγάλος”. Είναι άσχημο πράγμα, γιατί αυτός δεν έχει φύγει. Εχει ξοφλήσει από τη ζωή; Οχι.
«Μου έχει συμβεί», περιγράφει ο 85χρονος Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. «Βλέπω νέους να λένε “άσε τον είναι μεγάλος”. Είναι άσχημο πράγμα γιατί αυτός δεν έχει φύγει. Εχει ξοφλήσει από τη ζωή; Οχι».
Η κάμερα της «Κ» βρέθηκε για ένα απόγευμα στην Καλλιθέα και κατέγραψε τους προβληματισμούς, τις αγωνίες, αλλά και τις μικρές νίκες της τρίτης ηλικίας. Ολα όσα σκέφτονται οι άνθρωποι που ενώ διανύουν την πιο ήσυχη –ίσως– περίοδο της ζωής τους, αρνούνται πεισματικά να μείνουν στο περιθώριο, αναζητώντας τη γνώση και την επικοινωνία. Γιατί όπως λένε και οι ίδιοι, η ζωή δεν σταματά στη σύνταξη.
Βίντεο: Μαρία Σιδηροπούλου
Ρεπορτάζ: Βίκυ Κατεχάκη
Αρχισυνταξία: Ιωάννα Μπρατσιάκου
